DW: Ο ακροδεξιός Ρόμπερτ – Αθανάσιος Λάμπρου του AfD που ήθελε να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη

Βγαίνοντας από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Βιζμπάντεν είναι αδύνατον να μην αντιληφθεί κανείς ότι το ομόσπονδο κρατίδιο της Έσσης με τα 6,5 εκατομμύρια κατοίκους, εξ αυτών το 18,7% ξένοι ή με μεταναστευτικό υπόβαθρο (Statista 2022), βρίσκεται στο απόγειο της προεκλογικής εκστρατείας για την ανάδειξη νέας τοπικής βουλής.

Τεράστια πλακάτ των βασικών υποψηφίων από τα μεγάλα κόμματα, τους Χριστιανοδημοκράτες, τους Πράσινους, τους Σοσιαλδημοκράτες, αλλά πουθενά έστω και μια μικρή αφίσα από το AfD, την Εναλλακτική για τη Γερμανία, το κόμμα που σύμφωνα με το εκλογικό αποτέλεσμα του 2018 ήρθε τέταρτο στις τοπικές εκλογές με 13,1%.

Αλλά γιατί; Τι συμβαίνει; «Οι εταιρείες που διαχειρίζονται τους χώρους για αφισοκολλήσεις δεν θέλουν να συνεργαστούν με εμάς, μας μποϊκοτάρουν» λέει ο Ρόμπερτ Λάμπρου στην Deutsche Welle, πρόεδρος του AfD στην Έσση και επικεφαλής του ψηφοδελτίου. «Αλλά υπάρχουν πλακάτ στο πλάι του σταθμού, ανάμεσα σε αυτά και το δικό μου».

Καλά…κρυμμένοι

Η αναζήτηση ήταν κοπιώδης γιατί τα πλακάτ δεν βρίσκονταν σε ύψος που μπορεί κανείς εύκολα να τα διακρίνει, αλλά σε κολώνες ηλεκτρικού, πολύ ψηλά για να μην τα καταστρέφουν ή τα μουτζουρώνουν οργανώσεις, όπως η Antifa Frankfurt, μια οργάνωση που συστάθηκε πριν από 20 χρόνια ως ιστότοπος κινητοποίησης για να αντισταθεί σε πορείες ακροδεξιών. Το πλακάτ του Ρόμπερτ Λάμπρου ήταν μαυρισμένο, τα άλλα δεν είχαν πρόσωπα και ήταν τόσο ψηλά που χάνονταν κάπου ανάμεσα στα χρώματα εκείνου του ηλιόλουστου πρωινού της συνάντησής με τον κεντρικό υποψήφιο ενός κόμματος, που χαρακτηρίζεται από το γερμανικό Τύπο ως εθνολαϊκιστικό και ακραίο.

Αλλά και η έδρα της Κ.Ο. ομάδας του κόμματος στην πόλη είναι κάπου χαμένη ή καλύτερα κρυμμένη για λόγους ασφαλείας.

Πινακίδα έξω από το κατάμαυρο κτήριο δεν υπάρχει, ο χώρος φρουρείται διακριτικά έξω, στις σκάλες του κτηρίου και μέσα. «Δεχόμαστε απειλές, πάλι ένας υποψήφιός μας δέχθηκε επιθέσεις με χρώμα στο σπίτι του, του τρύπησαν τα λάστιχα και κατέστρεψαν το αυτοκίνητο, η Antifa Φρανκφούρτης δημοσίευσε στο διαδίκτυο προσωπικές διευθύνσεις υποψηφίων του AfD για τις τοπικές εκλογές».

«Δεν είμαστε το κοινωνικό ταμείο του κόσμου»

Ο Ρόμπερτ Λάμπρου έχει ένα ακόμη όνομα. Αθανάσιος. Είναι το όνομα του Έλληνα παππού του. Κατάγεται από γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Ο πατέρας του είναι Έλληνας. Ήρθε στη Γερμανία για σπουδές, παντρεύτηκε Γερμανίδα και εργάστηκε στη χώρα για λίγα χρόνια. Σήμερα είναι συνταξιούχος – καθηγητής ελληνικού Πανεπιστημίου. Η μητέρα του είναι επίσης συνταξιούχος καθηγήτρια σχολείου.

Αλλά το όνομα που ο ίδιος χρησιμοποιεί και θέλει να τον φωνάζουν είναι το Ρόμπερτ, «γερμανικό όνομα προς τιμή του επιστήμονα Ρόμπερτ Κοχ».

