Γκολ αυτοί, σέντρα εμείς…

Τα 5 πρώτα «πακέτα» κυρώσεων που έχει επιβάλει η ΕΕ από την αρχή του πολέμου στη Ρωσία, δεν έχουν καταφέρει να πιέσουν αποτελεσματικά τον Πούτιν να σταματήσει τον πόλεμο. Η ρωσική οικονομία έχει βέβαια πληγεί, αλλά όχι τόσο άσχημα όσο αναμενόταν. Το ρούβλι έχει ανακάμψει – είναι σε ισχυρότερη θέση από ότι πριν τον πόλεμο έναντι του δολαρίου, ο πληθωρισμός στη Ρωσία είναι χαμηλότερος από ό,τι στις χώρες μέλη της ΕΕ στη Βαλτική για παράδειγμα και η ύφεση είναι σχετικά ήπια.

Ο Πούτιν επωφελείται από τις κυρώσεις επειδή ανεβάζουν τις τιμές του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Και έτσι η ταμειακή μηχανή συνεχίζει να χτυπάει για τα καλά στη Μόσχα!

Αντίθετα, οι επιπτώσεις είναι πιο βαριές για την ευρωπαϊκή οικονομία και τις τσέπες των Ευρωπαίων πολιτών, που βλέπουν με τρόμο τις τιμές της βενζίνης, του πετρελαίου, της ηλεκτρικής ενέργειας και των τροφίμων να έχουν απογειωθεί σε δυσθεώρητα ύψη. Πυροδοτώντας βέβαια τον πληθωρισμό και υπονομεύοντας την ανάκαμψη της οικονομίας, μετά από δύο χρόνια δεινών από την πανδημία.

Ταυτόχρονα, οι περισσότερες χώρες στον κόσμο δεν έχουν ενταχθεί στις κυρώσεις.  Ακόμη και χώρες- εταίροι της ΕΕ όπως η Ινδία ή η Νότια Αφρική είναι απρόθυμες να επιβάλουν κυρώσεις στη Μόσχα. Για την Κίνα, ούτε λόγος φυσικά! Αλλά και η Ουάσιγκτον φαίνεται να έχει βάλει «φρένο» σε νέες κυρώσεις, εν όψει των ενδιάμεσων εκλογών για το Κογκρέσο τον προσεχή Νοέμβριο.

Ταυτόχρονα, η συνεχής σύσφιξη της «βίδας» των κυρώσεων διχάζει πλέον την ΕΕ όπως δείχνει η διαμάχη για το εμπάργκο πετρελαίου στη Μόσχα.

Ταυτόχρονα, επίσης, η Ρωσία οδηγείται στην αγκαλιά της Κίνας. Και ο νέος αυτός συνασπισμός δυνάμεων Πεκίνου – Μόσχας, μπορεί να αποκόψει την ΕΕ από τον «κινητήρα» της Ευρασίας.

Ο πόλεμος αυξάνει τον πληθωρισμό και προκαλεί απότομες και σοκαριστικές μειώσεις στα πραγματικά εισοδήματα των ευρωπαίων καταναλωτών, καθώς  εμπλέκεται η Ρωσία -τεράστιος εξαγωγέας ενέργειας και η Ουκρανία, μια χώρα που εξάγει παγκόσμιο «όγκο» σιτηρών και δημητριακών. Και το πιο σημαντικό: η Ευρώπη ξαναδείχνει την εικόνα της «χλωμής» γηραιάς κυρίας, αδύναμη και διπολική να ακολουθεί σαν ζόμπι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον υπερήλικα πέραν του Ατλαντικού.