Τα «άκαπνα» τζάκια της ΝΔ

Οι πόρτες και τα παράθυρα της Νέας Δημοκρατίας είναι κλειστά. Είναι κλειστά στην κοινωνία και στη νέα ελληνική πραγματικότητα που διαμόρφωσε την τελευταία πενταετία  η κρίση.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η απήχηση της μεγαλύτερης συντηρητικής παράταξης της χώρας ήταν απογοητευτική. Γιατί απογοητευτική είναι και η επαφή της με τα πραγματικά προβλήματα του Έλληνα.

Η εικόνα που έχει η κοινωνία για τη Νέα Δημοκρατία είναι ότι είναι ένα κόμμα από «φέουδα». Τα «τζάκια» κάνουν κουμάντο εμποδίζοντας κάθε νέα ιδέα, νέο αίμα, νέα μυαλά να εισέλθουν και να ανανεώσουν το κοινωνικό συμβόλαιο της παράταξης. Εμποδίζοντας την όποια προσπάθεια ανανέωσης του στελεχιακού δυναμικού του κόμματος, στη λογική της συγκρότησης μιας αποτελεσματικής κυβερνητικής πρότασης όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Δυστυχώς τα «τζάκια» αυτά όμως πλέον μόνο… καπνίζουν. Όχι μόνο δεν προσφέρουν τη «ζεστασιά» και την ασφάλεια μιας σοβαρής διακυβέρνησης της δοκιμαζόμενης χώρας μας, αλλά προκαλούν με την «κάπνια» τους την αποστροφή των Ελλήνων που έχουν υποστεί τα βάρη της πρωτοφανούς κρίσης.

Όλες οι προσπάθειες των απλών, πλην όμως άξιων, μελών του κόμματος αναιρούνται από την αίσθηση της οικογενειοκρατίας που δίνει η Νέα Δημοκρατία στην κοινωνία. Η προσφορά των πολλών άξιων στελεχών μηδενίζεται και τα κίνητρα της εισδοχής νέων μελών κονιορτοποιούνται στις συμπληγάδες μιας οικογενειοκρατίας που ζει και βασιλεύει, διατηρώντας τα «ηνία» της ηγεσίας και της ιεραρχίας και περιορίζοντας ασφυκτικά τα κανάλια ανάδειξης νέων πολιτικών προσώπων με ικανότητες.

Με το δίκιο τους οι σκεπτόμενοι και πολιτικοποιημένοι πολίτες αναρωτιούνται αν η Νέα Δημοκρατία είναι «Πριγκιπάτο», όπου η συμμετοχή στα κοινά απαιτεί ληξιαρχική πράξη υπό συγκεκριμένα ονόματα. Μητσοτάκης, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννη, Σκρέκας, Μεϊμαράκης; Αυτά είναι μόνο λίγα από τα ονόματα που «ανακυκλώνονται» στην πολιτική ζωή του τόπου, τα οποία φροντίζουν τα «παιδιά» των οικογενειών να είναι απο την ανατολή της ενηλικίωσής τους «αποκατεστημένα».

Για ποιο λόγο όμως τα πολιτικά «τζάκια» να διαμορφώνουν τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού και να δρομολογούν εξελίξεις χωρίς να έχουν «ψηθεί» στο διάλογο με την κοινωνία. Στα προβλήματα και στις ανάγκες μιας κοινωνίας που δοκιμάστηκε τόσο άσχημα από τις επιλογές των προνομιακών συνομιλητών, ξένων και εγχώριων παραγόντων, θεσμικών και μη.  

Λίγες ημέρες πριν τις εσωκομματικές κάλπες, κι ενώ η περίοδος που διανύσαμε βρίθει αστοχιών και παλινωδιών επίδοξων κομματαρχών και ηγετίσκων, είναι φρόνιμο η Νέα Δημοκρατία να κοιτάξει στην κοινωνία και να απαντήσει σε αυτό που τη ρωτούν. Είναι ικανή να δώσει λύσεις στα καθημερινά προβλήματα του κόσμου και να χαράξει μια ενάρετη πορεία για τη χώρα;

Για να μπορέσει όμως να απαντήσει σε αυτό θα πρέπει να αφουγκραστεί τις αγωνίες της. Να είναι ανοιχτή, να πει στους νέους, που της γύρισαν την πλάτη, ότι είναι το σπίτι τους και ότι αν επιλέξουν να μπουν θα βρουν ανοιχτές πόρτες και γραφεία, ανοιχτό δρόμο για να προχωρήσουν και να δημιουργήσουν. Διαφορετικά θα παραμείνει το κόμμα των ατσαλάκωτων και «άκαπνων»…

Άντα Κωνσταντίνου