Η χώρα μας αυτοκτονεί…

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες παρακολουθούμε την παγκόσμια πολιτική να κινείται με βάση καθαρά οικονομικούς όρους. Οι πολιτικοί που παρέδιδαν “μαθήματα” πολιτικής τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εσωτερικό επίπεδο, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της κουλτούρας, του πολιτισμού και της ποιότητας ενός λαού, πλέον αντικαθίστανται από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν βασικές αρχές οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης μιας κοινωνίας.

Το αν είναι σωστή η πορεία που έχει πάρει η παγκόσμια κοινότητα ή όχι θα κριθεί στην ιστορία. Όπως και θα κριθεί η αποτελεσματικότητα αυτής της μεταστροφής στην Ελλάδα, η οποία βίωσε με το πιο σκληρό τρόπο αυτήν την τάση, αντιμετωπίζοντας την βίαιη “απόβαση” των τεχνοκρατών από τις δύο όχθες του Ατλαντικού.

Αυτό όμως που μπορεί να κριθεί είναι ότι η Ελλάδα αδυνατεί να ακολουθήσει τη νέα μεταστροφή. Ή την ακολουθεί ως μιμητικό κακέκτυπο, αφού δεν μπορεί να αποβάλει τις “παιδικές αρρώστιες” ενός λαού που εκπαιδεύτηκε, έπαθε και δεν έμαθε τις συνέπειες των πρακτικών που έχουν πλέον ριζώσει στο DNA του.

Το παραπάνω, άλλωστε, φαίνεται με τον χειρότερο τρόπο στις μέρες που ζούμε, με τη χώρα να βρίσκεται και πάλι ένα βήμα πριν την απόλυτη καταστροφή. Όλα όσα έχουν επιτευχθεί την τελευταία 4ετία, και ιδιαίτερα εκείνα της τελευταίας 2ετίας, κινδυνεύουν να πέσουν στο κενό. Γιατί;

Γιατί η πολιτική ελίτ δεν μπορεί να σταθεί ούτε τώρα στο ύψος των περιστάσεων.
Γιατί η πολιτική ελίτ δεν μπορεί να θέσει υπερ άνω όλων το δημόσιο συμφέρον.
Γιατί η πολιτική ελίτ δεν μπορεί να αποφασίσει μία φορά στην ιστορία της ως “επιστήμονας”.

Έτσι από την ευφορία για τα επιτεύγματα της οικονομικής προσαρμογής, την επιστροφή στην ανάπτυξη και της επιτυχίας της εξισορρόπησης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μετά από 66 χρόνια, φτάσαμε σήμερα να αμφισβητούμε και πάλι την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Η χώρα μας αυτοκτονεί… Αυτοκτονεί γιατί αυτή η προσαρμογή που έγινε την τελευταία διετία, κινδυνεύει πολύ σοβαρά να πέσει στο κενό. Φαίνεται ότι οι φωνές που ακυρώνουν τις προσπάθειες των Ελλήνων, υπερτερούν των φωνών της λογικής, που δείχνουν το σωστό δρόμο.

Οι Έλληνες πλέον δεν κοιτούν τι έχει γίνει στη χώρα μας. Όμως μια σύντομη ματιά στο έργο της προηγούμενης διετίας θα φώτιζε πιο έντονα το δρόμο.

Τι πέτυχε όμως η Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια;

Μέσα σε λίγο χρόνο έγινε συγχώνευση ταμείων σε ένα Ενιαίο Φορέα που καλύπτει το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού, καθιστώντας το σύστημα δικαιότερο. Με αυτόν τον τρόπο προσαρμόστηκε η δαπάνη για την υγεία στο διεθνή μέσο όρο με από αυτόματους μηχανισμούς. Με άλλα λόγια μπήκε ένα τέρμα στο πάρτι.

Μπήκε στη ζωή μας η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ενώ εισήχθη και η ιατροφαρκακευτική περίθαλψη για τους ανασφάλιστους.
Η χώρα μας βρίσκεται ήδη στην τελική φάση της εισαγωγής του θεσμού του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, ενώ πλέον τηρούνται εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια για τα κοινωνικά επιδόματα.

