Εκλογές ΗΠΑ: Οι 5 χώρες που «φλέγονται» περισσότερο για το ποιος θα κερδίσει

Ο κόσμος παρακολουθεί τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ καθώς οι ψηφοφόροι πηγαίνουν στις κάλπες την Τρίτη, αλλά η ψηφοφορία είναι πιο σημαντική για ορισμένες χώρες, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το CNBC.

Για ορισμένα έθνη, όμως, η ψήφος θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά μεταξύ πολέμου και ειρήνης, σταθερότητας και αστάθειας ή ευημερίας ή οικονομικής αδυναμίας. Αυτή η κατάσταση είναι ακόμη πιο έντονη για την Ουκρανία, της οποίας η εδαφική ακεραιότητα θα μπορούσε ακόμη και να διακυβευτεί.

Εδώ ρίχνουμε μια ματιά σε μερικές από τις χώρες με τις περισσότερες να κερδίσουν ή να χάσουν από τις εκλογές όποιος εισέλθει στον Λευκό Οίκο, είτε είναι ο Ρεπουμπλικανός πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είτε η Δημοκρατική Αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις.

Κίνα

Η Κίνα είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος οικονομικός αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών και η έχθρα δείχνει ελάχιστα σημάδια υποχώρησης, όποιος κι αν γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ.

Ο Τραμπ έχει ήδη απειλήσει να αναβιώσει έναν εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε κατά την πρώτη του θητεία, κατά την οποία επέβαλε δασμούς αξίας 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε κινεζικές εισαγωγές. Ο Τραμπ υπερασπίστηκε το μέτρο ως τρόπο μείωσης του χασμουρητού εμπορικού ελλείμματος με την Κίνα και για την ενίσχυση των θέσεων εργασίας και της ανταγωνιστικότητας των ΗΠΑ.

Φέτος, ο Τραμπ είπε ότι εάν επανεκλεγεί, θα αυξήσει τους δασμούς στα κινεζικά προϊόντα κατά 60-100%. Η Κίνα δεν είναι η μόνη που στοχοποιείται, καθώς ο Τραμπ έχει απειλήσει να επιβάλει γενικούς δασμούς 10% σε όλες τις εισαγωγές από τις ΗΠΑ. Οι οικονομολόγοι λένε ότι ένα τέτοιο μέτρο πιθανότατα θα κόστιζε στο τυπικό αμερικανικό νοικοκυριό περίπου 1.700 δολάρια ετησίως και ακόμη περισσότερο εάν καθιερωνόταν ένας γενικός δασμός 20%, όπως πρότεινε επίσης ο Τραμπ.

Η ομάδα εκστρατείας του Χάρις επέκρινε έντονα την τελευταία πρόταση για μια καθολική δασμολογική βάση, αλλά υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία των Δημοκρατικών θα υπαναχωρήσει από τους τρέχοντες δασμούς, όπως αυτοί στα κινεζικά ηλεκτρικά οχήματα ή στους ηλιακούς συλλέκτες , που εφαρμόστηκαν κατά τη θητεία του Προέδρου Μπάιντεν .

Η αυγή μιας νέας πολιτικής εποχής στις ΗΠΑ έρχεται εν μέσω οικονομικής επιβράδυνσης για την Κίνα, η οποία βιώνει αδύναμη καταναλωτική εμπιστοσύνη και ύφεση στην αγορά κατοικίας. Τα μέτρα τόνωσης πρόκειται να ανακοινωθούν αργότερα αυτή την εβδομάδα, με το μέγεθός τους πιθανότατα να εξαρτάται από το αποτέλεσμα των εκλογών, είπαν αναλυτές στο CNBC. Μια νίκη Τραμπ θα σήμαινε σχεδόν σίγουρα ένα μεγαλύτερο κινεζικό πακέτο τόνωσης για την ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης.

Ρωσία και Ουκρανία

Με τον συνεχιζόμενο πόλεμο με τη Ρωσία, και το Κίεβο να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ξένη στρατιωτική βοήθεια για να μπορέσει να συνεχίσει να πολεμά, η Ουκρανία θα παρακολουθεί στενά τις εκλογές, όπως και η Μόσχα.

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι μια κυβέρνηση Τραμπ και οι σκληροπυρηνικοί Ρεπουμπλικάνοι θα ήταν πολύ πιο εχθρικοί στο να χορηγήσουν στην Ουκρανία περισσότερη στρατιωτική βοήθεια, εμποδίζοντας σημαντικά την ικανότητά της να συνεχίσει να αντεπιτίθεται στη Ρωσία.