Από μικρός αποφάσισε ότι είναι Γερμανός με ελληνικές ρίζες και «με μεταναστευτικό υπόβαθρο», αν και ο πατέρας του δεν ήρθε στη Γερμανία για να εργαστεί αλλά για να σπουδάσει. «Νομίζω ότι είναι καλό σε ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς να αποδέχονται τον έναν γιατί αισθάνονται και στις δύο χώρες ως ξένοι… ήταν σωστή απόφαση για μένα, είμαι Γερμανός με ελληνικές ρίζες».

Βέβαια κανένας πολιτισμός στον κόσμο δεν είναι μονοδιάστατος και ο ελληνικός τροφοδότησε τον παγκόσμιο πολιτισμό και ενέπνευσε ανά τους αιώνες σπουδαίους Γερμανούς φιλοσόφους, λογοτέχνες και συνθέτες χωρίς να αποτελέσει ποτέ εμπόδιο στους μη «μετέχοντες της ελληνικής παιδείας» κατά τον Ισοκράτη να αισθάνονται αποκομμένοι και «ξένοι» σε ένα γερμανικό περιβάλλον.

Καλοκαιρινά ταξίδια στην Ελλάδα

Αλλά ο Ρόμπερτ Λάμπρου έχει κάνει την επιλογή του και φροντίζει να μην ξεχνά τις ελληνικές του ρίζες. Επισκέπτεται τα καλοκαίρια την πατρογονική οικογένεια και επικοινωνεί χωρίς να μιλά ελληνικά. Αλλά η ελληνική «φλέβα» του Λάμπρου είναι μια γλώσσα από μόνη της που δεν μαθαίνεται.

«Παρακολούθησα τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες» λέει, όταν τον ρωτάμε αν ενημερώνεται για όσα συμβαίνουν τελευταία στην Ελλάδα. «Δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι η κλιματική αλλαγή έχει ανθρωπογενή αίτια, η δική μας θέση είναι ότι το ποσοστό είναι μικρό και δεν έχει νόημα να επενδύουμε μεγάλα ποσά στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής με πράσινη ενέργεια γιατί κοστίζει πολύ. Ο κίνδυνος που βλέπουμε σαν κόμμα και το θεματοποιούμε είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση και κυρίως οι Πράσινοι, πιέζουν υπερβολικά στην εξοικονόμηση ενέργειας με τεράστιο κόστος για το κράτος και τους ιδιώτες. Είναι ανεξήγητο γιατί πιέζουν τόσο πολύ φοβίζοντας τους ανθρώπους …. Ο νέος επικεφαλής της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή Τζιμ Σκία είπε πριν λίγο καιρό ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να προκαλούμε φόβο και πανικό στους ανθρώπους, ο κόσμος δεν θα καταποντιστεί εάν η θερμοκρασία ανέβει κατά 1,5 βαθμό Κελσίου».

Βέβαια οι θέσεις του κ. Σκία δεν απέχουν από αυτές των Πρασίνων. Γιατί εκτός από την άπωσή του για τα «σενάρια καταστροφής», ο Βρετανός ερευνητής υποστηρίζει ότι οι επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ιδιαίτερα σημαντικές «προκειμένου να αντικατασταθούν οι ιδιαίτερα επιβλαβείς για το κλίμα σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα, για θέρμανση με φυσικό αέριο ή πετρέλαιο στη βιομηχανία και τις μεταφορές (Tagesschau 29.07.23). Αυτή είναι όλη η αλήθεια».

Το (αριστερό) SPD των κοινωνικών επιδομάτων στους πρόσφυγες

Ο Ρόμπερτ Λάμπρου γεννήθηκε πριν 56 χρόνια στην πόλη Μίνστερ της Βεστφαλίας, σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και εργάστηκε στη βιομηχανία σε πολλές θέσεις ευθύνης. Την αγάπη του για την πολιτική κληρονόμησε από τον Έλληνα παππού του. Ήταν επί χρόνια μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, εργάστηκε μάλιστα και σε τοπική οργάνωση στο Μίνστερ. «Αλλά έζησα μια τοπική οργάνωση που ασχολούνταν μόνο με το εαυτό της και όχι με τα προβλήματα και τις έγνοιες των πολιτών. Μετά από ένα χρόνο είπα, δεν έχει νόημα, δεν είσαι φτιαγμένος για να είσαι σε κόμμα. Κι έτσι βγήκα από το κόμμα αλλά συνέχιζα να το ψηφίζω».

