Μιχάλης Στασινόπουλος: «Η βιομηχανία δεν επιζητεί χάρες και προνομιακή μεταχείριση, αλλά συνθήκες ανταγωνισμού»

«Η ανάγκη είναι τόσο επείγουσα που οι προθέσεις πρέπει να γίνουν γρήγορα πράξεις», υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Παραγωγής, εκτελεστικός διευθυντής της Viohalco και πρόεδρος της ElvalHalcor, Μιχάλης Στασινόπουλος, στέλνοντας μήνυμα στην κυβέρνηση από το βήμα της 8ης Διάσκεψης της ΕΕΝΕ αναφορικά με την εξαγγελθείσα πρόθεση για τον παραγωγικό μετασχηματισμό της οικονομίας.

«Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να στηρίξει την βιομηχανία είναι θετικό γεγονός. Όπως και το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και ο υπ. Ανάπτυξης περιέγραψαν με σαφήνεια την ανάγκη για ένα ουσιαστικό παραγωγικό μετασχηματισμό και την ενίσχυση των επενδύσεων και της Βιομηχανίας», σημείωσε ο κ. Στασινόπουλος, σπεύδοντας να προσθέσει πως «ο παραγωγικός κόσμος είναι έτοιμος να συνδράμει σε αυτή την προσπάθεια με όλες του τις δυνάμεις» αλλά και ότι «η ανάγκη είναι τόσο επείγουσα που οι προθέσεις πρέπει να γίνουν γρήγορα πράξεις».

«Εθνική αφύπνιση»

Σύμφωνα με τον ίδιο η χώρα πρέπει κατά προτεραιότητα να διαμορφώσει ένα βιομηχανικό όραμα που θα της επιτρέψει να καλύψει το χαμένο έδαφος.

«Οι εξελίξεις γύρω μας και οι κίνδυνοι που εμφανίζονται ελπίζω να δημιουργήσουν μία εθνική αφύπνιση για να αποκτήσουμε μία στρατηγική για το μέλλον που θα οδηγήσει σε μία σύγκλιση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες», τόνισε ο κ. Στασινόπουλος. «Η Βιομηχανία δεν επιζητεί χάρες και προνομιακή μεταχείριση. Τα θέματα και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν είναι γνωστά και οι προτάσεις που παρουσιάστηκαν σήμερα αλλά και στο παρελθόν μέσα απ’ τις έρευνες του ΙΟΒΕ, της ΕΕΝΕ και της Ελληνικής Παραγωγής έχουν θετικές επιπτώσεις», πρόσθεσε.

Και ο κ. Στασινόπουλος συνέχισε: «Η Βιομηχανία επιζητά συνθήκες ανταγωνισμού και λειτουργίας αντίστοιχες με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πχ δυνατότητα επιτυχημένων αποσβέσεων. Είμαστε οι μόνοι στον ΟΟΣΑ που δεν την έχουμε. Μία αγορά ενέργειας που να φέρει το κόστος ενέργειας στο επίπεδο των ανταγωνιστών μας και όχι παγίως υψηλότερο… Εχουμε 30-40 ευρώ τη μεγαβατώρα πιο ακριβή, δεν είναι ωραίο αυτό να το θεωρούμε φυσιολογικό! Η Βιομηχανία ζητά την άρση των εμποδίων και την χρήση κινήτρων που φέρνουν επενδύσεις. Επίσης και τη φορολόγηση του κόστους της. Άλλο είναι να φορολογείς το κέρδος, το οποίο είναι εν πάσει περιπτώσει μία εθνική πολιτική που συνδέεται και με ζητήματα πολιτικά. Δεν μπορεί να φορολογείται το κόστος των εταιρειών για να μπορούν να επιζούν και να αναπτύσσονται. Οι σοβαροί επιχειρηματίες αυτή την προτεραιότητα έχουν. Το μη μισθολογικό κόστος, οι εισφορές, τα χαρτόσημα που εμφανίζονται να είναι κάτι εκατομμυρίων τελευταία στα ενεργειακά…»

