Goodyear: O άνθρωπος που επινόησε τη διαδικασία του βουλκανισμού αλλά πέθανε φτωχός και καταχρεωμένος

Σαν σήμερα, στις 29 Δεκεμβρίου του 1800, γεννήθηκε στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ ο Charles Goodyear, o Αμερικανός εφευρέτης, ο οποίος το 1839 ανέπτυξε, κατά λάθος, τη διαδικασία βουλκανισμού του καουτσούκ, στην οποία οφείλουμε και τα λάστιχα των αυτοκινήτων μας. Η εφεύρεσή του οδήγησε στη δημιουργία βιομηχανιών  δισεκατομμυρίων τα χρόνια που ακολούθησαν και κυρίως τον 20ο αιώνα, ωστόσο ο ίδιος δεν μπόρεσε να προστατεύσει επαρκώς τις πατέντες του και πέθανε φτωχός και καταχρεωμένος!

Σύμφωνα με τη wikipedia, o Τσαρλς Γκουντγίαρ ήταν ο μεγαλύτερος από τα έξι συνολικά αδέλφια μιας αγροτικής οικογένειας και απόγονος του Στέφεν Γκουντγίαρ, ενός από τους ιδρυτές της αποικίας το 1863. Ο πατέρας του ήταν σιδεροτεχνίτης που έφτιαχνε γεωργικά και άλλα εργαλεία. Αλλά η δουλειά του δεν είχε προκόψει και η οικογένειά του ζούσε με μεγάλες στερήσεις.

Ο Τσαρλς πήρε μία στοιχειώδη μόρφωση και όταν ήταν 21 ετών μπήκε βοηθός στο σιδεράδικο του πατέρα του. Το μαγαζί εξακολουθούσε να έχει πολλά προβλήματα και ο νεαρός Γκουντγίαρ αποφάσισε να φύγει και να δοκιμάσει μόνος του την τύχη του. Δύο χρόνια μετά το γάμο του με την Κλαρίσα, μία γυναίκα που υποστήριζε τις ανησυχίες του, μετέφερε τις δραστηριότητές του στη Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια) όπου γνώρισε εξαιρετική οικονομική άνθηση.

Εκεί τράβηξε το ενδιαφέρον του το ελαστικό κόμμι, το καουτσούκ όπως είναι περισσότερο γνωστό, ένα κολλώδες υλικό το οποίο δοκίμαζε η εταιρεία Roxbury Rubber Company στη Νέα Υόρκη. Ο Γκουντγίαρ παράτησε τη δουλειά του και προσπάθησε να βρει το κατάλληλο υλικό με το οποίο θ’ αναμίγνυε το καουτσούκ για να το κάνει πιο εύχρηστο, γιατί στην παρούσα του κατάσταση ήταν σχεδόν άχρηστο. Στη ζέστη γινόταν μαλακό και κολλώδες, και στο κρύο γινόταν σκληρό και εύθραυστο. Έτσι άρχισε να πειραματίζεται σε αυτό εισπράττοντας πολλές απογοητεύσεις. Ο ίδιος μάλιστα είχε προχωρήσει την έρευνα σε καουτσούκ από την Ινδία. Τελικά οι προσπάθειές του απέδωσαν σε ένα νέο υλικό κατάλληλο για την κατασκευή ελαστικών παπουτσιών και άλλων ελαστικών προϊόντων.

Ωστόσο, για μια ακόμη φορά ο Γκουντγίαρ δεν φάνηκε τυχερός στην επιλογή του συνεργάτη του και ναυάγησε επιχειρηματικά. Τότε στράφηκε στην εταιρεία Roxbury Rubber Company στη Βοστώνη, πουλώντας τα δικαιώματα της ευρεσιτεχνίας του για την κατασκευή παπουτσιών κλπ., ώστε να εξοικονομήσει χρήματα και να συνεχίσει τα πειράματά του που αποσκοπούσαν στην ανακάλυψη της μεθόδου εκείνης που θα έκανε το καουτσούκ ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες.

Στο τέλος η τύχη φάνηκε να χαμογελά στον Γκουντγίαρ. Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών δοκίμασε το μείγμα τεχνητού καουτσούκ που της έστειλε, και του έκανε μία παραγγελία για να κατασκευάσει μ’ αυτό ταχυδρομικούς σάκους. Έφτασε πράγματι το πρώτο δέμα στην Ταχυδρομική Υπηρεσία, αλλά όταν το βάλανε σε υψηλή θερμοκρασία αποδείχτηκε πάλι άχρηστο γιατί κολλούσε.

