Η «σιωπηλή» σφαγή χριστιανών στη Νιγηρία

Οι θρησκευτικές διαμάχες μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών στη Νιγηρία χρονολογούνται από το 1953 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Από τις αρχές του 21ου αιώνα, υπολογίζεται ότι περιπου 62.000 Νιγηριανοί χριστιανοί έχουν σκοτωθεί από τρομοκρατικές ομάδες που δρουν στην περιοχή.

Ο πληθυσμός της Νιγηρίας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Αμερικής (CIA), αποτελείται κατά 40% από χριστιανούς και κατά 50% από ισλαμιστές, με τους πρώτους να βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο νότιο τμήμα της χώρας.

Η «Μπόκο Χαράμ» είναι η μια, εκ των δύο τρομοκρατικών ομάδων της Νιγηρίας και αποτελεί την κυρίαρχη παραστρατιωτική δύναμη της περιοχής. Στόχος της είναι η εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους, απαγορεύοντας τις δραστηριότητες που έχουν σχέση με τον δυτικό τρόπο ζωής. Ο πληθυσμός της βόρειο-ανατολικής Νιγηρίας, τα τελευταία χρόνια, ζει υπό το φόβο τζιχαντιστικών οργανώσεων και εγκληματικών ομάδων που βομβαρδίζουν, καίνε, αρπάζουν και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους.

Ακόμα μια επίθεση οπλισμένων ισλαμιστών συνέβη την παραμονή Χριστουγέννων στην πολιτεία Πλατό, της βόρειο-κεντρικής Νιγηρίας, σε περισσότερα από είκοσι χωριά. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Independent «το γραφείο της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νιγηρία, δήλωσε στο Associated Press ότι, επιβεβαίωσε 140 θανάτους στις χριστιανικές περιοχές Bokkos και Barkin-Ladi του Πλατό, βάσει στοιχείων που συγκεντρώθηκαν από εργαζόμενους επί τόπου και από τοπικούς αξιωματούχους, αν και οι ντόπιοι φοβούνται ότι ο αριθμός των νεκρών είναι μεγαλύτερος, καθώς κάποιοι αγνοούνται». Επιπλέον, αναφέρεται πως «καμία ομάδα δεν ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις», ωστόσο καταλογίζεται στους βοσκούς της φυλής Φουλάνι «οι οποίοι κατηγορούνται για τη διενέργεια μαζικών δολοφονιών σε όλη τη βορειοδυτική και κεντρική περιοχή, όπου μια διαμάχη δεκαετιών για την πρόσβαση σε γη και νερό έχει επιδεινώσει τη θρησκευτική διαίρεση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στο πολυπληθέστερο έθνος της Αφρικής».

Ο πρόεδρος του κυβερνητικού συμβουλίου της Μπόκος, ο Μάντεϊ Κάσα, ανέφερε πως καταμέτρησε «148 χωρικούς (…) που σφαγιάστηκαν εν ψυχρώ» και κατά τη διάρκεια συνάντησής του με τον αντιπρόεδρο της Νιγηρίας, Μπάρκιν Λάντι, διαπιστώθηκαν ακόμα πενήντα νεκροί στη γειτονική περιοχή Μπάρκιν Λάντι, σύμφωνα με τον Ντίξον Τσόλομ, αιρετό στο τοπικό κοινοβούλιο. Συνεπώς ο αριθμός των νεκρών, της τελευταίας επίθεσης, δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως, με τις πληροφορίες των διεθνών μέσων να διαφέρουν. Πληροφορίες αναφέρουν, ότι οι αρχές της Νιγηρίας έκαναν λόγο για, συνολικά, 198 νεκρούς μέχρι και την Τετάρτη 27.12.

Το καταριανό μέσο ενημέρωσης Al Jazeera αναφέρει πως «το Πλατό είναι μία από τις πολλές πολιτείες που αποτελούν την εθνολογικά και θρησκευτικά ποικιλόμορφη Μέση Ζώνη στη Νιγηρία, όπου η κλιματική αλλαγή και η επέκταση της γεωργίας έχουν επιβαρύνει τις κοινότητες και έχουν αυξήσει τις εντάσεις μεταξύ μουσουλμάνων κτηνοτρόφων και χριστιανών αγροτών.»

Η Διεθνής Αμνηστία επέκρινε την κυβέρνηση της Νιγηρίας μετά τις επιθέσεις, λέγοντας σε ανάρτησή της στο Χ, (πρώην twitter), ότι “οι νιγηριανές αρχές αποτυγχάνουν να τερματίσουν τις συχνές θανατηφόρες επιθέσεις σε αγροτικές κοινότητες της Πολιτείας Πλατό”.

Σύμφωνα με πηγές, που γνωρίζουν καλά τα ζητήματα και τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στην Αφρική, η μουσουλμανική κυβέρνηση της Νιγηρίας είναι σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένη και γι’ αυτό το λόγο δεν διαθέτει τα μέσα και την ικανότητα να αντιμετωπίσει τις συχνές τρομοκρατικές επιθέσεις. Χαρακτηριστικά, αναφέρουν ότι «μπορεί ακόμα και ο στρατός να μην επέμβει σε κάποια επίθεση επειδή ένας διοικητής έχει χρηματιστεί». Επιπλέον, αναφέρουν ότι αυτές οι τρομοκρατικές οργανώσεις χρηματοδοτούνται από χώρες της Ανατολής, κατά κύριο λόγο το Ιράν και το Κατάρ και οι επιθέσεις που συμβαίνουν δεν έχουν μόνο θρησκευτικά χαρακτηριστικά αλλά και οικονομικά κίνητρα, με σκοπό την εκμετάλλευση συγκεκριμένων περιοχών της χώρας.

Η Δύση, μπροστά σε όλα αυτά τα γεγονότα, παραμένει αμέτοχη ως παρατηρητής. Εξαίρεση αποτελούν ελάχιστα πρόσωπα και φορείς, όπως το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας με τις ιεραποστολές που πραγματοποιεί στην Αφρική, προσπαθώντας να συμβάλει ουσιαστικά στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των ανθρώπων, μακριά από τα φώτα της δημοσιοότητας και πολλές φορές αψηφώντας τους κινδύνους για τη ζωή τους .

Μάριος Αϋφαντής