Ημέρα Επομένη

Ι. Το πλειοψηφίσαν κόμμα έστρεψε τον εκλογικό του αγώνα κατά “μερκελιστών”. Συνακόλουθα (και)  υπέρ του συνόλου των λαών. Αυτό για μία “Νέα Ευρώπη”, κατά την άποψή του. Προέβλεψε, στην διάρκεια του αγώνα, την  διαγραφή του ελληνικού χρέους. Μάλιστα, κατά  “μέγα ποσοστό”.

ΙΙ. Οι Ομοβροντίες ήλθαν ευθύς εν συνεχεία. Πορτογαλία και Ισπανία αρνήθηκαν συζήτηση συμμετοχής σε οιαδήποτε συλλογική πρωτοβουλία (ή διάσκεψη) απομείωσης του “Χρέους του Νότου”. Η Ιρλανδία αρνήθηκε επιβάρυνσή της σε οιαδήποτε, τυχόν, μείωση του ελληνικού χρέους.

Άρχισε, υπό τέτοιους οιωνούς, η ευρωπαϊκή περιοδεία. Προεικαζόμενος σύμμαχος υπήρξε ο κ. Renzi. Αναδείχθηκε (και) ευγενώς  προσβλητικός. Προσέφερε στον πρωθυπουργό δώρο: μία γραβάτα. Έδειξε, άρα, απαρέσκεια για την υπό εκδρομική περιβολή άσκηση καθηκόντων  (!).

Την συλλογική ευρωπαϊκή άρνηση συνόψισε η κεντρική της τράπεζα (ΕΚΤ). Ομοφώνως τα εκεί μετέχοντα κράτη – μέλη (ουσιαστικά όλη η Ευρώπη) έκοψαν την τακτική χρηματοδότηση των ημεδαπών τραπεζών. Αυτό μέχρις ότου συμφωνήσει και η νέα μας κυβέρνηση στο τι οφείλει η χώρα. Ευρώ, μέχρι τότε, οι τράπεζές μας θα προμηθεύονται – μόνον – μέσω του E.L.A. (Emergency Liquidity Assistance – Επείγουσα Χρηματοδοτική Βοήθεια). Υποβιβασμός, όμως  σε χρηματοδότηση ακραίας ανάγκης, σημαίνει και προανάκρουσμα διακοπής. Άλλως, θα μέναμε σε τακτική χρηματοδότηση (!). Η μεταβολή επέφερε και υποβάθμιση της οικονομικής αξιοπιστίας της χώρας. Η αμερικανική Standard & Poor’s υποβάθμισε την Ελλάδα  από Β σε Β- (μείον).

ΙΙΙ. Μετρούν διαφορετικά. Εμείς προβάλουμε θυσίες  εξόφλησης. Επικαλούμαστε υποβάθμιση βιοτικού επιπέδου προς ικανοποίηση δανειστών. Παραβλέπουμε ασωτίες  δισεκατομμυρίων. Φερ’ ειπείν όσα σπαταλήσαμε, επί χρόνια, για συντήρηση της ελλειμματικής  “Ολυμπιακής” κ.ο.κ. Ισχυριζόμασταν, τότε, αναγκαίο τον εθνικό αερομεταφορέα. Σήμερα, όμως, θέλουμε το κόστος της προσχηματικής αυτής αναγκαιότητας να επιβαρυνθούν οι εταίροι μας. Εκείνοι, αντιθέτως: Ξεκινούν από τις “Ολυμπιακές”. Ισχυρίζονται έτσι, ότι για τις σπατάλες μας  οφείλουμε οι ίδιοι. Ισχυρίζονται, δηλαδή, πως οφείλουμε ό,τι εισπράξαμε (!).

IV. Δόγμα αμετακίνητο είναι ότι, “εστί καιρός του σπείρειν, εστί καιρός του θερίζειν”. Κατ’ αγγλοσαξονική προσέγγιση η προεξόφληση του θερισμού παρέχει πίστωση στην οικονομία (μόχλευση). Διεύρυνση πιστώσεων σημαίνει (και) ανάληψη κινδύνων. Υπερβολικές πιστώσεις (μοχλεύσεις) επέφεραν πτώχευση της Leman Brothers.

Πρόσφατα στοιχεία των ΗΠΑ δείχνουν μείωση ανεργίας. Επίσης, όμως, και αύξηση θέσεων μειωμένου ωραρίου. Άρα συνολική μείωση αγοραστικής δύναμης των ασθενών τάξεων. Οι δημοκρατικοί στις τελευταίες γενικές εκλογές έχασαν, από τους ρεπουμπλικάνους στην Γερουσία. Αυτό, ακριβώς, διότι διαπιστώθηκε φθίνουσα  η κοινωνική ευημερία. Τέθηκε, έτσι, υπό ερωτηματικό ο βαθμός γενικής  οικονομικής ανάπτυξης.
Η νομισματική χαλάρωση δεν είναι πανάκεια (!).

Η Γερμανία πιστεύει σε συντηρητικότερη δράση. Στηρίζεται περισσότερο στην πραγματοποίηση του θερισμού. Άρα και σε περιορισμό των πιστώσεων αναμονής του. Η Ευρώπη, η ίδια, έχει αρθρωθεί στην συντηρητικότερη  αυτή εκδοχή. Το κοινό μας νόμισμα είναι αντιγραφή του γερμανικού μάρκου.
Συνταγή επιτυχίας  δεν υπάρχει. Είναι, όμως, σαφής (υπό πάσα εκδοχή), η ανάγκη σποράς, δηλαδή παραγωγής. Και εδώ η Ελλάς  υστερεί φοβερά. Στερούμεθα παραγωγής (!).

V. Ο κίνδυνος: δεν είναι πιθανό ότι θα μας διώξουν. Θα συνεχίσουν, επισήμως, ευγενή τακτική. Θ’ αποφύγουν κραδασμούς. Θα συμπεριφέρονται ως εάν είμεθα στην καρδιά τους. Όχι – όμως – και στο πορτοφόλι τους. Χρήματα αδυνατούμε να τους υποχρεώσουμε να δώσουν. Αυτό, δε, όταν διατυμπανίζουμε το χρέος μας ως  μη βιώσιμο. Υπ’ αυτή την παραδοχή μας ουσιαστικά λέμε: …«… δώστε χρήματα που δεν θα ξαναδείτε …»… (!!!). Επί τέλους: …«… εν γνώσει σας συνεχίζατε να δανείζετε αφερέγγυο …»… Υπό τέτοιες (ή ανάλογες σκέψεις) η τελευταία δόση του “προγράμματος” ύψους 7,5 δις δεν φαίνεται ότι θα καταβληθεί.  Ετσι, λοιπόν, υπό τις διαμορφούμενες συνθήκες  αν η διακοπή χρηματοδότησης από την ΕΚΤ παγιωθεί, σιγά – σιγά θα γίνει ανάμνηση η χρήση του  “ευρώ” εδώ (!).

Ο χρόνος τρέχει εναντίον μας. Η χώρα  αδυνατεί να περιμένει.

Γεώργιος Κ. Στεφανάκης
www.gkstefanakis.gr