Νέα βιομηχανική πολιτική

Σύμφωνα με τον κ. Στασινόπουλο οι προτάσεις που κατέθεσε η ΕΕΝΕ θα μπορούσαν να είναι κεντρικά στοιχεία «μίας νέας βιομηχανικής πολιτικής», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά. «Πριν από όλα όμως, το πιο σημαντικό, είναι το Κράτος να έρθει αρωγός και συνομιλητής με την παραγωγή. Να αντιληφθεί ότι το όραμα και οι επενδύσεις των επιχειρήσεων είναι και γι αυτό και για τη χώρα μία επένδυση για το μέλλον. Η πιο σημαντική επένδυση για την επιβίωση και την ευημερία μας, για το μέλλον της χώρας! Και μέσα απ’ τη συνεργασία αυτή να αναβαθμιστεί και η αντίληψη για τη Βιομηχανία, η οποία έχει ‘φθαρεί’. Μετά από τόσα χρόνια αποβιομηχάνισης πολλές φορές δυσκολευόμαστε να εξηγήσουμε και να γίνουμε αντιληπτοί για το τι χρειαζόμαστε ώστε να επιβιώσει η Βιομηχανία. Ελπίζουμε το κράτος να καταλάβει καλύτερα τι κάνουμε και πόσο μπορούμε να προσφέρουμε στην οικονομία. Η Βιομηχανία δεν είναι στατικό πράγμα. Πρέπει διαρκώς να επενδύεις. Αυτός είναι βασικός κανόνας. Καμιά φορά μιλάμε με κανα υπουργό και απαντάνε ‘εντάξει, καλά είστε”. Οχι, πρέπει να επενδύουμε διαρκώς», τόνισε.

Ο ίδιος έκανε λόγο για εθνικό θέμα και κάλεσε να πάρουν θέση όλα τα κόμματα. «Στη διαδικασία μιας ριζικής παραγωγικής μεταρρύθμισης πρέπει να πάρουν θέση όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Είναι εθνικό θέμα και πρέπει να πάρουν θέση για τη δημιουργία μιας διαχρονικής, στιβαρής, σταθερής, παραγωγικής βάσης. Γιατί η Βιομηχανία έχει και την έννοια της διαχρονικότητας. Δεν είναι ευκαιριακή ούτε εποχιακή δραστηριότητα. Είναι μια διαχρονική επένδυση και ανάπτυξη που βασίζεται σε ένα όραμα το οποίο πρέπει να αγκαλιάσει και η Πολιτεία.

Αυτή η στιβαρή παραγωγική βάση θα βοηθήσει καίρια τη χώρα να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του παρελθόντος και να στηρίξει την κοινωνία. Να μην την ‘ξαναπάθουμε’ με τις κρίσεις που κατεβάζουν τη χώρα και δυσκολεύεται να ανέβει», σημείωσε ο κ. Στασινόπουλος τονίζοντας παράλληλα τη σημαντικότητα μιας «παραγωγικής αναγέννησης της οικονομίας», όπως τη χαρακτήρισε για τη νεολαία και τις επόμενες γενιές. «Για τους νέους και την κοινωνία γενικότερα το να συμμετέχουν σε μία παραγωγική, τεχνολογική, εξωστρεφή και βιώσιμη παραγωγική βάση είναι, πιστεύω, ό,τι πιο συναρπαστικό. Και είναι πραγματική ελπίδα για το μέλλον της χώρας», τόνισε.

«Χωρίς παραγωγικό όραμα και στρατηγική»

Νωρίτερα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο κ. Στασινόπουλος επιχείρησε να σκιαγραφήσει με μελανά χρώματα τη σημερινή κατάσταση. «Η χώρα είχε ξεχάσει για χρόνια τη Βιομηχανία», τόνισε. «Δεν είχε θέση στο σχεδιασμό οικονομικής πολιτικής. Ακόμα και μετά το 2014 με τη Διακήρυξη της ΕΕ για την αποκατάσταση της Βιομηχανίας κανείς δεν ασχολήθηκε στην Ελλάδα. Μιλάμε για τομέα με δεκάδες κλάδους που μπορούν να προσφέρουν μαζί και σταθερότητα και ανάπτυξη. Η Βιομηχανία προσφέρει τη βασική σταθερότητα».

Και ο κ. Στασινόπουλος συνέχισε:

«Δυστυχώς οι αντοχές της εξαγωγικής βιομηχανίας τότε, που δεν επηρεάστηκε τόσο απ’ την κρίση του 2008, έφθασε να ερμηνευτεί ότι η Βιομηχανία δεν έχει ανάγκη μέριμνας και στρατηγικής. Υπάρχει και προσφέρει και αυτό είναι. Γι αυτό και σταμάτησαν να αναφέρουν και τον όρο Βιομηχανία. Φτάσαμε στην κατάργηση του υπ. Βιομηχανίας!

