Kallithea Springs: Πώς ένα από τα πιο εμβληματικά σημεία της Ρόδου γίνεται ξανά πόλος έλξης

Σ’ ένα από τα πιο όμορφα σημεία στο Νησί των Ιπποτών, ομάδα επιχειρηματιών επένδυσε φέτος στον πολυχώρο «Kallithea Springs», κάνοντας το κομμάτι του υπέροχου παραθαλάσσιου μνημείου, ενός από τα εμβληματικά σημεία του νησιού, το οποίο έχει γίνει σκηνικό για σειρά ταινιών του κινηματογράφου.

Ο πολυχώρος αποτελείται από ένα all day καφέ-ρεστοράν, το οποίο ζει πλέον μια δεύτερη ζωή, μετά από χρόνια εγκατάλειψης.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο διευθυντής του χώρου Στέλιος Καρακασίδης «Τα τελευταία χρόνια έγινε η σωστή μελέτη ώστε να αναδείξουμε το ιστορικό αυτό μέρος.  Οι Πηγές της Καλλιθέας είναι ένα αξιοθαύμαστο και αντιπροσωπευτικό δείγμα αρχιτεκτονικής, το οποίο έχει ενσωματωθεί στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Ο χώρος εναρμονίζεται με το μνημείο που μας φιλοξενεί».

Τα πιάτα του εστιατορίου έχουν τη διάσημη υπογραφή του σεφ Αργύρη Γιαννόπουλου (μεταπτυχιακό στη γαλλική γαστρονομία στο φημισμένο Institut Paul Bocuse και προϋπηρεσία σε εστιατόρια με αστέρια Michelin σε Λιόν και Παρίσι). Οι επιρροές της κουζίνας είναι από τη Μεσόγειο.

Πηγές Καλλιθέας: Aπό τον 7ο πΧ αιώνα

Οι Πηγές Καλλιθέας, που οφείλουν το όνομά τους στον ομώνυμο, γραφικό όρμο της Καλλιθέας, αναβλύζουν κοκκινωπής απόχρωσης νερά με ιαματικές ιδιότητες, ξακουστές από την αρχαιότητα, με τις παλιότερες μαρτυρίες να φτάνουν στον 7ο π.Χ. αιώνα. Πρόκειται για έναν περίτεχνο συνδυασμό φύσης και μνημειακής αρχιτεκτονικής. Την ίδια ώρα, οι Πηγές Καλλιθέας αποτελούν κι ένα μνημείο νεότερης ιστορίας, καθώς έχει θεμελιωθεί πάνω σε διατηρητέα κτήρια.

Η φήμη των Πηγών Καλλιθέας παρέμεινε σταθερή μέσα στους αιώνες, ήταν όμως επί Τουρκοκρατίας στη Ρόδο (1523-1912) που γνώρισαν ξανά μεγάλη ακμή: το κοκκινωπό νερό συγκέντρωνε πολύ κόσμο που συνέρρεε οικογενειακώς, ακόμα και από τα βάθη της Ανατολίας, προκειμένου να βιώσουν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Αυτό που άλλαξε ριζικά τη φυσιογνωμία των Πηγών Καλλιθέας, μετατρέποντάς τις σε μια σύγχρονη λουτρόπολη, ήταν η κατάκτηση των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς το 1912 και οι επιδιώξεις της φασιστικής κυβέρνησης του Μουσολίνι για επίδειξη δύναμης και υπεροχής στην ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Πηγές της Καλλιθέας οδηγήθηκαν στην παρακμή, καθώς νωρίτερα οι Γερμανοί είχαν μετατρέψει το συγκρότημα σε σωφρονιστήριο.

Το 1948, τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος, και μόνο χάρη στα κεφάλαια που διατέθηκαν στο πλαίσιο του σχεδίου Marshall, για την οικονομική ανάκαμψη του νησιού, οι Πηγές έκαναν μια ταπεινή προσπάθεια να ξανανοίξουν, για να κλείσουν οριστικά αυτή τη φορά, το 1967.

Χάρη στο ιδιαίτερο φυσικό τους κάλλους, οι Πηγές έγιναν το σκηνικό για κινηματογραφικές ταινίες, με πιο διάσημη τα θρυλικά «Κανόνια του Ναβαρόνε» του Τζέι Λι Τόμσον (1961). Στην ελληνική συλλογική μνήμη όμως η περιοχή έμεινε χαραγμένη από την ταινία «Το δόλωμα» (1964) του Αλέκου Σακελλάριου, με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη.