ΣΕΒ: Αναζητείται στρατηγική επενδύσεων, εξαγωγών και υποκατάστασης εισαγωγών

Η οικονομία οδεύει προς την ολοκλήρωση του προγράμματος προσαρμογής, με την ανάπτυξη να στηρίζεται κυρίως στις εξαγωγές και τις επενδύσεις, αλλά την κατανάλωση να παραμένει αναιμική, αφενός λόγω της υπερφορολόγησης και αφετέρου λόγω της περιορισμένης εξωστρέφειας της οικονομίας, αναφέρει ο ΣΕΒ στο μηνιαίο δελτίο οικονομικής δραστηριότητας, με τίτλο “Αναζητείται στρατηγική επενδύσεων, εξαγωγών και υποκατάστασης εισαγωγών!”.
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, οι καθαρές εξαγωγές συμβάλλουν στην οικονομική δραστηριότητα αρνητικά, καθώς η υποκατάσταση εισαγωγών παραμένει υποτονική, και οι επενδύσεις δεν φαίνεται να μπορούν να αλλάξουν ταχύτερα την παραγωγική δομή της οικονομίας.
Σε αυτή τη βάση, η μείωση της υπερφορολόγησης και η τόνωση των επιχειρηματικών επενδύσεων, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που προβλέπεται στο ΜΠΔΣ 2019-2022, παραμένει η επιθυμητή πολιτική που μπορεί να αυξήσει την οικονομική ευημερία.
Με βάση τα στοιχεία του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ) 2019-2022, που μόλις δημοσιοποιήθηκε, οι επίσημες μακροοικονομικές προβλέψεις με ρυθμό ανάπτυξης 2% στην 5ετία 2018-2022 αποτυπώνουν μια κατάσταση οιονεί στασιμότητας της αναπτυξιακής δυναμικής.
Ο ρυθμός αυτός κρίνεται αναντίστοιχος της απαιτούμενης ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας μετά από μια 10ετία (2007-2017) απωλειών στο ΑΕΠ κατά 25%.
Στο σενάριο αυτό, οι καθαρές εξαγωγές αντί να έχουν θετική και αυξανόμενη, έχουν, αντιθέτως, μηδενική συμβολή στο ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας.
Αυτό είναι άκρως ανησυχητικό, καθώς κατ’ αυτόν τον τρόπο η εξωστρέφεια του “νέου” παραγωγικού προτύπου της χώρας παραπέμπεται στις καλένδες, τονίζει ο ΣΕΒ.
Όπως σημειώνει, η μεταφορά πόρων (5 π.μ. του ΑΕΠ) από την κατανάλωση στις επενδύσεις είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν πρόκειται να γίνει χωρίς τον μετασχηματισμό του παραγωγικού προτύπου προς μια εξωστρεφή οικονομία. Χωρίς την αύξηση δηλαδή εξαγωγών και παράλληλη υποκατάσταση εισαγωγών, που αυξάνουν την παραγωγή, την απασχόληση και τα εισοδήματα.
Διαφορετικά, οι επενδύσεις αυξάνουν το κεφαλαιακό απόθεμα των χαμηλής παραγωγικότητας κλάδων των μη διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών, της παραδοσιακής, δηλαδή, παραγωγικής βάσης της οικονομίας, απορροφώντας την όποια αύξηση της ιδιωτικής αποταμίευσης (μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης).
Το αναπτυξιακό αυτό σενάριο είναι μεν εσωτερικά συνεπές, αλλά δεν είναι το ζητούμενο για να βγούμε οριστικά από την κρίση.
Επιπλέον, η δημιουργία υπερμεγέθους δημοσιονομικού χώρου (με πρωτογενή πλεονάσματα μεγαλύτερα των 3,5 π.μ. του ΑΕΠ), κυρίως μέσω αύξησης φορολογικών εσόδων τα επόμενα χρόνια που συνοδεύεται με αόριστες υποσχέσεις επιστροφών στην οικονομία, είτε μέσω μείωσης της φορολογίας είτε μέσω παροχών, παραπέμπει στο ρητό “να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι”!