Πολιορκία Κιέβου: Η πόλη έρημη, κλειστά φαρμακεία – σούπερ μάρκετ, καταφύγιο το μετρό – Ρεπορτάζ των Moscow Times

Ο ρωσικός στρατός πολιορκεί το Κίεβο. Οι κατοικημένες περιοχές δέχονται πυρά, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν άμαχοι στην πόλη. Ο ανταποκριτής των Moscow Times επισκέφτηκε την πόλη και μίλησε με ντόπιους και τους υπερασπιστές της:

«Το Κίεβο φαίνεται εντελώς άδειο: τα καταστήματα και οι αγορές δεν λειτουργούν, τα περισσότερα βενζινάδικα, τα φαρμακεία και τα παντοπωλεία είναι κλειστά.

Οι κάτοικοι στην πραγματικότητα μένουν κλεισμένοι σε σπίτια με παιδιά και τα κατοικίδιά τους. Μπορούν να φύγουν μόνο με σήμα αεροπορικής επιδρομής για να τρέξουν στο πλησιέστερο καταφύγιο. Οι σειρήνες ηχούν αλλά πολλοί κάτοικοι απλώς τις αγνοούν.

«Δεν φύγαμε από το διαμέρισμα κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού. Έχουμε δύο σκυλιά και επτά κουτάβια, δεν μπορούμε να τα αφήσουμε», λέει η Αλέμα από το Κίεβο..

Η Αλένα περιμένει τον άντρα της από το σούπερ μάρκετ: υπάρχει μια ουρά 60 ατόμων στην είσοδο, επιτρέπονται 5 άτομα μέσα. Οι τιμές δεν έχουν αλλάξει πολύ τις μέρες του πολέμου και δεν υπάρχει μεγάλη έλλειψη τροφίμων. Άδεια είναι μόνο τα ράφια του ψωμιού. Οι κάτοικοι παίρνουν τα απολύτως απαραίτητα και ό,τι μπορούν: δημητριακά, αλεύρι, κονσέρβες, ηλιέλαιο, πόσιμο νερό σε μπουκάλια των πέντε λίτρων

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων φεύγει από το σούπερ μάρκετ με σακούλες γεμάτες αλεύρι, ηλιέλαιο και μπισκότα. Ένας 75χρονος άνδρας που ονομάζεται Ανατόλι Ρομάνοβιτς, λέει ότι την πρώτη μέρα του πολέμου ο γιος του έφυγε για τα δυτικά της χώρας και η εγγονή τους με ένα μικρό παιδί πήγε στα νότια της περιοχής του Κιέβου. Οι συνταξιούχοι έμειναν μόνοι, όλες αυτές τις μέρες που κάθονταν στο διαμέρισμα, αποφάσισαν να μην κατέβουν στο μετρό, που λειτουργεί ως καταφύγιο.

«Δεν μας άρεσε το μετρό και εγκαταλείψαμε αυτήν την ιδέα. Και παρόλο που δεν έχουμε υπόγειο εξοπλισμένο ως καταφύγιο στο σπίτι μας, δεν πήγαμε πουθενά να κρυφτούμε», λέει το ζευγάρι. Δεν θα βγούμε από το σπίτι, ό,τι και να γίνει.
Μένοντας στο μετρό
Η είσοδος του σταθμού Zhitomirskaya είναι κοντά, πολλοί κάτοικοι  μένουν εδώ για μέρες: κουράζονται να τρέχουν στο καταφύγιο με κάθε ήχο της σειρήνας. Ακριβώς στην αποβάθρα, οι άνθρωποι άπλωσαν κομμάτια χαρτονιού για να μπορούν να καθίσουν πάνω τους αργότερα, πολλοί έφεραν στρώματα, κουβέρτες και μαξιλάρια.

