Saxo Bank: Επικίνδυνο παιχνίδι οι προβλέψεις για τα συναλλάγματα το α’ 3μηνο του 2017

Από μια έντονη φημολογία σχετικά με το πώς θα διαμορφωθεί η πολιτική των ΗΠΑ υπό τη διακυβέρνηση του προέδρου Τραμπ έως τα υπαρξιακά ερωτήματα της ΕΕ, και εν μέσω ενός γεμάτου εκλογικού ημερολογίου στην Ευρώπη, οι επενδυτές συναλλάγματος έχουν στα χέρια τους μια πραγματική λίστα με καυτά ερωτήματα για το 2017.
Προτού παρουσιάσουμε αυτήν την τριμηνιαία πρόβλεψη για τις εξελίξεις των επόμενων τριών μηνών, αλλά και του 2017, αξίζει να ανακεφαλαιώσουμε τα πιο σημαντικά γεγονότα του 2016 αναφορικά με το συνάλλαγμα.

Ανάλυση του John Hardy,  Επικεφαλής Στρατηγικής Συναλλάγματος της Saxo Bank

Ο χρόνος που αφήνουμε πίσω μας σηματοδοτήθηκε σε ασυνήθιστα μεγάλο βαθμό από σημαντικές δόσεις δράματος και πολλές ανατροπές.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το 2017 δεν θα παρέχει νέες ανατροπές και εκπλήξεις, αλλά η έντονη τοποθέτηση στην αγορά και η αναμονή για το τι θα φέρει το ’17 θα σημαίνει αναπόφευκτα μεγάλες διακυμάνσεις σε όλες τις αγορές, ειδικά αν αποδειχθούν εσφαλμένες οι ευρέως διαδεδομένες προβλέψεις για το νέο έτος.
Το 2016 τα νομίσματα βρέθηκαν στο επίκεντρο της προσοχής, σε ένα έτος γεμάτο δράση για τις αγορές.
Το 2016 ξεκίνησε έντονα, με τον φόβο ότι η Κίνα θα επέτρεπε μια απότομη υποτίμηση του γουάν. Εν μέσω αναμενόμενης παγκόσμιας κατάρρευσης στις αγορές, η Τράπεζα της Ιαπωνίας ανακοίνωσε μια αναπάντεχη και, όπως αποδείχθηκε, ατυχή απόφαση για την επιβολή αρνητικού προσήμου στα επιτόκια, την οποία ακολούθησε ένα τεράστιο κύμα κάλυψης θέσεων πώλησης στο ιαπωνικό γιεν, μετά τις αρχικές σπασμωδικές μαζικές πωλήσεις.
Στη συνέχεια, οι αγορές ανέκαμψαν εντόνως και η ισχύς του USD μπήκε στο περιθώριο, τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του έτους, όταν ήρθε η διαβεβαίωση από τη Fed ότι υποχωρεί από τα σχέδιά της για αύξηση των επιτοκίων εντός του 2016, καθώς και μετά τη δήλωση της Κίνας ότι υποστηρίζει το ρενμίμπι.
Στη συνέχεια, φυσικά, είχαμε τον εκτροχιασμό της στερλίνας, μετά τη μη αναμενόμενη έκβαση του δημοψηφίσματος στις 23 Ιουνίου υπέρ του Brexit.
Αργότερα μέσα στο έτος, και μετά από κλιμακωτή άνοδο του γιεν, η Τράπεζα της Ιαπωνίας πήρε την εκδίκησή της, καθώς η νέα πολιτική ελέγχου της καμπύλης αποδόσεων, την οποία ανακοίνωσε τον Σεπτέμβριο, αποδείχθηκε απολύτως επίκαιρη, σε μια στιγμή που τα επιτόκια παγκοσμίως σημείωναν απότομη άνοδο κατά το Δ’ τρίμηνο.
Εκείνη η άνοδος πήρε νέες διαστάσεις μετά την εκπληκτική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ κατά τις προεδρικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ.
Η εν λόγω νίκη αναδιαμόρφωσε τις προσδοκίες για τη μελλοντική πολιτική των ΗΠΑ και εκτίναξε το αμερικανικό δολάριο, το οποίο παρέμενε περιθωριοποιημένο για μεγάλο μέρος του 2016.
Εντωμεταξύ, για μεγάλο διάστημα του έτους και με κάποια δόση θεατρινισμού, ορισμένα νομίσματα των αναδυόμενων αγορών αναδείχθηκαν ως οι μεγαλύτεροι νικητές, εν μέρει επειδή τα carry trade έκαναν την επάνοδό τους με τα επιτόκια να σημειώνουν πτώση κατά το πρώτο μισό του έτος, αλλά και επειδή εξασθένισαν οι φόβοι για μια συντριπτική υποτίμηση του γουάν και σταθεροποιήθηκαν, ή ακόμα και αυξήθηκαν σημαντικά, οι τιμές πολλών σημαντικών εμπορευμάτων.
Μετά από ένα γεμάτο δράση 2016, το οποίο είδε το αμερικανικό δολάριο να κλείνει τη χρονιά κοντά στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 13 ετών μετά από μόλις τη δεύτερη αύξηση των επιτοκίων από τη Fed για τον τρέχοντα κύκλο, η μετάβαση στο 2017 κουβαλάει –για άλλη μια φορά– πολλές προσδοκίες.
Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να αποκρυσταλλώσουμε ορισμένα από τα πιο σημαντικά επενδυτικά θέματα του έτους, και υποπτευόμαστε ότι η νέα χρονιά θα έχει μια γρήγορη εκκίνηση, αλλά και ότι το έτος, στο σύνολό του, ενδέχεται να κρύβει παροιμιώδη σκαμπανεβάσματα στη δραστηριότητα της αγοράς, καθώς βρίθει από πολιτικούς κινδύνους σχεδόν σε όλα τα επίπεδα.