Και δεν μπορώ να μην υπενθυμίσω την πορεία του ΑΕΠ. Το 2006 ήμασταν στο 95% του ευρωπαϊκού μ.ο., και το 2023 είμαστε στο 68% χάνοντας 13 θέσεις στη σειρά κατάταξης στην Ευρώπη! Επίσης η οικονομία μας στην κατά κεφαλή προστιθέμενη αξία απ’ τη μεταποίηση έχουμε την προτελευταία θέση. Περνάμε μόνο την Κύπρο! Σε όρους κατα κεφαλής εξαγωγών ισχύει και το ίδιο. Και στην κατά κεφαλήν παραγωγικότητα της οικονομίας είμαστε και εδώ τελευταίοι! Αυτός ο δείκτης δείχνει το βαθμό εκβιομηχάνισης της οικονομίας, αφού οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες σε μια χώρα είναι τα εργαλεία για τον πολλαπλασιασμό της παραγωγικότητας των ανθρώπων. Μία γραμμή παραγωγής σημαντική μπορεί να υποκαταστήσει οικονομικά χιλιάδες ανθρώπους και να κάνει τη διαφορά στην ελληνική οικονομία. Εδώ λοιπόν φαίνεται ξεκάθαρα το έλλειμμα των βιομηχανικών επενδύσεων στη χώρα. Και ιδιαίτερα των μεγάλων που πάντα είναι αυτές που δείχνουν το δρόμο και έχουν πολλαπλασιαστές αφού δημιουργούν πάντα οικοσυστήματα.

Είναι προφανές ότι βρεθήκαμε χωρίς παραγωγικό όραμα και στρατηγική. Παρ’ όλα αυτά η χώρα επιμένει να έχει Βιομηχανία. Και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις πετυχημένη βιομηχανία και σε διαφορετικούς κλάδους που αποδεικνύει ότι και μπορούμε και το παλεύουμε. Και υπάρχουν δεκάδες οικογένειες προϊόντων που εξάγονται επιτυχώς και κάποιες εταιρείες που έχουν βγει από τα σύνορα της χώρας με επενδύσεις και εμπορικά δίκτυα.

Να σημειώσουμε ότι η Βιομηχανία είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας και παρά την αποβιομηχάνιση οι βιομηχανικές εξαγωγές είναι σημαντικά μεγαλύτερες απ’ τα έσοδα του τουρισμού!

Η Πορτογαλία τα χρόνια που χάσαμε, κέρδισε αντίστοιχα. Κινηθήκαμε αντίστροφα. Εκεί που ήμασταν 20% πάνω στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, τώρα έχει αντιστραφεί. Η Πορτογαλία έχει διπλάσιες εξαγωγές απ’ την Ελλάδα και έχει μεγαλύτερο έσοδο απ’ τον τουρισμό.

Ενώ δηλαδή είχαν και αυτοί το τουριστικό προϊόν βασικό έδωσαν τεράστια σημασία στις εξαγωγές προϊόντων, είναι σχεδόν διπλάσιο απ’ την Ελλάδα.

‘Όσοι ζουν την παραγωγή ξέρουν ότι είναι συνεχής αγώνας στη χώρα μας. Και υπάρχουν και απώλειες. Υπάρχουν εταιρείες που έκλεισαν και άλλες που κινδυνεύουν να κλείσουν και δεν είναι λίγες ούτε ασήμαντες εταιρείες. Αυτό που δεν έχει η χώρα είναι ένα υγιές παραγωγικό οικοσύστημα. Και αυτό φαίνεται στις επιδόσεις της οικονομίας. Τα έσοδα και στα διαθέσιμα του Κράτους και στην οικονομική κατάσταση του πληθυσμού. Δηλαδή έχουμε Βιομηχανία, κι αυτό είναι παράδοξο, Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να εξάγουμε σε όλο τον κόσμο αλλά δεν είναι καθόλου αρκετή. Θέλει σημαντική αναβάθμιση και μεγέθυνση των μεγεθών.

Η βελτίωση στην απόκλιση απ’ τους ευρωπαϊκούς δείκτες τα τελευταία χρόνια δεν αλλάζει τη θέση μας στη Ευρώπη και τα Βαλκάνια που έχουν πάρει φόρα διότι και οι άλλες χώρες αναπτύσσονται και μάλιστα παραγωγικά και εξαγωγικά διότι προφανώς έχουν καταλάβει ότι αυτή είναι η σωστή συνταγή.

Στον κόσμο συμβαίνουν ιστορικές αλλαγές και μεταπτώσεις, οικονομικές και νομισματικές συγκρούσεις στο διεθνές εμπόριο αλλά συγχρόνως επιτάχυνση των τεχνολογικών αλλαγών παντού. Η Βιομηχανία βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ανταγωνισμού. Η Ευρώπη όμως εμφανίζεται η πιο ευάλωτη και εκτεθειμένη απ’ τις μεγάλες οικονομίας, όπως μας υπενθυμίζει η έκθεση Ντράγκι».