Ο Τραμπ έχει επίσης καυχηθεί ότι θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο σε 24 ώρες εάν εκλεγεί, σηματοδοτώντας ότι θα τραβήξει την πρίζα από τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας για να την αναγκάσει σε μια διευθέτηση κατόπιν διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία. Αυτό πιθανότατα θα σήμαινε την παραίτηση σχεδόν του 20% της επικράτειάς της στα νότια και ανατολικά, που αυτή τη στιγμή κατέχονται από τις ρωσικές δυνάμεις.

Ωστόσο, η επιλογή να συνεχίσει να πολεμά χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ θα μπορούσε να σημαίνει ότι η Ουκρανία θα χάσει ακόμη περισσότερη γη. Οι αμερικανικές εκλογές για την Ουκρανία είναι, επομένως, υπαρξιακές.

«Οι αμερικανικές εκλογές μπορεί κάλλιστα να αναγκάσουν το χέρι των Ουκρανών, καθώς μια νίκη Τραμπ θα οδηγήσει αμέσως σε αλλαγή του προσανατολισμού της αμερικανικής πολιτικής και πολύ πιο άμεση πίεση στο Κίεβο να διαπραγματευτεί. Που σημαίνει ότι οι Ουκρανοί μπορεί σύντομα να αποφασίσουν εάν θέλουν ξεφεύγουν από τον πιο σημαντικό στρατιωτικό τους υποστηρικτή ή όχι», είπε ο Ίαν Μπρέμερ, ιδρυτής και πρόεδρος του Ομίλου Eurasia, σε σχόλια που εστάλησαν μέσω email τη Δευτέρα.

Είναι πιθανό ότι ακόμη και μια φιλική προς το Κίεβο κυβέρνηση υπό τον Χάρις, ο οποίος έχει δεσμευτεί να συνεχίσει να υποστηρίζει το κατεστραμμένο από τον πόλεμο έθνος, θα μπορούσε να δυσκολευτεί να δώσει περισσότερη οικονομική στήριξη στην Ουκρανία, ανάλογα με το ποιο κόμμα κυριαρχεί στο Κογκρέσο.

Η Χάρις είπε ότι μια μελλοντική κυβέρνησή της θα υποστηρίξει την Ουκρανία «όσο χρειαστεί», αλλά ούτε η ίδια ούτε η Ουάσιγκτον έχουν καθορίσει με σαφήνεια τι σημαίνει αυτή η δήλωση, πώς μοιάζει μια ουκρανική νίκη ή αν υπάρχει όριο στην αμερικανική βοήθεια.

Ισραήλ και Ιράν

Η Μέση Ανατολή, ωστόσο, είναι ένας τομέας στον οποίο οι θέσεις της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ και του Χάρις ενδέχεται να είναι πιο ευθυγραμμισμένες — και οι δύο υποψήφιοι υποσχέθηκαν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν το Ισραήλ καθώς επιδιώκει τους ιρανούς πληρεξούσιους, τις μαχητικές ομάδες Χαμάς και Χεζμπολάχ στη Γάζα και τον Λίβανο, αντίστοιχα. ενώ πιέζει επίσης για να τελειώσει σύντομα η σύγκρουση.

Το Ιράν έχει απειλήσει με αντίποινα κατά των μεγάλης κλίμακας πυραυλικών επιδρομών του Ισραήλ στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της χώρας τον περασμένο μήνα, πράγμα που σημαίνει ότι ένας κύκλος ανταλλαγών μεταξύ των αντιπάλων θα μπορούσε να συνεχιστεί μέχρι το φθινόπωρο.

Ο Τραμπ χαρακτήρισε πρόσφατα τον εαυτό του ως «προστάτη» του Ισραήλ, προωθώντας την προηγούμενη υποστήριξή του στη χώρα στη σύνοδο κορυφής Ισραηλινο-Αμερικανικού Συμβουλίου τον Σεπτέμβριο και προτείνοντας ότι το Ισραήλ αντιμετωπίζει «ολική εξόντωση» εάν δεν εκλεγεί, χωρίς να υποστηρίξει τον ισχυρισμό. Προκάλεσε επίσης σάλο λέγοντας στο κοινό ότι «όποιος είναι Εβραίος και του αρέσει να είναι Εβραίος και αγαπά το Ισραήλ είναι ανόητος αν ψηφίσει Δημοκρατικό».