Έχουν αποτιμηθεί πλήρως οι πολιτικές που θα ακολουθήσει ο πρόεδρος Τραμπ, και θα συνεχίσουν να ενισχύουν το αμερικανικό δολάριο;

Οι καιροί είναι δύσκολοι για προγνωστικά σχετικά με την πορεία του USD, καθώς το αμερικανικό δολάριο μοιάζει αρκετά ακριβό στην αυγή του 2017, ενώ έχει καταγράψει νέο υψηλό 13 ετών σε όρους δείκτη δολαρίου.
Η αγορά έχει λάβει τη θέση ότι ο Τραμπ μπορεί να πυροδοτήσει μια άνθηση της αμερικανικής οικονομίας α-λα Ρήγκαν, με βάση την προσδοκία για αυξημένες φορολογικές δαπάνες και μειωμένους φόρους, ειδικά για τις εταιρείες, κάτι που θα μπορούσε να ενθαρρύνει τις εγχώριες επενδύσεις.
Οι διαφορές, ωστόσο, ανάμεσα στον αντίκτυπο της οικονομικής πολιτικής του Ρήγκαν στις αρχές της δεκαετίας του 80′ και αυτής του Τραμπ το 2017 είναι μεγάλες.
Εκείνη την εποχή, ο εθνικός ισολογισμός, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, δεν ήταν ούτε κατά το ήμισυ μοχλευμένος και τα επιτόκια μόλις ξεκινούσαν μια κυκλική πτώση.
Τώρα; Τα επιτόκια έχουν αγγίξει χαμηλά επίπεδα ρεκόρ και η οικονομία έχει τη μεγαλύτερη μόχλευση από ποτέ (αυτά τα δύο πηγαίνουν μαζί, φυσικά).
Εν συντομία, τα υψηλότερα επιτόκια λόγω της προσδοκίας για τόνωση και αύξηση επιτοκίων από τη Fed θα στραφούν ενάντια σε οποιαδήποτε οικονομική ανάπτυξη και, τελικά, θα περιορίσουν την πίστωση και θα επιβραδύνουν οποιαδήποτε δυναμική ανάπτυξης.
Το δύσκολο σημείο εδώ είναι η συγκυρία – θα δούμε να σχηματίζονται μετωπικοί άνεμοι ήδη από το α’ τρίμηνο ή μήπως υποτιμούμε την ικανότητα του κύκλου να επεκταθεί σε μια αναζωογόνηση τάσεων που σήμερα χαροπαλεύουν;
Όπως πάντοτε, οι επενδυτές θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση.
Η βασική υπόθεση είναι ότι η επερχόμενη διακυβέρνηση Τραμπ και η οικονομική πολιτική του, γνωστή ως Trumpnomics (ή Reaganomics έκδοση 2.0 – στο κάτω κάτω, ο Τραμπ έχει σημαντικούς συμβούλους που επιτέλεσαν σύμβουλοι του Ρήγκαν), ενδεχομένως να παρέχουν αρχικά κάποια επιπρόσθετη δυναμική χάρη στην φορολογική πολιτική και τα πυροτεχνήματα της φορολογικής τόνωσης, στοιχεία που η αγορά έχει ήδη αποτιμήσει εν μέρει. Στο ξεκίνημα του έτους, η Fed μπορεί να νιώθει ότι μένει ολοένα πιο πίσω από την καμπύλη, καθώς ο πληθωρισμός ανακάμπτει περαιτέρω (εν μέρει λόγω της Κίνας και των πολιτικών της για την εξάλειψη της υπερφόρτωσης σε σημαντικούς κλάδους της βιομηχανίας).
Ωστόσο, με το πέρας του έτους, τυχόν εμφάνιση πληθωρισμού ή ανάπτυξης θα θεωρηθεί τελικά «λανθασμένου είδους», με τις τιμές να αυξάνονται λόγω της φορολογικής ασωτίας και τους δείκτες του πληθωρισμού να σημειώνουν πολύ μεγαλύτερη άνοδο από το επίπεδο της πραγματικής ανάπτυξης.
Τα πραγματικά επιτόκια των ΗΠΑ, με άλλα λόγια, θα κινδυνεύσουν να γίνουν ολοένα πιο αρνητικά, καθώς η ονομαστική ανάπτυξη θα ξεπερνά την πραγματική.
Αυτή η δυναμική των αρνητικών πραγματικών επιτοκίων θα μπορούσε γρήγορα να συμβαδίσει με το αμερικανικό δολάριο, το οποίο ενδέχεται να κορυφωθεί μέσα στο α’ τρίμηνο ή ίσως στο β’ τρίμηνο, πιθανόν για τον κύκλο, μετά το μακροσκελές ράλι ανόδου από τα κυκλικά χαμηλά του 2011.

