New York Times: Πόσο κακό είναι το ελληνικό χρέος;

Στον πύργο γραφείων της Morgan Stanley, ο Paul B. Kazarian, ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, πρόσφατα προσπάθησε να πείσει μερικούς από τους πιο γνωστούς επενδυτές ότι του χρέος της Ελλάδας από 318 δισ. ευρώ είναι στην πραγματικότητα το ένα δέκατο του μεγέθους.
Αν χρησιμοποιήσει κανείς τα διεθνή λογιστικά πρότυπα, η αξία του χρέους μειώνεται, ανέφερε ο Kazarian.
Όμως οι συμμετέχοντες εκείνου του συνεδρίου δυσκολεύτηκαν να συλλάβουν τον συλλογισμό.
Μάλιστα ο Reza Moghadam, στέλεχος της Morgan Stanley ο οποίος, σε προηγούμενη εργασία του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ήταν ο άνθρωπος που συμμετείχε στις ελληνικές διασώσεις, αντέτεινε ότι δεν είναι τόσο απλό.
Καθώς η νέα ελληνική κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών προσπάθούν να βρουν μια λύση για το πώς θα μειώσουν το βάρος του χρέους στην Ελλάδα, ο ισχυρισμός του Kazarian της Japonica φαίνεται παράλογη.
Μετά από όλα, το χρέος της χώρας, και τα βίαια μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν σε αντάλλαγμα για μια σανίδα σωτηρίας, βρίσκονται στο επίκεντρο της διαφοράς ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της.
Δεδομένου ότι η Ελλάδα και η υπόλοιπη Ευρώπη φαίνονται εδραιωμένα στις θέσεις τους, η μοναδική ανάλυση του Kazarian είναι τολμηρή, αν όχι δυσφημιστική προσπάθεια, που μέχρι στιγμής έχει πέσει στο κενό.
Δεν έχει λάβει τη θέση μεταξύ των φορέων χάραξης και των οικονομολόγων της ευρωπαϊκής πολιτικής ώστε να σπάσουν το αδιέξοδο της σκέψης σχετικά με το τι η Ευρώπη πρέπει να κάνει για το χρέος στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η πρόταση του Kazarian δεν είναι τόσο εξωπραγματική όσο φαίνεται.
Η χώρα πρέπει να κάνει κάποιες πολύ μεγάλες εφάπαξ καταβολές το τρέχον έτος, αλλά θα πληρώσει επιτόκια του 2% για το χρέος που ωριμάζει σε 30 έως 40 χρόνια.
“Ο Kazarian έχει ένα σημείο, το οποίο συμμερίζομαι σε μεγάλο βαθμό” είπε ο  Daniel Gros, σημαίνων γερμανός οικονομολόγος στο Κέντρο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής στις Βρυξέλλες.
Δηλαδή, ότι, δεδομένων των χαμηλών επιτοκίων, το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο.
Ο Kazarian έχει επιθετικά προωθήσει τις ιδέες του με την πεποίθηση ότι μπορεί να φέρει μόνο μερικούς οικονομολόγους και αναλυτές στο πλευρό του.
Μάλιστα, έχει συναντηθεί με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών στην Αθήνα, με φορείς χάραξης πολιτικής στο Βερολίνο, αξιωματούχους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φρανκφούρτη και οικονομολόγους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσινγκτον.
Την περασμένη εβδομάδα, ήταν στις Βρυξέλλες, παρακολουθώντας στενά τις ελληνικές συνομιλίες του χρέους, ενώ σχεδιάζει ένα άλλο ταξίδι στην Αθήνα σύντομα ώστε να ωθήσει τις ιδέες του σχετικά με την νέα ελληνική κυβέρνηση.
Έχει αναθέσει σε μια ομάδα 100 οικονομολόγων, λογιστών, εμπειρογνωμόνων σε θέματα δημόσιων σχέσεων και δικηγόρων να τον βοηθήσει να προωθήσει την ατζέντα του, μέσω συνεδρίων, διαφημίσεων σε εφημερίδες, ιδιαίτερες διαβουλεύσεις και ατελείωτα υπομνήματα σε οποιαδήποτε γλώσσα.