Ο Τραμπ κέρδισε δημοτικότητα στο Ισραήλ κατά την πρώτη του θητεία, αφού έσπασε την παράδοση δεκαετιών των ΗΠΑ με την επίσημη αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ. Αναγνώρισε επίσης επίσημα την αμφισβητούμενη περιοχή των υψωμάτων του Γκολάν της χώρας ως υπό την κυριαρχία του Ισραήλ, αποσπώντας περαιτέρω επαίνους.

Μια δημοσκόπηση που διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα από το Ισραηλινό Ινστιτούτο Δημοκρατίας διαπίστωσε ότι σχεδόν το 65% πιστεύει ότι ο Τραμπ θα ήταν καλύτερος για τα ισραηλινά συμφέροντα, πολύ πάνω από το 13% που θεώρησε ότι ο Χάρις θα ήταν καλύτερος. Λίγο πάνω από το 15% είπε ότι δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων, ενώ το 7% δηλώνει ότι δεν γνώριζε.

Η Χάρις έχει κατηγορηθεί για αμφίθυμη στάση έναντι του Ισραήλ μετά την κριτική της για τη στρατιωτική στρατηγική της χώρας, λέγοντας ότι η απώλεια ζωών στη Γάζα τον τελευταίο χρόνο ήταν «καταστροφική» και «σπαρακτική».

Η Χάρις προσπάθησε να διαλύσει τον χαρακτηρισμό της από τους Ρεπουμπλικάνους ως αντι-Ισραήλ, δηλώνοντας τον Αύγουστο ότι «θα υπερασπιζόταν πάντα το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του και θα διασφαλίζω πάντα ότι το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να αμυνθεί», καθώς και αποδοκιμάζοντας τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου πέρυσι.

Όσον αφορά το Ιράν, περιφερειακοί και δυτικοί αξιωματούχοι είπαν στο Reuters ότι πιστεύουν ότι μια προεδρία Τραμπ θα ήταν άσχημα νέα για την Τεχεράνη , με τη δυνατότητα ο Τραμπ να δώσει το πράσινο φως στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου για να χτυπήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν – μια κίνηση που ασκήθηκε βέτο από τον Μπάιντεν – συμπεριφορά στοχευμένες δολοφονίες και να επιβάλει εκ νέου την «πολιτική μέγιστης πίεσης» μέσω περισσότερων κυρώσεων στην πετρελαϊκή βιομηχανία της.

Η Χάρις, εν τω μεταξύ, θεωρείται πολύ πιο πιθανό να συνεχίσει τη στάση του Μπάιντεν στην εξωτερική πολιτική εάν κερδίσει το αξίωμα, για να αποκλιμακώσει τις εντάσεις. Είπε η ίδια στα τέλη Οκτωβρίου ότι το μήνυμά της προς το Ιράν μετά τα τελευταία πλήγματα του Ισραήλ θα ήταν «μην απαντήσετε» και ότι «πρέπει να υπάρξει αποκλιμάκωση στην περιοχή».

Ο Πρέσβης Μίτσελ Μπ. Ράις, διακεκριμένος συνεργάτης στο think tank Royal United Services Institute, σχολίασε τη Δευτέρα ότι μια κυβέρνηση Χάρις δεν θα παρεκκλίνει πολύ από την τρέχουσα πορεία της.

″Δεν γνωρίζουμε την κοσμοθεωρία της, τις πολιτικές της προτιμήσεις, ακόμη και τις επιλογές της για ανώτερες θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο. Η καλύτερη εικασία μου είναι ότι ο πρόεδρος Χάρις θα συνέχιζε σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική πολιτική του Τζο Μπάιντεν, δίνοντας προτεραιότητα στις καλές σχέσεις με συμμάχους και φίλους και δίνοντας μεγάλη έμφαση σε διπλωματία», είπε ο Ράις.

″Πώς θα έμοιαζε μια δεύτερη θητεία Τραμπ; Εδώ, έχουμε μια καλύτερη ιδέα. Γνωρίζουμε ήδη ότι ο Τραμπ βλέπει τον κόσμο περισσότερο με προσωπικούς και συναλλακτικούς όρους παρά με στρατηγικούς όρους.

Είναι δύσπιστος σχετικά με τις δεσμεύσεις των ΗΠΑ προς τους συμμάχους και την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων στο εξωτερικό — δεν δεσμεύεται με τον ίδιο τρόπο που οι προηγούμενοι πρόεδροι είχαν τον παραδοσιακό ρόλο που έπαιξαν οι ΗΠΑ στην οικοδόμηση και την ηγεσία της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης που μας έφερε τόση ειρήνη και ευημερία από τον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο», σημείωσε ο Ράις