Η πολιτική αναταραχή της ΕΕ θα σημάνει τον κίνδυνο για μια νέα πολιτική και οικονομική κρίση στην Ένωση;

Η αβεβαιότητα που περιβάλλει το πολιτικό μέλλον, αλλά και την ίδια την ύπαρξη της ΕΕ, θα επανέλθει δριμύτερη το 2017, μετά την περίοδο από το 2012 μέχρι σήμερα, κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) διατηρούσε την ασθενή ΕΕ στη ζωή με τη χρήση νομισματικής μορφίνης.
Έχουμε εκλογές στην Ολλανδία τον Μάρτιο, στη Γαλλία τον Απρίλιο και τον Μάιο (πρώτος/δεύτερος γύρος) και στη Γερμανία στις αρχές του φθινοπώρου.
Πέραν αυτού, υπάρχει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στην Ιταλία, μετά το αποτυχημένο δημοψήφισμα που διεξήγαγε ο Ματέο Ρέντσι στα τέλη του 2016, ενώ η Ελλάδα επανέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για μια νέα συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους.
Περιμένουμε από το ευρώ να σημειώσει πτώση στο ξεκίνημα του έτους, πιθανόν λίγο πριν από τις γαλλικές εκλογές, αν και αυτές μπορεί να παρέχουν μικρότερη μεταβλητότητα από την αναμενόμενη.
Ωστόσο, η εικόνα του ευρώ περιστοιχίζεται από αβεβαιότητα λόγω των πολιτικών δυνάμεων, παρόλο που η ΕΚΤ εξακολουθεί να σανιδώνει το γκάζι της νομισματικής πολιτικής.
Είναι απαραίτητη η αναθεώρηση του πλαισίου της ΕΕ μακροπρόθεσμα, προκειμένου η ΕΕ να διατηρήσει τη σημερινή μορφή της. Όμως, μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να διαρκέσει χρόνια, ακόμα και αν καμία χώρα δεν εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση εντός των επόμενων 12 μηνών.