Ο Λάμπρου πιστεύει ότι αν σήμερα ζούσαν εμβληματικές προσωπικότητες της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας, όπως ο Βίλι Μπραντ ή ο Χέλμουτ Σμιτ, δεν θα αναγνώριζαν το κόμμα. Ο ίδιος θεωρεί ότι το SPD έχει γίνει ένα αριστερό κόμμα. Αλλά τι το αριστερό βρίσκει; «Αριστερό είναι ότι π.χ. δεν βρίσκονται τόσο έντονα στο επίκεντρο τα συμφέροντα των κατοίκων της Γερμανίας με ή χωρίς μεταναστευτικό υπόβαθρο, αλλά εκείνων που θέλουν με κάθε τρόπο να έρθουν στη Γερμανία» εννοώντας τους πρόσφυγες και τους παράτυπους μετανάστες, των οποίων ο αριθμός έχει ξεπεράσει φέτος και εκείνον τη χρονιά του μεγάλου μεταναστευτικού κύματος το 2015 υπό τη Μέρκελ.

«Δεν είμαστε το κοινωνικό ταμείο του κόσμου»

«Όταν κάποιος έχει περάσει μέσα από 10 ασφαλείς χώρες για να έρθει στη Γερμανία, δεν φεύγει πρωτίστως λόγω πολέμου, αλλά επειδή εδώ έχει τα μεγαλύτερα κοινωνικά επιδόματα. Σε πολλά σημεία είναι υψηλότερα από ό,τι οι γερμανικοί μισθοί κι αυτό επενεργεί σαν μαγνήτης».

Βράζουν όμως όλοι συλλήβδην πρόσφυγες, μετανάστες, νόμιμοι ή παράτυποι, οικογένειες και ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα στο ίδιο καζάνι; Κάνουν αυτό το επικίνδυνο ταξίδι για τα κοινωνικά επιδόματα; Υπάρχει ανθρωπιστική υποχρέωση; «Ξέρουμε από πολλά δημοσιεύματα του Τύπου ότι δεν έρχονται οι πιο φτωχοί αλλά εκείνοι που έχουν τα οικονομικά μέσα να κάνουν το ταξίδι» επιμένει ο Λάμπρου. «Οι οικογένειες στέλνουν ένα μέλος τους στην Ευρώπη. Και εδώ θα πρέπει να σας πω κάτι σκληρό. Δεν είμαστε το κοινωνικό ταμείο του κόσμου». Ο Ρόμπερτ Λάμπρου επικαλείται και τον δημογραφικό παράγοντα. Την απώλεια της κυρίαρχης πολιτισμικής και βιολογικής γερμανικής υπεροχής με τη μαζική μετανάστευση. «Βυθιζόμαστε πολιτισμικά» υποστηρίζει. «Η αναλογία με τους ξένους έχει σε μεγάλο βαθμό διαταραχθεί, φοβάμαι πολιτισμική αλλοτρίωση, το βλέπετε και στους δρόμους». Και κάνει αναφορά στο πολιτικό Ισλάμ. «Κάνουν προσπάθειες να επιβάλλουν τα πρότυπά τους, θέλουν το νόμο της Σαρίας, δεν θέλουν ισότητα ανδρών και γυναικών. Εγώ ανησυχώ για το πολιτιστικό απόθεμα αυτής της χώρας…φυσικά υπάρχουν κι άλλοι που έχουν ενσωματωθεί, τελείωσαν σχολές μαθητείας, μιλούν γερμανικά … αλλά εάν η Ευρώπη γυρίσει την πλάτη στο αυστραλιανό μοντέλο θα χάσει πολιτιστικά την ταυτότητά της δραστικά. Έχω το δικαίωμα να πω ως πολιτικός ότι θέλω να διατηρήσω την πολιτιστική μου πατρίδα».

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι Γερμανοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, αποκαλούν το κόμμα εθνολαϊκιστικό και ξενοφοβικό. Διότι στο όνομα του φόβου για ό,τι είναι ξένο, μπαίνει κάτω από το «ραντάρ» μια άλλη πραγματικότητα. Ότι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι ξένοι, οι γκασταρμπάιτερ εκείνοι που σήκωσαν στα χέρια τη γερμανική οικονομία. Μεταξύ αυτών και Τούρκοι, μουσουλμάνοι, ίσως και πολύ πιστοί μουσουλμάνοι. Δεν ήξεραν τη γλώσσα, ούτε τον δυτικό πολιτισμό. Αλλά ενσωματώθηκαν με την πάροδο του χρόνου, έγιναν επιχειρηματίες, διέπρεψαν οικονομικά. Πολλοί άλλοι, Τούρκοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, ήρθαν για να σπουδάσουν. Όπως και ο πατέρας Λάμπρου. Και ο υιός Λάμπρου, με μεταναστευτικό υπόβαθρο, το γνωρίζει και το αναγνωρίζει στη συζήτησή μας υποστηρίζοντας ότι «αυτός ο τρόπος μετανάστευσης βοηθά μια χώρα».

