Παγκόσμια φτώχεια: Μειώθηκε αλλά επιλεκτικά στο χάρτη

Από τότε που ξεκίνησε η Παγκόσμια Τράπεζα να συλλέγει δεδομένα το 1990, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε ακραία φτώχεια έχει μειωθεί σημαντικά. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ο αριθμός αυτός αυξήθηκε αισθητά, πλέον όμως έχει επιστρέψει περίπου στα προ πανδημίας επίπεδα, στους 690 εκατομμύρια ανθρώπους. Χρειάστηκε μία τριετία από την έναρξη της πανδημίας για να συμβεί αυτό. Με άλλα λόγια, επί τρία χρόνια ο κόσμος έχανε στον αγώνα ενάντια στη φτώχεια.

Στις χώρες υψηλού και μεσαίου εισοδήματος η φτώχεια μειωνόταν ήδη από το 2020 χάρη στα εκτεταμένα προγράμματα κοινωνικής βοήθειας. Η κατάσταση είναι χειρότερη στις χώρες με χαμηλό εισόδημα, όπως και σε εκείνες όπου υπάρχουν συγκρούσεις ή αστάθεια.

Η φτώχεια έχει μειωθεί παγκοσμίως από το 1990, όμως όχι σε όλες τις περιοχές του κόσμου, όπως λέει ο Σεμπάστιαν Φόλμερ από το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Η μείωση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα στοιχεία από την Κίνα. «Επειδή η Κίνα είναι μια τόσο πολυπληθής χώρα, έχει αντίστοιχα μεγάλο αντίκτυπο στα δεδομένα της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη φτώχια», λέει ο καθηγητής οικονομίας της ανάπτυξης.

Η κατάσταση όμως είναι διαφορετική στην Αφρική, όπου μεταξύ 1990 και 2019 η ακραία φτώχεια μειώθηκε από 50% σε 23%. Ωστόσο, λόγω της αύξησης του πληθυσμού οι φτωχοί άνθρωποι στην Αφρική είναι περισσότεροι σήμερα σε απόλυτους αριθμούς.

Πόσο ακριβή είναι τα δεδομένα;

Υπάρχουν πάντως ορισμένες αμφιβολίες σχετικά με την εγκυρότητα των στοιχείων. Η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα παραδέχεται πως, δεδομένου ότι λαμβάνει τα στοιχεία από τις στατιστικές υπηρεσίες των κρατών, υπάρχει ένα περιθώριο λάθους, διότι πολλές χώρες δεν συνέλεξαν τα απαραίτητα στοιχεία κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Για τα δεδομένα από την Κίνα υπάρχει επίσης αμφισβήτηση, για διαφορετικούς όμως λόγους. Όπως εξηγεί ο σινολόγος Χανς Κίνερ από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου, «τα στοιχεία προέρχονται από τις επίσημες κινεζικές στατιστικές υπηρεσίες και δεν μπορούν να επαληθευτούν. Το κατά πόσο μπορούμε να τα εμπιστευτούμε είναι, όπως γνωρίζουν όλοι, αμφισβητήσιμο».

Το όριο της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη φτώχεια έχει τεθεί με βάσει την υπόθεση ότι ένα άτομο χρειάζεται 2.100 θερμίδες την ημέρα, εξηγεί ο Φόλμερ. Μία υπόθεση «εξαιρετικά προβληματική, μιας και οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν μονάχα με αυτή την πρόσληψη θερμίδων».

Η ομάδα του Φόλμερ στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν υπολόγισε πόσο μεγάλη θα ήταν η φτώχεια, εάν υποτεθεί ότι η διατροφή όχι μόνο θα έπρεπε να έχει ένα ελάχιστο όριο θερμίδων, αλλά θα ήταν και υγιεινή, δηλαδή θα περιείχε επαρκή θρεπτικά συστατικά. «Εφαρμόζοντας αυτή τη μέθοδο συνειδητοποιεί κανείς πως πολύ περισσότεροι άνθρωποι ζουν στην πραγματικότητα στο όριο της φτώχειας», δηλώνει ο Φόλμερ.