Το σύστημα προειδοποίησης δεν έχει ακόμη λειτουργήσει σωστά: ακούγεται ένα σήμα κινδύνου και συχνά ξεχνιέται να δοθεί το τέλος του συναγερμού. Από τη Δευτέρα άρχισαν να αναφέρουν το τέλος της ημέρας σε ειδική ηλεκτρονική εφαρμογή, αλλά είναι διαθέσιμη μόνο σε όσους έχουν smartphone. Οι συνταξιούχοι με τα παλιά τηλέφωνα πρέπει να βασίζονται σε ενημερωμένους γείτονες του καταφυγίου. Υπάρχουν επίσης πολλά φαρμακεία κοντά στο σταθμό του μετρό. Από αυτά μόνο ένα είναι ανοιχτό.

«Η ουρά για το φαρμακείο απλώνεται ακόμα και στο δρόμο, πολλά φαρμακεία, συμπεριλαμβανομένων αυτών που παρέχουν επιδοτούμενα φάρμακα, έχουν κλείσει. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι αναγκάζονται να στέκονται σε ουρές για να παίρνουν φάρμακα με κάθε μέσο.

«Το φαρμακείο, όπου παράγγελνα πάντα το φάρμακο Tagrisso, μετακόμισε στην περιοχή του Λβιβ τη δεύτερη ημέρα των εχθροπραξιών. Πήραν το φάρμακο εκεί σύμφωνα με την παραγγελία μου και το έστειλαν εδώ για μένα με φίλους μου» λέει η καρκινοπαθής Όλγα.

Η Όλγα μετά βίας μπορεί να κινηθεί λόγω της ασθένειάς της. Η τελευταία φορά που αγόρασε το Tagrisso για να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα ήταν πριν από τον πόλεμο. Πότε μπορεί να πάρει το φάρμακο την επόμενη φορά, δεν το ξέρει.
Βενζίνη με κουπόνια
Αν και οι αρχές έχουν ανακοινώσει επίσημα την επανέναρξη των μέσων μαζικής μεταφοράς, τα λεωφορεία και τα τραμ κυκλοφορούν πολύ σπάνια.

Σχεδόν όλα τα βενζινάδικα της πόλης είναι άδεια. Όσα λειτουργούν είναι ορατά από μακριά – από τις τεράστιες ουρές από αυτοκίνητα. Η βενζίνη εξακολουθεί να βρίσκεται σε πρατήρια καυσίμων του δικτύου που συνεργάζονται με προμηθευτές από την Πολωνία, τη Λιθουανία και τη Ρουμανία. Οι τιμές στις πινακίδες δεν αντιστοιχούν πλέον στις πραγματικές. Η έλλειψη προκαλεί αύξηση των τιμών.

Από τη Δευτέρα, τα πρατήρια καυσίμων εισήγαγαν μια νέα διαδικασία υπολογισμού – οι κάτοικοι μπορούν να πληρώσουν όχι μόνο με χρήματα, αλλά και με κουπόνια που εκδίδονται σε εργαζόμενους στις επιχειρήσεις. Κατά κανόνα, ένα αυτοκίνητο δεν γεμίζει με περισσότερα από 20 λίτρα.
Οι κάτοικοι παίρνουν τα όπλα
Στις 26 Φεβρουαρίου, οι αρχές της πρωτεύουσας άρχισαν να διανέμουν όπλα στο Κίεβο. Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης γράφουν ότι δόθηκαν περίπου 20.000 όπλα σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Από τους κατοίκους της πόλης που ήταν έτοιμοι να υπερασπιστούν την πόλη σχηματίστηκαν αποσπάσματα άμυνας. Ένας από αυτούς τους εθελοντές είναι ο 60χρονος Αλεξάντερ Μπόλκιν, αξιωματικός καριέρας στον σοβιετικό στρατό.

«Χρειαζόμαστε μια πλήρη νίκη επί της Ρωσίας, πρέπει να απελευθερώσουμε όλες τις πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του Ντονμπάς», λέει ο Μπόλκιν,«διαφορετικά δεν θα υπάρξει ειρήνη,αν η χώρα διχοτομηθεί».