DW: Ο Μερτς φιλοδοξεί η Γερμανία να επιστρέψει στο παγκόσμιο προσκήνιο

Η Γερμανία δεν έχει ακόμη κυβέρνηση, όμως έχει πλέον κυβερνητικό πρόγραμμα. Χριστιανική Ένωση και Σοσιαλδημοκρατία κατάφεραν να συμφωνήσουν σε χρόνο ρεκόρ και σε έναν περίπου μήνα από τώρα, στις 8/9 Μαΐου, ο Φρίντριχ Μερτς θα ορκιστεί καγκελάριος στο Βερολίνο, επικεφαλής μιας υπουργικής ομάδας που καλείται να παίξει επίθεση με σύστημα 7-7-3. Αυτή θα είναι η μοιρασιά των υπουργείων ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες, Σοσιαλδημοκράτες και τους Βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με τρία κόμματα και η πικρή εμπειρία του προηγούμενου τρικομματικού συνασπισμού είναι ακόμη νωπή.

Αναγκαστικά αισιόδοξοι

Όλοι δηλώνουν αισιόδοξοι και ικανοποιημένοι. Οι Χριστιανοδημοκράτες κατάφεραν να περάσουν μια πιο σκληρή ατζέντα για το μεταναστευτικό και φοροαπαλλαγές για τις επιχειρήσεις, που ήταν βασικές προεκλογικές τους θέσεις. Θα πάρουν επίσης τα κλειδιά για το υπουργείο Εξωτερικών μετά από 60 χρόνια, δείγμα της πρόθεσης του επόμενου καγκελάριου να υλοποιήσει αυτό που λέει «επιστροφή» στο διεθνές προσκήνιο. Για τη θέση αυτή ακούγεται ότι θα προηγηθεί μια προσωπική επιστροφή, αυτή του Άρμιν Λάσετ, υποψήφιου καγκελάριου στις χαμένες εκλογές του 2021. Είναι ενδεικτικό ότι ο Λάσετ είχε πριν από μερικές μέρες συνοδεύσει την απερχόμενη ΥΠΕΞ Αναλένα Μπέρμποκ σε ένα ταξίδι της στη Συρία.

Σημαντικό ρόλο στη νέα κυβέρνηση θα έχει ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος Κάρστεν Λίνεμαν, πιθανώς ως υπουργός Οικονομίας. Η CDU θα στελεχώσει επίσης τους τομείς της Ενέργειας, της Υγείας και της Παιδείας. Οι Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) παίρνουν το υπουργείο Εσωτερικών που έχει να κάνει με τη μετανάστευση, τομέα που είναι οι βασικοί εκφραστές μιας σκληρής γραμμής και… δικαιωματικά το υπουργείο Γεωργίας, για να φροντίζουν για τα συμφέροντα των Βαυαρών αγροτών.

Ένα νέο (σοσιαλδημοκρατικό) αστέρι γεννιέται

Οι Σοσιαλδημοκράτες, έχοντας ήδη πετύχει την παράκαμψη του φρένου χρέους, εξασφάλισαν περισσότερα υπουργεία από όσα τους υπολόγιζαν πολλοί αναλυτές, με σημαντικότερο το Οικονομικών, για το οποίο ακούγεται ως σχεδόν σίγουρο το όνομα του Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, συμπροέδρου του κόμματος και πιθανότατα δεύτερου βιολιού στην επόμενη κυβέρνηση. Είναι ο πολιτικός που βγαίνει κερδισμένος από όλη αυτή τη διαδικασία, έχοντας πρωταγωνιστήσει στη διαπραγμάτευση και ανεβάζοντας κατακόρυφα τα ποσοστά δημοφιλίας του.

Σίγουρη θεωρείται επίσης η παραμονή του Μπόρις Πιστόριους στη θέση του υπουργού Άμυνας, αφού οι απόψεις του έτσι κι αλλιώς μοιάζουν συχνά πιο κοντά σε εκείνες της Χριστιανοδημοκρατίας, παρά στη βάση του SPD, που διατηρεί ακόμη κάποια αντανακλαστικά πασιφισμού. Πάντως στις βάσεις και των δύο κομμάτων υπάρχει γκρίνια για τις αμοιβαίες υποχωρήσεις και μένει να φανεί πώς αυτές θα εκφραστούν στη διάρκεια των επόμενων εσωκομματικών διαδικασιών έγκρισης του κυβερνητικού προγράμματος. Ωστόσο η διασφάλιση επτά υπουργείων για το SPD, ανάμεσά τους και το Εργασίας και το Δικαιοσύνης, χρεώνεται ως επιτυχία του Κλίνγκμπαϊλ και θα περιορίσει τις μουρμούρες για τους συμβιβασμούς σε άλλα ζητήματα.

Μετρημένα και μελετημένα

Οι προσδοκίες είναι πολλές, αλλά κανείς δεν περιμένει πλέον θαύματα από αυτή την κυβέρνηση, έστω και αν ο επόμενος καγκελάριος θέλει να δώσει έναν κάποιο αέρα «επανάστασης», μιλώντας διαρκώς για ένα νέο ξεκίνημα και αέρα αλλαγής, που θα διαλύσουν τη βαριά αίσθηση της στασιμότητας που πλανάται πάνω από τη χώρα. Το βασικό ζητούμενο όμως είναι η σταθερότητα, η φερεγγυότητα και η προβλεψιμότητα, κάτι που έχει λείψει από τη Γερμανία εδώ και περίπου έναν χρόνο, από τότε που άρχισε να καταρρέει στην πράξη η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς.

Πέραν των αναγκών για επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις και κίνητρα για τη βιομηχανία, το άλλο μεγάλο ζητούμενο για τα δύο κόμματα θα είναι να αναχαιτίσουν τον καλπασμό της Ακροδεξιάς, ικανοποιώντας -όσο αυτό είναι εφικτό- την επιθυμία της πλειοψηφίας των Γερμανών για μια άλλη πολιτική. Αυτή η ανάγκη λειτούργησε επιταχυντικά για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Μένει να αποδειχτεί πλέον αν μπορεί να αποτελέσει και τη συγκολλητική ουσία για μακροημέρευση και αποτελεσματικότητα ενός συνασπισμού, που σε άλλες εποχές δικαιολογούσε με τα ποσοστά του το όνομα «μεγάλος».

Πηγή: Deutsche Welle