Προκλητική στρέβλωση

Η στρέβλωση που καταγράφεται στο τραπεζικό σύστημα και επιδρά στην κοινωνία, πρέπει να αντιμετωπιστεί. Κάθε στρέβλωση απαιτεί άμεσες παρεμβάσεις και αυτές είναι πολιτικές.

Οι πλειστηριασμοί στην Ελλάδα δεν διεξάγονται, κυρίως γιατί οι τράπεζες είναι έρμαια της εκάστοτε μικροπολιτικής.

Εάν πραγματοποιηθούν πλειστηριασμοί ευρείας κλίμακας στην Ελλάδα, εν μέσω μάλιστα προεκλογικής περιόδου, τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα υποστεί πολιτικές συνέπειες.

Μην ξεχνάμε ότι το μοντέλο της Ισπανίας, όπου η αστυνομία έσπαγε τις πόρτες των σπιτιών, οδήγησε σε οδυνηρά πολιτικά αποτελέσματα.

Η φοβία του πολιτικού κόστους καθηλώνει τις τράπεζες και δεν διενεργούν πλειστηριασμούς ακινήτων όταν ο δανειολήπτης έχει επιδείξει δόλια συμπεριφορά και ποντάρει σε οποιαδήποτε μορφή προστασίας.

Οι πλειστηριασμοί πρέπει να διεξάγονται αλλά πάντα εφόσον υπάρχουν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις και ο δανειολήπτης δεν έχει δείξει κανένα ενδιαφέρον να προστατεύσει την περιουσία του.

Ακραία στρέβλωση, όμως, είναι και τα επιτόκια καταθέσεων στο 0,05% με 0,10% και των δανείων στο 5,5%, ενώ στους ομολογιούχους οι τράπεζες πληρώνουν επιτόκια έως 9,2%

Οι τραπεζικές καταθέσεις ανέρχονται σε 194,5 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, εκ των οποίων τα 138,83 δισ. ιδιωτών.

Τα δάνεια στην Ελλάδα ανέρχονται σε 142,9 δισ. και ευρώ του ιδιωτικού τομέα 113,76 δισ.

Ιδιωτικός τομέας νοούνται επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Των επιχειρήσεων ανέρχονται σε 70 δισ. και των νοικοκυριών σε 38,8 δισ.  εκ των οποίων τα 29,7 δισ. είναι στεγαστικά δάνεια.

Το μέσο επιτόκιο καταθέσεων στην καλύτερη περίπτωση κυμαίνεται μεταξύ 0,05% με 0,10% και των δανείων στο 5% με 5,5%, των στεγαστικών 3,75% και των καταναλωτικών 12%…

Αν και το χάσμα μεταξύ επιτοκίων δανείων και καταθέσεων είναι μεγάλο δεν θα υπήρχε κριτική εάν οι τράπεζες δεν πλήρωναν τους ομολογιούχους με επιτόκια στο 7,5%.

Οι τράπεζες βολεύονται λόγω της ολιγοπωλιακής κατάστασης που λειτουργούν, όσα κεφάλαια συγκεντρώνουν οι ιδιώτες και οι επιχειρήσεις περνούν μέσα από τις τράπεζες και παραμένουν ως τραπεζική κατάθεση και ως εκ τούτου επιβάλλουν τα χαμηλά επιτόκια λόγω των επιτοκίων της ΕΚΤ που ήταν στο 0% για καιρό.

Η ΕΚΤ αύξησε τα επιτόκια σημαντικά αλλά καμία παρέμβαση δεν σημειώθηκε στα επιτόκια καταθέσεων.

Τουλάχιστον το υφιστάμενο 0,05% επιτόκιο θα μπορούσε να γίνει 0,50% ή υπό όρους 1% και εφόσον δεσμευτεί για μεγαλύτερες διάρκειες.

Οι τράπεζες πέρασαν μια 10ετία καταστροφής κυρίως επειδή κατείχαν 45-50 δισ. ευρώ σε ομόλογα και τα οποία κουρεύτηκαν – υπέστησαν haircut – προκαλώντας μεγάλη κεφαλαιακή ζημία, φτάνοντας στα όρια της χρεοκοπίας το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Εν συνεχεία τα NPEs εκτινάχθηκαν στα 106 δισ. ευρώ λόγω της ύφεσης της οικονομίας για να βελτιωθούν στα 10 δισ. την τρέχουσα περίοδο…

Παρά την καταστροφή τους, οι ελληνικές τράπεζες βοηθήθηκαν. Σχεδόν 44,5 δισ. ευρώ δόθηκαν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ο Ηρακλής 1 και 2 βοήθησε τις τράπεζες καθοριστικά και πλήθος άλλων παρεμβάσεων μέσω swaps, με το δημόσιο δημιούργησαν σημαντικές υπεραξίες.

Είναι ώρα οι τράπεζες να αλλάξουν και να μην ακολουθούν τις πρακτικές του παρελθόντος για να κερδίσουν τις εντυπώσεις στις λογιστικές καταστάσεις τριμήνων.

Όταν πληρώνουν 7,5% στους ομολογιούχους και 9,2% στους ομολογιούχους Tier 2, τότε το 0,05% στον καταθέτη είναι πρόκληση.

Όταν οι τράπεζες εκδίδουν ομόλογα senior ή tier 2 και πληρώνουν επιτόκια 9,2% με 9,5% και ο καταθέτης είναι εγκλωβισμένος σε επιτόκια 0,05% τότε είναι κερδοσκοπία και «εκβιασμός».

Αυτή η στρέβλωση πρέπει να αλλάξει και η αλλαγή εδώ είναι μια: άμεση αύξηση επιτοκίων καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες.