Γιατί στηρίζω Άδωνη Γεωργιάδη για την προεδρία της ΝΔ

Η Νέα Δημοκρατία επέστρεψε στην εσωστρέφεια που την «ταλαιπωρεί» μετά από κάθε εκλογική ήττα. Στελέχη με ήθος, αίσθημα ευθύνης και ικανότητες αναζητούν τι έφταιξε. Προφανώς όλοι όμως ξεχνάμε τα λόγια του ιδρυτή της παράταξης, Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο προσυνέδριο της Χαλκιδικής(1977). «Τα κόμματα για να εκπληρώσουν την αποστολή τους πρέπει: Πρώτον, να έχουν σαφή ιδεολογία και σταθερό προσανατολισμό. Δεύτερον, να κατέχονται από υψηλό αίσθημα ευθύνης. Τρίτον, να είναι δημοκρατικά οργανωμένα».

Με τα λόγια αυτά πάντα στο μυαλό του κάθε Έλληνα, αυτοί που θα ψηφίσουν για το νέο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας θα πρέπει να έχουν ζυγιάσει τον κάθε υποψήφιο. Η παράταξη δεν μπορεί να ψάχνει το δρόμο της όταν ο ιδρυτής της είχε καθορίσει με τόση σοφία τις αρχές της.

Δυστυχώς, η χώρας μας έχει βρεθεί σε μια εποχή που οι αποφάσεις που θα λάβουν οι πολιτικοί που εμείς θα επιλέξουμε, θα γραφτούν στην ιστορία. Εμείς θα καθορίσουμε και το χρώμα των γραμμάτων. Εμείς θα αναδείξουμε αυτούς που θα πάρουν τη μοίρα μας στα χέρια τους.

Η Νέα Δημοκρατία καλείται να επιλέξει τον αρχηγό της. Αυτόν που θα ηγηθεί της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, του πρωταγωνιστή της μεγαλύτερης δημοσιονομικής προσαρμογής που έγινε ποτέ στην ιστορία σε χώρα του δυτικού κόσμου (2014). Μιας προσαρμογής, όμως που έμεινε στα μισά του δρόμου, εξαιτίας των μεγάλων ασθενειών του λαϊκισμού, της κυριαρχίας των «τζακιών», των ευνοημένων και των συντεχνιών.

Ο νέος αρχηγός θα πρέπει να δείξει το δρόμο, για την Ελλάδα που θέλει, η οποία δεν είναι άλλη από εκείνη της ανάπτυξης, της ευημερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοκρατίας. Όχι να είναι ο «αντι-Τσίπρας», ο «βασιλικός γόνος» και το «παλαιό» και «φθαρμένο».

Τέσσερις είναι οι υποψήφιοι. Γνωστοί τόσο για τη διαδρομή τους όσο και για τις απόψεις τους. Γνωστοί, μερικοί… και δοκιμασμένοι. Δοκιμασμένοι σε μια διακυβέρνηση που παρά τα λάθη της, κατάφερε να φέρει μέσα σε απίστευτα σύντομο χρονικό διάστημα τη χώρα στον ίσιο δρόμο.

Πριν πάει, λοιπόν, ο νεοδημοκράτης στην κάλπη, πρέπει να απαντήσει σε ένα ερώτημα: Επιθυμεί η Νέα Δημοκρατία να κυβερνά με «μέτριους» και «μαθητευόμενους»;

Επουδενί. Ο νέος αρχηγός του κόμματος, θα πρέπει να ανταποκριθεί θετικά σε δύο δύσκολα ζητήματα:

Πρώτον, να πείσει, και να έχει αποδείξει, τους πολίτες ότι μπορεί υπεύθυνα να διαχειριστεί τα προβλήματά τους, με σοβαρές, συγκεκριμένες και πρακτικές λύσεις. Ο κόσμος ζητά δουλειά, υγεία, παιδεία, ασφάλεια και δικαιότερους φόρους. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον τήρησης της νομιμότητας.

Και το δεύτερο, πρέπει να αλλάξει την προβληματική εικόνα του κόμματος στην κοινωνία. Θα πρέπει άραγε να είναι η Νέα Δημοκρατία το κόμμα των «πλουσίων», και των «τζακιών»; Των μετεωριτών; Θα πρέπει να είναι το κόμμα των «ευνοημένων», των «κλειστών θυρών» και των «στεγανών»;

Θα πρέπει άραγε κάποια υψηλόβαθμα στελέχη της να λαϊκίζουν ανεξέλεγκτα, να θέλουν να είναι γαντζωμένα για δεκαετίες στην εξουσία, να προωθούνται «εν μία νυκτί» από παρεμβάσεις τρίτων;

Δυστυχώς, αυτή η εικόνα επικρατεί για τη Νέα Δημοκρατία σε ένα σημαντικό κομμάτι και αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει να αλλάξει ο νέος Πρόεδρός της, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις.

Μετά λοιπόν από αυτή την τοποθέτησή μου, θα ήθελα να θέσω τα κριτήρια που πρέπει να πληροί ο αρχηγός ενός πολιτικού κόμματος:

• Να έχει πείσει από τον προηγούμενο βίο του, ότι είναι αποτελεσματικός στο έργο του, όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στην ιδιωτική του καριέρα.

• Να διαθέτει αποδεδειγμένη εργασιακή εμπειρία και μάλιστα επιτυχημένη. Θα πρέπει να καταγράφεται αναλυτικά το εργασιακό του παρελθόν και όχι να γίνεται λόγος μέσα από γενικόλογες και ωραιοποιημένες αναφορές.

• Να μην προέρχεται από «τζάκια» και από περιβάλλοντα τα οποία τον οδηγούν σε δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.

• Να διαθέτει υψηλό επίπεδο σπουδών γενικότερα και ειδικότερα να γνωρίζει καλά τα ζητήματα της οικονομίας και των αγορών.

• Τα προσόντα της οργανωτικότητας, της επικοινωνίας και της ταχείας αντίληψης είναι επιβεβλημένα.

• Να είναι ιδεολογικά συνεπής, σαφής στις θέσεις του και αποφασισμένος να τις υποστηρίξει.

• Να έχει το θάρρος και αποφασιστικότητα να αλλάζει πράγματα και καταστάσεις.

• Ο αρχηγός θα πρέπει να ξέρει να ακούει και να κινητοποιεί αδρανείς δυνάμεις.

Ο νέος αρχηγός θα πρέπει να προχωρήσει σε ρήξεις αν θέλει να προσφέρει στο κόμμα και στην πατρίδα γενικότερα και όχι να ακολουθήσει μια πολιτική ισορροπιών που πρόσκαιρα μόνο οφέλη μπορεί να έχουν.

Και οι τέσσερις υποψήφιοι είναι ευτυχώς αξιόλογοι. Έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Όμως, πιστεύω ότι ο καλύτερος για τη χώρα, τη διακυβέρνησή της, τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τη Νέα Δημοκρατία είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Αυτοδημιούργητος, ευφυής, με εξαιρετική και γρήγορη αντίληψη, αγωνιστής της επιβίωσης και ο μόνος που δεν προέρχεται από «τζάκι».