Η αγορά εργασίας ήταν από τους χώρους που υπήρξε η μεγαλύτερη προσαρμογή, καθώς κωδικοποιήθηκε και εκσυγχρονίστηκε η Εργατική Νομοθεσία, μειώθηκαν κατά 11% οι ασφαλιστικές εισφορές, εγκαινιάστηκαν οι ηλεκτρονικές υπηρεσίες σε ΙΚΑ – ΟΑΕΔ.
Επίσης, υπήρξε πλήρης μηχανογράφηση στο ασφαλιστικό σύστημα, συνδέοντας τις συντάξεις με τις εργατικές εισφορές. Έτσι εξασφαλίζεται ως ένα βαθμό η βιωσιμότητα του συστήματος, προσθέτοντας συνεχείς διασταυρώσεις. Επισης, υπάρχει πλέον αποτελεσματικότερη πάταξη μαύρης εργασίας.

Παράλληλα, τεράστιες διαστάσεις έχει λάβει η προσαρμογή της Δημόσιας Διοίκησης, με τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων από 907 χιλ. το 2009 σε 650 περίπου χιλ. σήμερα. Εισήχθη το ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο, εξαλήφθηκε ο κατακερματισμός του συστήματος των επιδομάτων.

Ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα στη Δημόσια Διοίκηση ήταν η εισαγωγή του θεσμού της αξιολόγησης όλων στο Δημόσιο, η ενίσχυση των μηχανισμών πάταξης της διαφθοράς κρατικών λειτουργών και η μεγάλη επέκταση της ηλεκτρονικής εξυπηρέτησης των πολιτών.
Στο μέτωπο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, στο οποίο η κριτική πλέον γίνεται με μηδενικά κριτήρια, υπήρξε η θεσμοθέτηση μιας ημιανεξάρτητης φορολογικής διοίκησης με θητεία Γ.Γ. πέρα από την αλλαγή των κυβερνήσεων και με αυξημένες αρμοδιότητες για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Απλοποιήθηκε ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων (κατάργηση Δελτίων Αποστολής, Ηλεκτρονικά παραστατικά, κατάργηση θεωρήσεων).

Επίσης, υπήρξε η πλήρης ηλεκτρονική εξυπηρέτηση φορολογούμενου, βλέποντας όλοι μας τη μείωση γραφειοκρατίας και φυσικά του διοικητικού κόστους. Υπό αυτόν τον τρόπο αναμορφώθηκε η σχέση επιχείρησης με την εφορία, ενώ εισήχθησαν σύγχρονες μορφές ελέγχων που βασίζονται στις διασταυρώσεις. Παράλληλα, ενισχύθηκαν τα φορολογικά δικαστήρια για την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης.

Τέλος, το πιο σημαντικό ίσως επίτευγμα της τελευταίας διετίας ήταν η βελτίωση της λειτουργίας αγοράς, καθώς μειώθηκαν τα εμπόδια για την άσκηση δραστηριότητας σε: λιανική, τουρισμό, δομικά υλικά, παραγωγή τροφίμων, συσκευασία και ενέργεια ΆΆνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων (εκτιμητές, τεχνικοί τηλεόρασης, υπηρεσίες υγείας, αγροτικά προϊόντα, γυμναστήρια, κομμωτήρια. Επίσης, καταργήθηκε το καμποτάζ στην κρουαζιέρα, ανοίγοντας το δρόμο για την “απόβαση” τουριστών στα λιμάνια της χώρας.

Η ίδρυση επιχειρήσεων είναι πλέον ταχύτερη, καθώς καταργήθηκαν τα 30 σημαντικότερα εμπόδια για την επιχειρηματικότητα. Η νομοθεσία των αδειοδοτήσεων απλοποιήθηκε, καταργήθηκα, επίσης, οι χρεώσεις υπέρ τρίτων, ενώ απλοποιήθηκε και η ηλεκτρονική διαχείριση εξαγωγών και εισαγωγών στα τελωνεία.