ΣΕΒ: Οκτώ προϋποθέσεις για την ανάπτυξη

Οκτώ προϋποθέσεις θέτει ο ΣΕΒ για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, την ανάπτυξη και την επιστροφή στις αγορές. Σύμφωνα με το εβδομαδιαίο δελτίο επισκόπησης των οικονομικών εξελίξεων που εκδίδει ο Σύνδεσμος, οι προϋποθέσεις αυτές είναι:

-Να έχουμε επιτυχημένη 1η αξιολόγηση από τους θεσμούς περί (σε διαφορετική περίπτωση η κυβέρνηση δεν θα έχει χρήματα να καλύψει τις υποχρεώσεις της λόγω μη εκταμίευσης των Euro3 δισ. που έχουν ήδη συμφωνηθεί να δοθούν από τον Αύγουστο),

-Να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα

-Να αρχίσουν να επιστρέφουν σταδιακά οι καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα,

-Να αντιμετωπισθεί με ταχύτατες διαδικασίες το απόθεμα των προβληματικών δανείων, με πώλησή τους στην αγορά, όπως προβλέπει το Μνημόνιο,

-Να αρχίσουν να αίρονται οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων,

-Να συνεχίζεται απρόσκοπτα η υλοποίηση του Μνημονίου και η χώρα να εξακολουθεί να χρηματοδοτείται μετά από μία επιτυχημένη 2η αξιολόγηση τον Φεβρουάριο του 2016,

-Η χώρα να διαπραγματευθεί με επιτυχία την ελάφρυνση του χρέους,

-Να δημιουργηθούν συνθήκες επανόδου της χώρας στις αγορές, ακόμη και από το τέλος του 2016.

«Η πορεία αυτή καθίσταται προφανώς επισφαλής σε περίπτωση που ο ρυθμός υλοποίησης των συμφωνηθέντων δεν είναι ο ενδεδειγμένος. Σε κάθε περίπτωση, η διαχείριση του πολιτικού κόστους δεν θα είναι εύκολη. Η ανάκαμψη και η επιστροφή στις αγορές θα εξαρτηθεί από την ταχύτητα με την οποία θα εφαρμοσθούν οι υποχρεώσεις που αναφέρονται στη Συμφωνία», αναφέρει ο Σύνδεσμος.

Με αφορμή εξάλλου τις προγραμματικές δηλώσεις ο ΣΕΒ επισημαίνει ότι οι στόχοι την πάταξη της φοροδιαφυγής, την εξάλειψη της διαφθοράς και την εκ βάθρων αναδόμηση της διοικητικής μηχανής βρίσκουν σύμφωνους όλους τους Έλληνες και έχουν τεθεί διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις. Απέτυχαν όμως διότι οι καλές προθέσεις πρέπει να συνοδεύονται από ολοκληρωμένα σχέδια, ικανά πρόσωπα και διασφάλιση της συνέχειας στη Δημόσια Διοίκηση.

Τέλος, για τον προϋπολογισμό ο ΣΕΒ θέτει το ερώτημα είναι κατά πόσο σε μια οικονομία με μεγάλη μείωση των πιο αποδοτικών για το κράτος εισοδημάτων, υπερβολικά υψηλή ανεργία και μαζική πλέον φυγή των ικανών, των νέων και των επενδυτών μια τέτοια προσαρμογή μπορεί να επιτευχθεί στηριζόμενη και πάλι, κυρίως σε αύξηση εσόδων.