«Έτσι έφυγα από το Κίεβο με τη γυναίκα μου, δύο γάτες και μισό μπιτόνι βενζίνη»

Πετάχτηκε από το κρεβάτι του και άρχισε να πακετάρει ό,τι έβρισκε μπροστά του. Η γυναίκα του κοιμόταν ακόμη. Ο Ντίμα, μηχανικός software, είχε μόλις ακούσει τον ήχο των πρώτων βομβών το πρωινό της 24ης Φεβρουαρίου. Στην αρχή δεν ήταν βέβαιος γι’ αυτό που είχε ακούσει , αλλά όταν άκουσε και τη δεύτερη βόμβα σιγουρεύτηκε. Κατάλαβε ότι η Ρωσία έκανε επίθεση κατά του Κιέβου.

«Η γυναίκα μου κοιμάται πολύ βαριά» αναφέρει ο Ντίμα στο BusinessInsider, χωρίς να αποκαλύψει το επώνυμό του για λόγους ασφαλείας.

«Εγώ την ξύπνησα και προσπάθησα να το κάνω όσο πιο ήρεμα μπορούσα, ωστόσο εκείνη πανικοβλήθηκε γιατί συνειδητοποίησε αμέσως τι συμβαίνει».

Δεν κατάφεραν να φύγουν εκείνη τη μέρα. Οι ουρές των αυτοκινήτων ήταν ατέλειωτες καιο Ντίμα κι η Τατιάνα είχαν μόνο μισό μπιτόνι βενζίνης.

«Δεν ήταν ξεκάθαρο αν πρέπει να φύγουμε ή να μείνουμε και πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι», είπε ο Ντίμα.

Την επόμενη μέρα οι δρόμοι έμοιαζαν να είναι πιο ελεύθεροι, έτσι μάζεψαν τις γάτες τους, τον Σκότι και την Πίξι, και οδήγησαν νότια. Είχαν φίλους στο Βασίλκιβ, περίπου 20 μίλια μακριά. Η οδήγηση κράτησε δύο ώρες και έπρεπε να δείξουν έγγραφα σε τρία στρατιωτικά σημεία ελέγχου, σύμφωνα με τον Ντίμα.

Αν και το ζευγάρι πίστευε ότι μπορεί να είναι πιο ασφαλές στο Βασίλκιβ, λίγες ώρες μετά την άφιξή τους, άρχισε το σφυροκόπημα από βομβαρδισμούς.

Υπήρχε μια στρατιωτική βάση περίπου τρία μίλια από το Βασίλκιβ και η Ρωσία της επιτέθηκε τρεις ή τέσσερις φορές στις τρεις ημέρες που έμεινε το ζευγάρι εκεί.

Τη μέρα τα πράγματα ήταν ήρεμα, εκτός από περιστασιακούς πυροβολισμούς που ακούγονταν από απόσταση. Αλλά γύρω στις 10 μ.μ., οι εκρήξεις βομβών άρχισαν να κάνουν τα παράθυρα να τρέμουν.

«Αυτό που είναι πραγματικά τρομακτικό είναι όταν αυτές οι αεροπορικές επιδρομές ακολουθούνται από πυροβολισμούς επί εδάφους, οπότε καταλαβαίνετε ότι κάποια στρατεύματα παραδόθηκαν και υπάρχει χερσαίος πόλεμος», αναφέρει ο Ντίμα. «Δεν ξέρεις αν η επόμενη βόμβα θα χτυπήσει κάπου πολύ κοντά».

Προσπάθησαν να αποσπάσουν την προσοχή τους μαγειρεύοντας, καθαρίζοντας και παίζοντας με τον σκύλο. Το βράδυ προσπαθούσαν να παίζουν επιτραπέζια.

«Είναι πραγματικά δύσκολο να παίζεις επιτραπέζια όταν ακούς αεροπορικές επιδρομές πάνω από το κεφάλι σου, αλλά νομίζω ότι το να κάνεις κάτι είναι σίγουρα καλύτερο από το να τρέμεις από φόβο, κάτι που, νομίζω, σταματήσαμε να κάνουμε μετά τη δεύτερη νύχτα», αναφέρει.

