Ευρωεκλογές: Θα… ξημερώσει και για την Ένωση Κεφαλαιαγορών;

Το σχέδιο για την απελευθέρωση της χρηματοδότησης για την ανάπτυξη της Ευρώπης βρίσκεται, εδώ και χρόνια, ψηλά στην πολιτική ατζέντα. Η δημιουργία μιας ενιαίας χρηματοπιστωτικής αγοράς κεφαλαίων σε ολόκληρη την ήπειρο, δεν είναι εύκολη υπόθεση, και θα συνεχίσει να αποτελεί πρόκληση για την επόμενη ηγεσία.

Οι πολίτες σε 27 ευρωπαϊκές χώρες προσέρχονται στις κάλπες, αυτή την εβδομάδα, για να εκλέξουν νέα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο, στη συνέχεια θα προχωρήσει στον διορισμό του προέδρου του ως πρώτη ενέργεια μετά τις ευρωεκλογές, που διεξάγονται από τις 6 έως τις 9 Ιουνίου.

Το ερώτημα είναι το εξής: Θα έχει την ίδια άποψη η νέα ευρωπαϊκή ηγεσία για την ένωση κεφαλαιαγορών – και θα υπάρξει ποτέ αρκετή πολιτική βούληση για την υλοποίησή της;

Για το ευρύτερο πλαίσιο, η πρωτοβουλία για την Ένωση Κεφαλαιαγορών (CMU) ξεκίνησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με πρόεδρο τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, η οποία ενέκρινε το πρώτο σχέδιο δράσης της CMU τον Σεπτέμβριο του 2015. Συνέταξε έναν κατάλογο με περισσότερες από 30 δράσεις για τη δημιουργία των δομικών στοιχείων μιας ολοκληρωμένης κεφαλαιαγοράς στην ΕΕ έως το 2019.

Η βασική επιδίωξη της CMU – η δημιουργία μιας ενιαίας κεφαλαιαγοράς σε ολόκληρη την επικράτεια της ΕΕ με επενδύσεις και αποταμιεύσεις που θα ρέουν πέρα από τα σύνορά της – δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. Η Μέιριντ Μακγκίνες, νυν επίτροπος της ΕΕ για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την ένωση κεφαλαιαγορών, δήλωσε πρόσφατα, ότι η ΕΕ δεν προσφέρει σήμερα στις εγχώριες εταιρείες αρκετές επιλογές χρηματοδότησης από τις κεφαλαιαγορές.

Ως αποτέλεσμα, βρίσκουν καταφύγιο σε άλλες λύσεις. Για παράδειγμα, η Birkenstock, η γερμανική μάρκα υποδημάτων, αποφάσισε να αντλήσει κεφάλαια από την εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, αντί για ένα από τα χρηματιστήρια της Φρανκφούρτης, του Παρισιού ή του Άμστερνταμ.

Η Birkenstock είναι μία από τις πολλές ευρωπαϊκές εταιρείες, που αναγκάστηκε να καταφύγει στο εξωτερικό για να αναζητήσει χρηματοδότηση και πόρους. Ένα πρόβλημα που, σύμφωνα με την Μακγκίνες, πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η κα Μακγκίνες έχει επίσης τονίσει ευρέως πώς η Ευρώπη υστερεί σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Κίνα στις κεφαλαιαγορές, γεγονός που με τη σειρά του περιορίζει τις προοπτικές των ευρωπαϊκών εταιρειών, που θέλουν να αναπτυχθούν, να καινοτομήσουν και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας στην ΕΕ.

Ενώ έχουν συμφωνηθεί πολλά ρυθμιστικά μέτρα, τα εθνικά συμφέροντα των κρατών μελών εμπόδισαν το σχέδιο CMU να προχωρήσει. Η Γαλλία και η Γερμανία έχουν υποστηρίξει το εν λόγω σχέδια. Στο μεταξύ, ορισμένα έθνη είναι απρόθυμα να παραδώσουν περισσότερο έλεγχο στις Βρυξέλλες, ενώ πολλές χώρες ανησυχούν για το πρόσθετο κόστος για τις εθνικές χρηματοπιστωτικές τους βιομηχανίες.

Ως αποτέλεσμα, τα χρηματοπιστωτικά συστήματα σε όλο το μπλοκ παραμένουν κατακερματισμένα και οι νόμοι ανά χώρα εξακολουθούν να εμποδίζουν τη διασυνοριακή χρηματοδότηση. Ουσιαστικά, οι κανόνες για τις επενδύσεις και την αφερεγγυότητα πρέπει να ενοποιηθούν για να διευκολυνθούν οι διασυνοριακές επενδύσεις. Ως εκ τούτου, οι ηγέτες των εθνικών κυβερνήσεων θα πρέπει να το αποδεχτούν αυτό προκειμένου να πραγματοποιηθεί καθόλου η CMU, κάτι που θα απαιτήσει το ίδιο επίπεδο πολιτικής βούλησης που δημιούργησε την ευρωπαϊκή ενιαία αγορά το 1993.