Αν και χρεωμένος, ο ακαταπόνητος Τσαρλς Γκουντγίαρ γύρισε ξανά στα πειράματά του. Όταν έμαθε πως μία εταιρεία καουτσούκ της Μασαχουσέτης είχε δοκιμάσει χωρίς επιτυχία ν’ αναμίξει το θείο με το καουτσούκ, αγόρασε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο στα πειράματά του.

Μία μέρα του 1839 έβαλε ένα μείγμα θείου και καουτσούκ στον φούρνο και έφυγε για λίγο από το εργαστήριό του ξεχνώντας να το σβήσει. Όταν γύρισε το έσβησε αμέσως αλλά μόλις κρύωσε είδε πως το μείγμα αυτό μπορούσε ν’ αντέξει πλέον στις μεταπτώσεις της θερμοκρασίας. Περισσότερα πειράματα απέδειξαν πως αν άφηνε το μείγμα να θερμανθεί μέχρι σημείου τήξεως τότε αυτό γινόταν ακόμα πιο πολύ ανθεκτικό.

Αυτή η θείωση του καουτσούκ ονομάζεται βουλκανισμός. Έτσι δημιουργήθηκε ένα καουτσούκ που οι μεγάλες αλλαγές της θερμοκρασίας δεν μπορούσαν να του φέρουν καμία αλλοίωση. Η ανακάλυψη αυτή κατοχυρώθηκε επίσημα το 1844 και έφερε επανάσταση στη βιομηχανία ελαστικών.

Ο Γκουντγίαρ προσπάθησε να πείσει μερικούς Αμερικανούς κεφαλαιούχους να χρηματοδοτήσουν το σχέδιό του για την κατασκευή βουλκανισμένου καουτσούκ. Αλλά αυτοί δεν φαίνονταν πρόθυμοι να τον υποστηρίξουν γιατί και άλλοι ασχολούνταν με την ίδια εφεύρεση και ισχυρίζονταν πως ήταν δική τους. Ο Γκουντγίαρ ξόδεψε όλα του τα χρήματα στα δικαστήρια, όμως μόνο ύστερα από πολλά χρόνια κέρδισε την αποκλειστικότητα της εφευρέσεως.

Παρόλα αυτά κανείς Αμερικανός δεν δεχόταν ακόμα να τον βοηθήσει. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει για την Ευρώπη. Προσπάθησε να ανοίξει ένα εργοστάσιο κατασκευής του καουτσούκ του στην Αγγλία, αλλά δεν μπόρεσε. Πήγε τότε στη Γαλλία αλλά και εκεί η επιχείρηση που κατάφερε να δημιουργήσει χρεωκόπησε λόγω αδιαφορίας των Γάλλων κεφαλαιούχων. Το 1855 συνελήφθη στο Παρίσι και οδηγήθηκε στη φυλακή για τα χρέη του.

Ο τάφος του Γκουντγίαρ στο Νιου Χέιβεν, Κονέκτικατ

Επέστρεψε στην Αμερική μερικά χρόνια αργότερα με κλονισμένη την υγεία του και το ηθικό του. Πέθανε πάμφτωχος στη Νέα Υόρκη την 1η Ιουλίου του 1860. Η εταιρεία του πωλήθηκε μαζί με τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας αντί 200.000 δολαρίων, χωρίς να γνωρίζει κανείς τα τεράστια κέρδη που θα απέφερε στο μέλλον. Το όνομα του Γκουντγίαρ δόθηκε στο μεγάλο αμερικανικό εργοστάσιο κατασκευής ελαστικού Goodyear Tire and Rubber Company, που ιδρύθηκε στο Οχάιο το 1898 και το 1926 έγινε η πρώτη παγκόσμια βιομηχανική εταιρεία για την κατεργασία ελαστικών.

Στις ΗΠΑ, οι πατέντες του συνεχίζουν να παραβιάζονται. Έτσι, ενώ η εφεύρεσή του έβγαλε εκατομμύρια για άλλους, ο Goodyear άφησε πίσω του χρέη 200.000 δολαρίων στον θάνατό του.