Φαναράς (Metron Analysis): Παπανδρέου και Καραμανλής συνέβαλαν τα μέγιστα στη Μεταπολίτευση

Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου αποτελούν για τους Ελληνες τα δυο βασικά γρανάζια της Μεταπολίτευσης στη χώρα μας, σύμφωνα με έρευνα της Metron Analysis.

«Κάναμε μια έρευνα η οποία αναδρομικά προσπαθεί να κοιτάξει όλες τις φάσεις αυτού που ονομάζουμε μεταπολίτευση από το 74 μέχρι τώρα, αυτά τα 50 χρόνια. Εκείνο λοιπόν που φαίνεται είναι ότι έχει μια ξεχωριστή παρουσία και μια ξεχωριστή αξιολόγηση ή συμβολή θετική, το ΠΑΣΟΚ στην πορεία αυτή, σε αυτή την πεντηκονταετία και βέβαια και του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος στέκεται ισάξια θα λέγαμε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως οι δύο σημαντικές προσωπικότητες που σε μεγάλο βαθμό και την παρουσία τους».

Τα παραπάνω ανέφερε ο Στράτος Φαναράς, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Metron Analysis, αναλύοντας σε συνέντευξή του στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα, τα ευρήματα πανελλαδικής έρευνας για την Μεταπολίτευση.

Εξηγώντας γιατί οι δύο πολιτικοί είναι τα κυρίαρχα πρόσωπα των τελευταίων 50 ετών στη χώρα μας, ο κ. Φαναράς σημείωσε αφενός πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καταρχήν αδιαμφισβήτητα είναι ο πατέρας της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και τη μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι το οποίο θεωρείται από τους ερωτώμενους ως ο μεγαλύτερος σταθμός, η μεγαλύτερη επιλογή που έγινε σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο. Από την άλλη, ο Ανδρέας Παπανδρέου στέκεται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, προσέθεσε ο κ. Φαναράς, καθώς αυτή η μεταπολιτευτική περίοδος χαρακτηρίζεται από τους περισσότερους ως η καλύτερη περίοδος της νεότερης ελληνικής ιστορίας της Ελλάδας. Την περίοδο εκείνη, σημείωσε ο κ. Φαναράς, είχαμε στοιχεία ανάπτυξης, κοινωνικής ανόδου, ήρεμα, σχετικά, νερά και όλα όσα γνωρίζει ο καθένας που έχει γνώση και βίωμα από τη μεταπολιτευτική περίοδο. «Πιστώνει στον Ανδρέα Παπανδρέου το γεγονός ότι σε αυτή την περίοδο, στην Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, όλοι οι Έλληνες μπόρεσαν να απολαύσουν το δικαίωμα της ίσης πρόσβασης στο κράτος, τους μηχανισμούς του, παρά το γεγονός ότι το κράτος αυτό και οι μηχανισμοί του πολλές φορές δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και μας πληγώνει» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Φαναράς.

Στην ουσία, τόνισε στη συνέχεια, ο Παπανδρέου συνέβαλε στη διαμόρφωση μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή της ταυτότητας της χώρας, τουλάχιστον στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και δεύτερον, συνέβαλε σε μια κοινωνική ισορροπία, σε ένα δικαίωμα πρόσβασης στο δημόσιο χώρο που μέχρι και τη δικτατορία δεν ήταν καθόλου αυτονόητο.

