Ποιοι φοβούνται τον Κασιδιάρη;

«Η οργάνωση και η δράση του κόμματος να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος». Από αυτήν την γενικόλογη διατύπωση – τη δεύτερη προϋπόθεση – στην κυβερνητική τροπολογία για μπλοκάρισμα του κόμματος Κασιαδιάρη στις επερχόμενες εκλογές, θα εξαρτηθεί η υπερψήφιση της από ευρύτατη πλειοψηφία στη Βουλή ή όχι.

Και ο προβληματισμός εστιάζεται στο αν «ακροβατεί» με το Σύνταγμα ή είναι εσκεμμένη παράλειψη.

Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία όσο και το ΚΚΕ έχουν από καιρό επισημάνει την ανάγκη να αποφευχθεί μία γενικόλογη αναφορά που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί «από κάποιον δικαστή» (σ.σ. αφού την έγκριση θα δίνει το Α’ Τμήμα του Αρείου Πάγου) εναντίον κόμματος που δεν έχει καμία σχέση με το μόρφωμα Κασιδιάρη ή σχετικό με τις θέσεις του.

Έχουν δηλαδή προτείνει «να προσδιοριστεί σαφώς η δραστηριότητα αυτού του κόμματος ως ναζιστική, ρατσιστική, εθνικιστική και άρα να υπάρξει ένας σαφής προσδιορισμός», όπως δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας τη Δευτέρα, στη συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο. Αυτός ακριβώς ο προσδιορισμός υπάρχει στην πρόταση νόμου που έχει παραδώσει η αξιωματική αντιπολίτευση στο δημόσιο διάλογο και αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή.

Στην πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η επίμαχη διάταξη ορίζει:

«Δεν έχουν δικαίωμα κατάρτισης συνδυασμών πολιτικά κόμματα, η οργάνωση και δράση των οποίων δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος κατά την έννοια του άρθρου 29 παρ. 1 του συντάγματος».

Τέτοια είναι πολιτικά κόμματα των οποίων «οι καταστατικές διατάξεις ή ιδεολογικές διακηρύξεις ή η πολιτική δράση υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου, χαρακτηριστικά φύλου ή την αναπηρία, καθώς επίσης κόμματα των οποίων ο επικεφαλής ή μέλος οργάνου διοίκησης έχει καταδικαστεί, ακόμα και πρωτοδίκως, για τα εγκλήματα των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα».

Μια άλλη βάση συζήτησης είναι η θέση που έχει διατυπώσει ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Νίκος Αλιβιζάτος, δηλαδή:

• Η ανακήρυξη των συνδυασμών από τον Άρειο Πάγο να εξαντλείται στη διαπίστωση ότι συντρέχουν οι προβλεπόμενες σήμερα νόμιμες προϋποθέσεις (ελληνική ιθαγένεια και ελάχιστη ηλικία των υποψηφίων), στις οποίες απλώς θα προστεθεί και μια τρίτη, η μη καταδίκη δηλαδή, έστω και πρωτόδικη, για διεύθυνση ή συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση (άρθρα 187 και 187Α Π.Κ.).
• Γι’ αυτό θα αρκούσε να προβλεφθεί ότι στην περίπτωση β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 32 του ισχύοντος εκλογικού νόμου (π.δ. 26/2012), όπως σήμερα ισχύει, οι λέξεις «ο πρόεδρος, ο γενικός γραμματέας, τα μέλη της διοικούσας επιτροπής και ο νόμιμος εκπρόσωπος δεν έχουν καταδικασθεί…» αντικαθίστανται με τις λέξεις «οποιοσδήποτε υποψήφιος βουλευτής δεν έχει καταδικασθεί…».

Όπως σημείωσε προς ημερών στην «Καθημερινή» ο κ. Αλιβιζάτος, «το μειονέκτημα και των δύο προτάσεων (της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ) είναι κατά τη γνώμη μου απείρως σημαντικότερο: δίνουν τη δυνατότητα στον Άρειο Πάγο να μπορεί να αποκλείσει από τις εκλογές, χωρίς σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία, ακόμη και «αθώα» κόμματα. Αρκεί να τα χαρακτηρίσει «ανατρεπτικά» –ή έστω «ρατσιστικά» ή «ναζιστικά», σύμφωνα με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ– μια έκθεση της ΕΛ.ΑΣ. ή της ΕΥΠ».

Από την άλλη, τόσο ο ίδιος όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, θεωρούν σωστή τη νομοθετική διευκρίνιση να ελέγχεται και η εικονική αλλά και η πραγματική ηγεσία ενός κόμματος, όπως, εν προκειμένω, του καταδικασμένου Ηλία Κασιδιάρη, ώστε να μην μπορούν να δρουν για λογαριασμό του δικοί του «αχυράνθρωποι».

Το ΚΚΕ αντέδρασε ήδη, από χθες, για την «παράλειψη». Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του Περισσού: «Η τροπολογία της κυβέρνησης επιβεβαιώνει αυτό που ήδη έχει καταγγείλει το ΚΚΕ, ότι δηλαδή εισάγονται επικίνδυνες γενικεύσεις και προϋποθέσεις για τη συμμετοχή κομμάτων στις εκλογές -μεταξύ άλλων με τη γενικόλογη αναφορά σε καταδίκες κι αδικήματα- κάτω από τις οποίες μπορεί εύκολα να “στεγαστεί“ η απαράδεκτη θεωρία των δύο άκρων που, στο όνομα του ολοκληρωτισμού, εξισώνει τον φασισμό με τη ριζοσπαστική και κομμουνιστική ιδεολογία και δράση. Άλλωστε η ποινικοποίηση του λεγόμενου “ριζοσπαστισμού” αποτελεί επίσημη πολιτική της ΕΕ».

Το ΚΚΕ διαφωνεί και με τη νεοεισερχόμενη έννοια της «πραγματικής ηγεσίας» διότι, όπως λέει, «δίνει τη δυνατότητα ακόμα μεγαλύτερου ελέγχου του αστικού κράτους στο εσωτερικό των κομμάτων».

To MεΡA25 έχει διαφωνήσει ευθύς εξαρχής με την ανάγκη να κατατεθεί τέτοια τροπολογία, ενώ η Ελληνική Λύση δεν έχει τοποθετηθεί.

Θα έχει ενδιαφέρον η συζήτηση στη Βουλή με τις τοποθετήσεις των κομμάτων σε ένα τόσο «λεπτεπίλεπτο» θέμα Δημοκρατίας, που στον πυρήνα του βρίσκεται η ελεύθερη έκφραση ιδεών και το Σύνταγμα.

Ποιοι φοβούνται τον Κασιδιάρη; Η αστική Δημοκρατία, πάντως, όχι!

Εξάλλου, ο φασισμός και ο ρατσισμός δεν είναι κορονοϊός να «μείνεις σπίτι» για να μην κολλήσεις. Αντιμετωπίζεται μόνο με τη δημοκρατική «ανοσία της αγέλης».