Κινεζική νομισματική πολιτική – τι μέλλει γενέσθαι;

Είναι δεδομένο ότι το κινεζικό καθεστώς αρέσκεται να πιστεύει ότι μπορεί να ελέγξει το οικονομικό πεπρωμένο της χώρας, όμως οι επιλογές πολιτικής που ακολουθεί, λαμβάνοντας υπόψη την απαράβατη και απόλυτη εντολή για διαρκή εξαναγκασμένη ανάπτυξη του ΑΕΠ, πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Ενίσχυση και μετά καταστροφή των αποταμιευτών, με συνέπεια να προκληθεί σύγχυση στην προσχεδιασμένη στροφή προς μια οικονομία με επίκεντρο τον καταναλωτισμό, ή κλείσιμο των μη αποδοτικών κρατικών εταιρειών και δημιουργία τεράστιας καταπόνησης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα;
Το μέγιστο πολιτικό γεγονός του έτους δεν θα επέλθει παρά μόνο τον Οκτώβριο, με τη συνεδρίαση της ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής – ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός που εδραιώνει την κύρια ηγεσία για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Τουλάχιστον μέχρι τότε, η προσηνής εκτίμηση είναι ότι θα δούμε μια συνέχεια στην ελαφριά πτωτική κλίση του CNY κατά τη διάρκεια του έτους (το χαμηλότερο CNY θα είναι ένα από τα λιγότερο οδυνηρά εργαλεία ώστε η χώρα να ανακουφιστεί από το υπέρογκο χρέος που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια).
Ωστόσο, είναι ολοένα πιο προφανές ότι αυτή η αργή υποχώρηση του CNY επιτείνει το πρόβλημα της εκροής κεφαλαίων, καθώς όσοι θέλουν να βγάλουν χρήματα έξω από τη χώρα μπορούν να τραβήξουν μια γραμμή στο διάγραμμα, γνωρίζοντας ότι η τιμή αύριο θα είναι χαμηλότερη από την τιμή σήμερα.
Η επικίνδυνη περίοδος για μια ταχύτερη υποτίμηση, με βάση τις επιλογές πολιτικής της Κίνας, θα επέλθει λίγο μετά τις διακοπές για το κινεζικό νέος έτος (η σεληνιακή πρωτοχρονιά φέτος πέφτει στις 28 Ιανουαρίου, πολύ νωρίς σε σχέση με την υπερβολικά μεγάλη αναμονή για την ολομέλεια του κόμματος).
Οι ολοένα πιο αυστηροί έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων που επιβλήθηκαν στα τέλη του 2016 αποτελούν απλώς ένα εργαλείο για τη διατήρηση του ελέγχου ή προετοιμάζουν το έδαφος για μια μεγάλη υποτίμηση;
Μπορούμε να απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα αυτής της ενότητας με μια άλλη ερώτηση; Όχι – ωστόσο η νομισματική πολιτική της Κίνας θα μπορούσε να πάρει διαστάσεις μέσα στο 2017, εφόσον η χώρα επιλέξει μια δραματική υποτίμηση.

Πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει το ιαπωνικό γιεν με τη νέα πολιτική της Τράπεζας της Ιαπωνίας για έλεγχο της καμπύλης αποδόσεων;

Το ιαπωνικό γιεν βρισκόταν στο επίκεντρο των συναλλαγών στα τέλη του 2016, καθώς η νέα πολιτική της Τράπεζας της Ιαπωνίας για έλεγχο της καμπύλης αποδόσεων, η οποία ανακοινώθηκε τον Σεπτέμβριο, συνέπεσε με μια επακόλουθη αύξηση στα επιτόκια.
Αυτή η ευτυχής συγκυρία, η οποία ενισχύθηκε περαιτέρω από την αύξηση των επιτοκίων μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ, σήμαινε ότι οι αποδόσεις των ιαπωνικών ομολόγων –τουλάχιστον των 10ετών ιαπωνικών κυβερνητικών ομολόγων (JGB)– θεωρητικά δεν θα έμεναν να πλανώνται πολύ πάνω από το μηδέν. Αυτό σημαίνει ότι η αύξηση στις αποδόσεις των ομολόγων στον υπόλοιπο κόσμο θα έπρεπε να απορροφηθεί μάλλον από το γιεν παρά από τις αποδόσεις των ιαπωνικών ομολόγων. Έτσι, πιθανόν το κατώτατο σημείο για το γιεν μέσα στο 2017 θα βρεθεί όταν/αν οι αποδόσεις των ομολόγων παγκοσμίως κορυφωθούν και υποχωρήσουν ξανά.
Ένας άλλος παράγοντας προς παρακολούθηση είναι τα επίπεδα του πληθωρισμού στην Ιαπωνία και η δέσμευση της κυβέρνησης για φορολογική τόνωση.
Η νέα πολιτική της Τράπεζας της Ιαπωνίας ουσιαστικά εκχωρεί μέρος του ελέγχου για τον ισολογισμό της στην κυβέρνηση, κάτι που θεωρητικά μπορεί να επεκτείνει την τόνωση στην ουσία της. Ωστόσο, με το γιεν να εξασθενεί με γοργούς ρυθμούς, η έκτακτη ανάγκη για μέτρα φορολογικής τόνωσης στην Ιαπωνία μπορεί να είναι μικρότερη, καθώς ο πληθωρισμός αρχίζει να σημειώνει άνοδο, οπότε ο πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε μπορεί να μη χρειαστεί να μάθει με τον δύσκολο τρόπο για τον τρίτο άξονα πολιτικής (τις μεταρρυθμίσεις) ή να παρέχει περισσότερη τόνωση.
Τυχόν δειλία από την πλευρά της κυβέρνησης να αντιληφθεί τις πλήρεις επιπτώσεις από την ποσοτική και ποιοτική χαλάρωση της Τράπεζας της Ιαπωνίας με έλεγχο της καμπύλης αποδόσεων θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι πραγματικοί ρυθμοί της Ιαπωνίας δεν είναι τόσο αρνητικοί όσο οπουδήποτε αλλού, οπότε να υπάρξει τελικά κάποια υποστήριξη και για το JPY.