Μετά από τρεις νύχτες αεροπορικών επιδρομών, σε συνδυασμό με την είδηση ότι ο στρατός της Ρωσίας βομβάρδιζε κατοικημένες περιοχές, αποφάσισαν ότι ήταν καιρός να προχωρήσουν πιο δυτικά, μακριά από τις μάχες. Ο Ντίμα και η Τατιάνα ξαναφόρτωσαν το αυτοκίνητό τους. Οι φίλοι τους στο Βασίλκιβ μάζεψαν τον σκύλο και τη γάτα τους στο δικό τους όχημα. Στη συνέχεια, οδήγησαν δυτικά, αναζητώντας βενζίνη για να μπορέσουν να φτάσουν σε μια μικρή σιδηροδρομική πόλη στην κεντρική Ουκρανία, όπου ζουν οι παππούδες της Τατιάνα.

Βρήκαν μόνο ένα βενζινάδικο που πουλούσε καύσιμα. Οι ουρές ήταν μεγάλες και ο ιδιοκτήτης ζήτησε πληρωμή σε μετρητά, αλλά κατάφεραν να ανεφοδιαστούν με καύσιμα.

«Μόλις πήραμε τη βενζίνη η διάθεση μας ανέβηκε και ήταν πραγματικά πιο εύκολο να δούμε πώς μπορούμε να φτάσουμε εκεί που θέλουμε», λέει ο Ντίμα.

Και για τις γάτες, οι οποίες φοβούνται τους δυνατούς ήχους και τα ταξίδια, ήταν μια σκληρή δοκιμασία.

Το ζευγάρι αρχικά σκόπευε να συνεχίσει να οδηγεί δυτικά και να εγκατασταθεί σε ένα ασφαλέστερο μέρος όπου θα μπορούσαν να βοηθήσουν εθελοντικά την πολεμική προσπάθεια. Αλλά προς το παρόν, η Ντίμα, η Τατιάνα, οι φίλοι τους και τα κατοικίδια τους μένουν στη μικρή πόλη των παππούδων της Τατιάνας.

Ο Ντίμα θέλει να ενταχθεί σε μια πολιτική πολιτοφυλακή, η οποία υποστηρίζει τον στρατό και επιτηρεί τα σημεία ελέγχου.

«Είναι πραγματικά δύσκολο για μένα να διαβάζω τις ειδήσεις και να μην μπορώ να βοηθήσω ενεργά, οπότε θέλω να είμαι κάπου όπου μπορώ να είμαι πραγματικά χρήσιμος», είπε. «Προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να βοηθήσουμε από εδώ και να είμαστε ταυτόχρονα ασφαλείς».

Ζώντας σε μια «φούσκα» ειρήνης που σπάει από τις σειρήνες του πολέμου

Όπως ανακάλυψαν, τα διαμερίσματα στις δυτικές πόλεις γεμίζουν με ανθρώπους από την κεντρική και την ανατολική Ουκρανία. Έτσι, έχουν μείνει με τους παππούδες της Τατιάνας προς το παρόν.

Δεν έβρισκαν καφέ στην πόλη για λίγες μέρες, ωστόσο, πρόσφατα ανακάλυψαν ένα καφέ που είναι ακόμα ανοιχτό.

«Είναι πολύ φυσιολογικό εδώ. Δεν θα έλεγες ότι γίνεται μεγάλος πόλεμος στη χώρα. Οι άνθρωποι πηγαίνουν στα καταστήματα, οδηγώντας ποδήλατα», λέει ο Ντίμα στην τηλεφωνική του συνομιλία με το BusinessInsider ενώ στο βάθος ακούγονται πουλιά που κελαηδούν. . «Τίποτα εδώ δεν δείχνει ότι υπάρχει τέτοια καταστροφής».

Μιάμιση ώρα αργότερα, ο Ντίμα έστειλε ηχητικό που ακούγονταν οι αντιαεροπορικές σειρήνες και το μήνυμα «εδώ δεν κελαηδούν μόνο τα πουλιά».

Οι σειρήνες χτυπούν μερικές φορές μέσα την ημέρα, είπε, αλλά δεν έχουν γίνει ακόμα βομβαρδισμοί. Τώρα μπορεί να περάσει μια ολόκληρη νύχτα χωρίς να ακούσουν σειρήνες ή πυροβολισμούς. Δεν είναι όμως σαφές εάν αυτή η… ειρήνη εν καιρώ πολέμου θα διαρκέσει.