Νευρώδης και έντονος, ο Kazarian μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ελαφρώς εκκεντρικός.
Πράγματι, όταν εργάζεται σε μια συμφωνία, δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο η συμφωνία.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, εγκατέλειψε τη δουλειά του στην Goldman Sachs για να ξεκινήσει τη δική του εταιρεία επενδύσεων, τη Japonica Partners, δίνοντας το όνομα από τον ήσυχο δρόμο στο Pawtucket, RI, όπου και μεγάλωσε.
Σε συνεργασία με δύο επενδυτικούς γίγαντες της εποχής εκείνης – Michael Steinhardt και Michael Price – του δόθηκε εντολή να κυνηγήσει εταιρείες που πνίγονται στο χρέος και να τις μετατρέψει σε κερδοφόρες.
Αυτό είναι ακριβώς που έκανε ο Kazarian το 1990 με την εχθρική εξαγορά της Allegheny International, η οποία στη συνέχεια έγινε Sunbeam.
Διοίκησε την Sunbeam για τρία χρόνια προτού εκδιωχθεί λόγω ενός σκανδάλου κακοδιαχείρισης.
Η εξαγορά της Allegheny, από την οποία είχε αποκομίσει περίπου 1,6 δισ. δολάρια σε κέρδη, μετατράπηκε σε μια μελέτη περίπτωσης στο Harvard Business School.
Με πολλούς τρόπους, ο Kazarian ακολουθεί το ίδιο playbook με την Ελλάδα.
Έχει κέρδισε ένα μεγάλο κομμάτι των προεξοφλημένων ομολόγων και τώρα προσπαθεί να προωθήσει την υπόθεση, πείθοντας ότι η αγορά είναι λάθος στην αποτίμηση των ομολόγων του.
Ο Kazarian έχει ξοδέψει δύο χρόνια και εκατομμύρια δολάρια για την εκστρατεία του, αλλά μέσα στο μικρό κόσμο των επενδυτών ελληνικών ομολόγων παραμένει ένα μυστήριο.
Ο ίδιος λέει ότι έκανε ένα μεγάλο μέρος της αγοράς του το 2012, όταν οι τιμές των ομολόγων ήταν στο πάτο, αλλά οι Έλληνες τραπεζίτες και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι λένε ότι δεν έχουν δει κανένα σημάδι του.
“Εμείς απλά δεν μιλάμε για τις επενδύσεις μας”, αναφέρει ο Kazarian, προσθέτοντας ότι δεν έχει πουλήσει ούτε ένα ομόλογο μέχρι σήμερα.
Αλλά δεν θα ήταν ψέμα να πω ότι είμαστε ένας από τους μεγαλύτερους επενδυτές ελληνικών ομολόγων, ανέφερε.
Το επιχείρημα του Kazarian στέκεται σε μια πολύ απλή αρχή της λογιστικής.
Αν το χρέος στην Ελλάδα μετρηθεί σύμφωνα με τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, το οποίο χρησιμοποιούν οι περισσότερες κυβερνήσεις, τότε το ύψος του χρέους της θα πρέπει να προσαρμοστεί προς τα κάτω, αντί να αναγνωρίζεται στην ονομαστική του αξία των 318 δισ. ευρώ.
Αυτό είναι επειδή υπήρξαν μια σειρά από προσαρμογές χρέους στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών, συμπεριλαμβανομένης της αναδιάρθρωσης, της παράτασης των προθεσμιών λήξης του χρέους και της μείωσης των επιτοκίων που θα πρέπει, εάν εφαρμοστούν οι διεθνείς λογιστικοί κανόνες, να μειωθεί η αξία του χρέους της.
Με τον τρόπο αυτό και λαμβάνοντας υπόψη τα περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στην Ελλάδα, το συνολικό καθαρό ποσό του χρέους πέφτει απότομα σε μόλις 32 δισ. ευρώ.
Ασφυκτιούν σε μια χώρα με ένα ποσό που δεν έχει καμία σημασία, είπε πρόσφατα ο Kazarian.