Σχετικά με τα υψηλά ποσοστά με τα οποία αξιολογείται η συνεισφορά στη χώρα, των δύο ανδρών, όπως και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο κ. Φαναράς είπε τα εξής. «Κάποτε τους λέγαμε δεινόσαυρους αυτούς αλλά οι εποχές αλλάζουν. Δηλαδή αυτό που κάποτε θεωρούνταν βάρος, σε εισαγωγικά η χωρίς εισαγωγικά, για την πολιτική ζωή της χώρας, δηλαδή η μεγάλη χρονική παραμονή στα πράγματα σήμερα, ίσως να αντιστρέφεται, υπό την έννοια ότι οι αξιολογήσεις σήμερα δίνουν σημαντική προτεραιότητα στη γνώση, στην ικανότητα του χειρισμού των θεμάτων και αυτό συνδυάζεται με το ότι καταλάβαμε από ένα σημείο και μετά ότι οι εξελίξεις, η πρόοδος, συλλογική και ατομική δεν μπαίνουν στον αυτόματο πιλότο. Δεν αρκεί δηλαδή η αισθητική, το lifestyle, η εικόνα για να μας προωθεί προς το μέλλον. Χρειάζεται η δουλειά, η γνώση, η ικανότητα. Άρα λοιπόν, από μία περίοδο που κάθε τι το δοκιμασμένο θεωρούταν ότι έπρεπε να πάει να παραμεριστεί, σήμερα αυτό δείχνει να αλλάζει. Χρειάζεται η γνώση».

Η αίσθηση που απορρέει, σύμφωνα με τον κ. Φαναρά, είναι ότι η εποχή μας πάσχει από ηγετικές προσωπικότητες. «Δηλαδή, αναζητούνται ηγετικές προσωπικότητες και κάθε ένας ο οποίος θα μπορούσε να δείξει ότι έχει τα προσόντα, έχει τη δυνατότητα να εκπροσωπεί σε αυτό το τόσο υψηλό επίπεδο του αρχηγού κράτους τη χώρα, θα ήταν σίγουρα ευπρόσδεκτος και θα είχε αποδοχή» επισήμανε.

Στο ερώτημα που τέθηκε στους συμμετέχοντες στην έρευνα, εάν σε σύγκριση με τη γενιά των γονιών τους, ζουν καλύτερα, το 42% απάντησε θετικά, ένα 10% θεωρεί πως ζει το ίδιο καλά και το 48% λέει πως ζει χειρότερα.

«Συνειδητοποιήσαμε μετά τη δεκαετή οικονομική κρίση αλλά και την πανδημία, ότι η πρόοδος και η ευημερία προς το καλύτερο δεν είναι απρόσκοπτα και δεν είναι αυτονόητα. Αν δείτε την ανάλυση που υπάρχει πίσω από αυτή την ερώτηση, θα διαπιστώσετε ότι αυτοί οι οποίοι δίνουν τον τόνο στην απάντηση ότι είμαστε σε χειρότερη θέση από ό,τι οι γονείς μας, είναι κυρίως οι νέες γενιές, η Z γενιά και οι millennials. Είναι αυτοί που κλείστηκαν στο σπίτι. Είναι αυτοί που υπέστησαν τη δεκαετή κρίση και στη συνέχεια υπέστησαν και τους περιορισμούς της πανδημίας που εκ των πραγμάτων ανακόπηκε η πορεία τους, μια ομαλή πορεία ένταξης στην παραγωγική διαδικασία, ολοκλήρωσης των σπουδών τους. (…) Δεν θα έλεγα ότι είναι απογοητευμένη γενιά, γιατί έχει προσδοκίες για το μέλλον. Φαίνεται ότι μπορεί να δώσει τη δική της μάχη, αλλά σε αυτή τη μάχη που πρέπει να δώσει, οι μεγαλύτερες γενιές, είναι αυτές που βρίσκονται διασφαλισμένες κάπως μέσα στο κάστρο με κάποια δικαιώματα που οι νέοι δεν τα έχουν, όπως η κοινωνική ασφάλιση, η σύνταξη. (…) Πρέπει να αποφύγουμε λοιπόν αυτή τη σύγκρουση και να συμβεί το αντίθετο, δηλαδή οι μεγαλύτερες γενιές να δώσουν χώρο να βοηθήσουν τις νεότερες για να μπορέσουν να πάρουν αυτή τη θέση που τους αναλογεί στη δημόσια σφαίρα και για να υπάρχει και ένα μέλλον γι’ αυτή τη χώρα, διότι οι παλιότερες γενιές θα υποχωρήσουμε. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε το μέλλον της χώρας. Το μέλλον της χώρας ανήκει σε αυτούς και πρέπει να τους βοηθήσουμε για να μπορέσουν να το αναλάβουν» είπε καταλήγοντας ο κ. Φαναράς.