Όταν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο λαός στις κάλπες θα τιμωρήσει τον… ΣΥΡΙΖΑ!

Του Δ. Κέμπε  

Αν πιστέψει κανείς στα σενάρια που διακινούνται από δημοσκόπους στο πλάι των δημοσιευμένων γκάλοπ, την Κυριακή ο λαός θα τιμωρήσει την αξιωματική αντιπολίτευση δίνοντας της  ποσοστό μικρότερο εκείνου που έλαβε το 2019 (31,53%) και θα επικροτήσει την κυβέρνηση , ίσως και παραπάνω από το  39,85% των προηγούμενων εκλογών.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα λάβει ψήφο – «λευκή επιταγή», από τη στιγμή  που επαυξήσει τα ποσοστά της, ενώ  ο  Αλέξης Τσίπρας μαζί με τα σπασμένα των χρόνων διακυβέρνησης του (2015-2019) θα πληρώσει ακριβά και το αντιπολιτευτικό του έργο.

 Όσο και να ψάξει κανείς στη μεταπολιτευτική ή την νεότερη ιστορία της χώρας δεν πρόκειται να εξάγει τέτοιο συμπέρασμα διαβάζοντας αποτελέσματα εκλογών.

Από την Μεταπολίτευση

Για παράδειγμα στις κάλπες του 1977 ο  Κωνσταντίνος Καραμανλής έχασε 13 μονάδες σε σχέση με το 1974, καταφέρνοντας ωστόσο να διατηρήσει πρώτη τη ΝΔ απέναντι στο επερχόμενο τότε ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το ’81 ο Γεώργιος Ράλλης είδε να γκρεμίζεται το κόμμα του στο 35,8% και να οδηγείται στα έδρανα της αντιπολίτευσης, ενώ το 1985 το ΠΑΣΟΚ περιόρισε το ποσοστό του κατά 2,7%, στο 45,8% και αντιστοίχως η ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αύξησε τη δύναμή της στο 40,8% κερδίζοντας κατόπιν και τις 3 διαδοχικές αναμετρήσεις του 1989 -1990.  

Ο Α. Παπανδρέου πέρασε στην  αντιπολίτευση και τον Οκτώβριο του 1993 επανήλθε στην πρωθυπουργία με ποσοστό 46,8% έναντι 39,3% του  Κ. Μητσοτάκη.   

Τα παράδοξα 

Τον Νοέμβριο του 1993 ο Μιλτιάδης Έβερτ αναλαμβάνει την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας και 3 χρόνια αργότερα χάνει τις εκλογές από τον Κώστα Σημίτη ο οποίος στο μεταξύ είχε διαδεχθεί τον εκλιπόντα  Παπανδρέου.

Το ΠΑΣΟΚ έχασε 5 περίπου μονάδες σε σχέση με το 1993 αλλά και η ΝΔ υπέστη απώλειες περίπου μιας μονάδας λόγω: α) της σφοδρής εσωκομματικής σύγκρουσης Μητσοτάκη – Έβερτ και β) της  Πολιτικής  Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά προς τον οποίο μετακινήθηκαν όσοι ψηφοφόροι είχαν φύγει από ΝΔ (2,7%).

Τον Απρίλιο του 2000, σε εκείνες τις εκλογές, κατεγράφησαν ένα σωρό παράδοξα μεταξύ των οποίων: α) το ΠΑΣΟΚ πήρε 2,5 μονάδες περισσότερες σε σχέση με το 1996 (από το 41,4% στο 43,8%), β) η ΝΔ 4,5 (από το 38,12% στο 42,7%) αλλά έχασε τη εκλογές με διαφορά μικρότερης της μονάδας παρότι γ) είχε κερδίσει τις Ευρωεκλογές του προηγούμενου έτους 1999 με 36% έναντι 32,6% του ΠΑΣΟΚ.  

Τα ίδια πάνω – κάτω συνέβησαν και τα επόμενα  χρόνια όπου στις κάλπες του 2007 ο λαός ψαλίδισε τον  Κώστα  Καραμανλή δίνοντας του δεύτερη ευκαιρία την οποία του τη στέρησε το 2009 υποχρεώνοντας τον να προσφύγει πρόωρα στη λαϊκή ετυμηγορία το 2009.

Ομοίως πρόωρα αποχώρησαν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς το 2011 και το 2015, αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας εξασφάλισε κοινοβουλευτική πλειοψηφία δύο φορές σε διάστημα 9 μηνών (Ιανουάριος -Σεπτέμβριος 2015) συγκυβερνώντας με τον προερχόμενο από τη ΝΔ Πάνο Καμμένο.  

Βεβαίως και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε την «πεπατημένη» πέφτοντας στις κάλπες της 7^ης Ιουλίου 2019 στο 31,53% από  το 35,4% του 2015.

Αντιστρόφως ο  Κυριάκος Μητσοτάκης που «παρέλαβε» από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη 28,1% το 2016 (τότε εξελέγη πρόεδρος ΝΔ) οδήγησε την παράταξη του στην εξουσία με 39,8%.  

Όπως και να κοιτάξει κανείς το κείμενο, είτε γυρίσει ανάποδα την κόλλα, είτε τη διαβάσει κάθετα, είτε βάλει οποιαδήποτε παράμετρο ανάμεσα στους αριθμούς, δεν πρόκειται να καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα.

Είναι πολύ πιθανό η ΝΔ να τερματίσει πρώτη με διαφορά μικρή ή μεγάλη. Επίσης, να χάσει μέρος του ποσοστού της «παρασύροντας» καθοδικά και τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανέβουν τα μικρότερα κόμματα.  

Τέτοιες υποθέσεις έχουν μια λογική ακολουθία και μια βάση σύγκρισης με τα προηγούμενα. Όλα  αποκτούν νόημα κι εξήγηση. Ίσως και τα παράλογα να έχουν κάποια αφετηρία…