Έχει πιάσει πάτο η στερλίνα και έχουν αποτιμηθεί πλήρως οι κίνδυνοι από ένα σκληρό Brexit;

Αν η στερλίνα δεν έπιασε πάτο στα τέλη του 2016, πιθανόν να το κάνει γρήγορα μέσα στο 2017.
Είναι γεγονός ότι οι κίνδυνοι που επιφυλάσσει το Brexit είναι πολλοί, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι τα πάντα έχουν το τίμημά τους, και η στερλίνα έχει υποστεί σοβαρή υποχώρηση λόγω των δραματικών γεγονότων του 2016.
Καθώς κοιτάμε το πολιτικό ημερολόγιο της ΕΕ για φέτος και την πιθανή εξασθένιση του ευρώ που απορρέει από αυτό, υποπτευόμαστε ότι ενδεχομένως η στερλίνα να έχει φτάσει στα χαμηλότερα επίπεδά της έναντι του ενιαίου νομίσματος. Ακόμα και αν αντιμετωπίσουμε περιορισμένες παράπλευρες απώλειες από την «άνοδο του λαϊκισμού» στην Ευρώπη μέσα στο 2017, ο επικρατέστερος για τη θέση του προέδρου στη Γαλλία, ο Φιγιόν, θεωρείται γενικά φίλος της Αγγλίας και σθεναρός επικριτής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και υποστηρικτής της αναθεώρησης της ισχύος της.
Αν νιώσουμε την πνοή ενός πιο φιλικού ανέμου επάνω από τη Μάγχη ενδεχομένως η στερλίνα να κάνει θαύματα, εν αναμονή μιας πιο λογικής συμφωνίας για το Brexit (μια συμφωνία που θα πάρει χρόνια για να καταρτιστεί και να εφαρμοστεί, έτσι κι αλλιώς), ακόμα και αν τα μακροπρόθεσμα διαρθρωτικά ελλείμματα του Ηνωμένου Βασιλείου δεν αντιμετωπιστούν επαρκώς.
Σε ό,τι αφορά το αμερικανικό δολάριο, δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν θα δούμε νέα μικρότερα χαμηλά στο GBPUSD στις αρχές του έτους.

Όσο για τα υπόλοιπα:

CHF: με γεμάτη την πολιτική ατζέντα της ΕΕ για το 2017, ενδεχομένως να συνεχιστεί η πίεση στο EURCHF ώστε να παραμείνει στο χαμηλότερο όριο του εύρους, αλλά και στην Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας ώστε να διατηρήσει τις άμυνές της. Προκειμένου το EURCHF να σημειώσει απότομη άνοδο και το CHF να «ομαλοποιηθεί», θα πρέπει να δούμε την ΕΚΤ να δίνει κάποια ένδειξη για το πιθανό τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης, με ταυτόχρονη ομαλοποίηση του πληθωρισμού στην ΕΕ, ή κάποια νέα, μη αναμενόμενα μέτρα από την Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας.
AUD, CAD, και NZD: τα εμπορευματικά δολάρια είχαν μέτρια απόδοση μέσα στο 2016, βρίσκοντας αρκετά ισχυρή υποστήριξη από τα χαμηλά επίπεδα των αρχών του έτους, καθώς οι τιμές των εμπορευμάτων σταθεροποιήθηκαν ή σε ορισμένες περιπτώσεις σημείωσαν άνοδο.
Αργότερα μέσα στο έτος, η προσδοκία για τόνωση από τον Τραμπ και η επιτυχημένη κίνηση του ΟΠΕΚ να ανεβάσει τις τιμές του πετρελαίου έδωσαν ώθηση στο CAD απέναντι στα AUD και NZD. Θα μπορούσε να υπάρξει περαιτέρω σχετική αντοχή στις αρχές του 2017 για ορισμένα από τα ζεύγη (απέναντι στο JPY και στο EUR, για παράδειγμα) με φόντο το ζήτημα του αντιπληθωρισμού, αλλά υποπτευόμαστε ότι αυτό το θέμα θα αντιμετωπίσει ολοένα και μεγαλύτερες δυσκολίες κατά την εξέλιξη του 2017. Βλέπουμε μεγάλο ρίσκο, ειδικά για τα AUD και NZD, λόγω της κινεζικής νομισματικής πολιτικής και καθώς η πιστωτική έκρηξη της Αυστραλίας τείνει προς εξασθένιση.
Το CAD είναι το ίδιο εκτεθειμένο στον πιστωτικό κύκλο, αν και η έκθεσή του απέναντι σε μια μεγαλύτερη πτώση του USD και οι προσδοκίες για την πολιτική του Τραμπ θα μπορούσαν να το οδηγήσουν σε σχετική υπεραπόδοση μεταξύ των εμπορευματικών δολαρίων, τουλάχιστον στις αρχές του έτους.
NOK και SEK: τα σκανδιναβικά νομίσματα είναι πολύ πιο δίκαια αποτιμημένα στην αυγή του 2017, αν και είναι σχετικά φτηνά σε σχέση με τις ιστορικές τους τιμές.
Ζυγίζοντας τις συνθήκες, αναμένουμε υπεραπόδοση έναντι του ευρώ, και ίσως έναντι των AUD και NZD (αν και αυτό κάνει άνισα τα ζεύγη), αλλά γενικά οι αποδόσεις θα είναι σχετικά αδιάφορες.
Το EURSEK θα μπορούσε να εξασθενίσει μετά τα ράλι που διήρκεσαν όλο το 2016 και μέχρι το τέλος του, με την επιθετική μετριοπάθεια της Riksbank να υπόκειται τις πολιτικές συνέπειες, καθώς το υπουργείο Οικονομικών της Σουηδίας εξέδωσε αιχμηρά σχόλια, ζητώντας από την κεντρική τράπεζα να λάβει υπόψη της τους κινδύνους για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα από το ριζοσπαστικό πρόγραμμα της νομισματικής πολιτικής της.
Αναδυόμενες Αγορές: Τα νομίσματα των αναδυόμενων αγορών πιθανότατα να έχουν ανάμικτες επιδόσεις μέσα στο 2017, μετά από τις πολύ καλές έως ανάμικτες επιδόσεις του 2016, ανάλογα με το πού θα εστιάσουν οι αναδυόμενες αγορές.
Ένα ισχυρότερο αμερικανικό δολάριο ενδεχομένως να διατηρήσει τα νομίσματα των αναδυόμενων αγορών που εξαρτώνται από αυτό −των αναδυόμενων αγορών που πήραν μεγάλα δάνεια σε αμερικανικό δολάριο κατά την περίοδο που το USD ήταν αδύναμο− υπό πίεση κατά το πρώτο διάστημα του έτους.
Από άποψη αποτίμησης, η περασμένη χρονιά είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με «αναρρύθμιση», καθώς το 2016 η αγορά «κλώτσησε την καρδάρα με το γάλα».
Οι αναδυόμενες χώρες της Ασίας θα μπορούσαν να υποστούν τη μεγαλύτερη πίεση περιφερειακά, σε συνέχεια των εξελίξεων των τελών του 2016.
Τα νομίσματα που συνδέονται με τα εμπορεύματα είναι απίθανο να τα πάνε καλά μακροπρόθεσμα, καθώς δεν πιστεύουμε και πολύ στη διαπραγμάτευση του αντιπληθωρισμού μετά το πρώτο χρονικό διάστημα του έτους.