Μέτοχοι (τραπεζικών μετοχών) γρηγορείτε!

Το κόστος των κυβερνητικών επιλογών είναι δυσβάστακτο, ωστόσο οποιοδήποτε νέο πλήγμα των ιδιωτών μετόχων των τραπεζών θα έπληττε την όποια εναπομείνασα αξιοπιστία του ελληνικού χρηματιστηρίου.

Η νέα νομοθεσία για το τραπεζικό σύστημα που θα ψηφιστεί με βάση τη διαδικασία της Κοινοτικής Οδηγίας για το «bail in» αναμένεται να ενταχθεί στο εθνικό δίκαιο μέσα στην εβδομάδα.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη νομοθεσία, οι διοικήσεις των τραπεζών θα έχουν περιθώριο δύο μηνών προκειμένου να καλύψουν το κεφαλαιακό τους άνοιγμα από ιδιώτες μετόχους.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι όσο μεγαλύτερες είναι οι νέες κεφαλαιακές απαιτήσεις των τραπεζών, τόσο μεγαλύτερη ζημιά θα υποστούν οι σημερινοί τους μέτοχοι μέσα από τη διαδικασία της διάχυσης των τίτλων τους (μείωση του ποσοστού που θα κατέχουν στην τράπεζα).

Αν τώρα -σύμφωνα με το νέο νόμο- το «άνοιγμα» που θα προκύψει από τα stress tests ξεπεράσει την καθαρή θέση και δεν μπορέσει να καλυφθεί από τους ιδιώτες μετόχους, τότε «κουρεύονται» και στοιχεία του παθητικού. Κατά σειρά προτεραιότητας πρώτα μετατρέπονται σε μετοχές οι υβριδικοί τίτλοι, μετά τα ομόλογα μειωμένης εξασφάλισης και τέλος τα ομόλογα υψηλής εξασφάλισης (senior bonds). 

Στην περίπτωση που μετά και την υποχρεωτική μετατροπή των ομολογιών σε μετοχικό κεφάλαιο η τράπεζα εμφανίζει αρνητική καθαρή θέση, κρίνεται μη βιώσιμη και οδηγείται σε εξυγίανση με «κούρεμα» και των ανασφάλιστων καταθέσεων ( σ.σ άνω των 100.000 ευρώ). 

Ας έρθουμε τώρα στην πράξη.

Ο σοβαρότερος μέτοχος των συστημικών τραπεζών είναι το ελληνικό δημόσιο, που μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έχει τοποθετήσει γύρω στα 38 δις ευρώ και η τρέχουσα (Ιουνίου) αποτίμηση αυτών στο Χρηματιστήριο της Αθήνας κυμαίνεται μόλις γύρω στα 6-7 δις ευρώ. Άρα, το ελληνικό δημόσιο που χάνει ήδη γύρω στα 32 δις ευρώ, κινδυνεύει να χάσει ακόμη περισσότερα από την προαναφερόμενη επένδυσή του… Πέραν αυτών βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί πως το δημόσιο απέκτησε τα κεφάλαια του ΤΧΣ μέσω δανείου και για το λόγο αυτό επιβαρύνεται με τόκους. Άρα, λοιπόν ο λογαριασμός της επένδυσης ανεβαίνει ακόμη παραπάνω.

Μέχρι σήμερα δηλαδή το ελληνικό δημόσιο έχει χάσει από τους χειρισμούς της κυβέρνησης μόνο από τον τραπεζικό τομέα:

α) Τα 32 δις ευρώ που αναφέραμε παραπάνω

β) Ένα μεγάλο μέρος των 6,5 δις ευρώ που είναι η τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία των θέσεων του ΤΧΣ στις τράπεζες, εξ’ αιτίας της επικείμενης διάχυσης που θα υποστούν (άλλο αποτέλεσμα stress test εξάγεται με ανάπτυξη 2,9% το 2015 και άλλο δυσμενέστατο με ύφεση 4%).

γ) Και φυσικά ένα ποσό που μπορεί να φτάσει και 25 δις ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στη νέα στήριξη που προβλέπει το «τρίτο μνημόνιο» για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και τις πολύ μεγάλες ζημιές που θα υποστούν οι εκατοντάδες χιλιάδες ιδιώτες μέτοχοι των ελληνικών τραπεζών.

Γενικότερα, η νέα αραίωση (dilution) που ενδεχομένως θα υποστούν οι ιδιώτες μέτοχοι θα καταστρέψει την τελευταία αξιοπιστία του ελληνικού χρηματιστηρίου.

Δεν είναι δυνατόν ο κ. Dragi να χαρακτηρίζει φερέγγυες τις τράπεζες και ταυτόχρονα να απαιτούνται 25 δις ευρώ για τη διάσωσή τους.

Αν όπως λέγεται, στόχος είναι η δημιουργία bad bank (κακής τράπεζας), θα γίνει κατανοητό πως αυτό θα πρέπει να γίνει χωρίς ζημία των ιδιωτών μετόχων.

Μέτοχοι «γρηγορείτε».

Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν για αυτή την καταστροφή που αντιπροσωπεύει το 20% του χρέους!!!

Αλέξανδρος Μωραϊτάκης, τέως Βουλευτής Α Αθήνας – πρόεδρος Nuntius ΑΧΕΠΕΥ