Ευρωκρίση και τα έξοδα κομμωτηρίου της Μέρκελ

Βέβαια το ότι τα άλλα εδραιωμένα κόμματα δεν έχουν καταφέρει να διαλύσουν τους φόβους που οδηγούν αφελείς πολίτες στο να αναζητούν πολιτικό σπίτι σε ένα αποκαλούμενο ξενοφοβικό κόμμα οφείλεται εν πολλοίς στις δημόσιες διαφωνίες τους, κυρίως στους κόλπους του κυβερνητικού συνασπισμού. Εγγράφεται στο δικό τους αρνητικό πολιτικό αποτύπωμα και συμβάλλει στην ανασφάλεια και τη σύγχυση των πολιτών. Το AfD εκμεταλλεύεται αυτό το κλίμα προς θήρα ψηφοφόρων. Ζει από τις κρίσεις. Ο Ρόμπερτ Λάμπρου το διατυπώνει ως εξής: «Η δημιουργία του AfD πήρε ώθηση από το ό,τι πολλοί δεν βρήκαν αυτό που ήθελαν σε κανένα από τα εδραιωμένα κόμματα. Δημιουργήθηκε πολιτικό κενό που γέμισε με την ίδρυση αυτού του κόμματος … Πάνω από το 60% του πληθυσμού θέλει ένας τέλος στη μαζική μετανάστευση και πρέπει να γίνει αποδεκτό σε μια δημοκρατία». Ένας άλλος φόβος οδήγησε στο κόμμα και τον ίδιο το Λάμπρου, όπως και πολλούς άλλους, όταν πρωτοϊδρύθηκε το 2013. Τότε η Μέρκελ, όπως ισχυρίζονται στο AfD, εμφάνιζε την πολιτική της χωρίς εναλλακτική. «Μόνο ο θάνατος είναι χωρίς εναλλακτική» λέει ο Λάμπρου. Αιτία η κρίση του ευρώ. Οι ιδρυτές του κόμματος εκμεταλλεύτηκαν την διάχυτη δυσαρέσκεια ανάμεσα στους Γερμανούς για τα προγράμματα βοήθειας προς την Ελλάδα από τον μόχθο των Γερμανών φορολογουμένων, όπως ήταν διατυπωμένο.

«Ήμουν της άποψης ότι θα ήταν καλό για όλους να έβγαινε η Ελλάδα από την ευρωζώνη με τη χορήγηση φυσικά βοήθειας, επιστροφή στη δραχμή και επανένταξη όταν η χώρα θα έλυνε τα προβλήματά της» λέει. Ήταν το σχέδιο Σόιμπλε, αλλά “δεν το επέβαλε γιατί η Μέρκελ πήρε άλλες αποφάσεις” λέει, ισχυριζόμενος ότι ο πληθωρισμός που βιώνει σήμερα η Γερμανία είναι και απότοκο της ευρωκρίσης.

Η πολιτική Μέρκελ διαχρονικά είναι κόκκινο πανί για το κόμμα του Λάμπρου. Σε πρόσφατη προεκλογική συγκέντρωση στην πόλη Φούλντα της Έσσης παρόντος του Λάμπρου, στέλεχος του κόμματος αποκάλεσε τη Μέρκελ «συνταξιούχο παλιόγρια» και πρότεινε τα έξοδα κομμωτηρίου της ότι  «θα ήταν πολύ καλύτερο να δαπανηθούν για να στεγαστεί σε σωφρονιστικό ίδρυμα» (Fuldaur Zeitung 19.09). Στην ίδια προεκλογική εκδήλωση άλλο στέλεχος ζήτησε να εγκαταλείψει η Γερμανία την ΕΕ, αποκαλώντας το ευρωκοινοβούλιο το «μεγαλύτερο τρελοκομείο του κόσμου».

«Ασκήσεις γλωσσικής μετριοπάθειας»

Ο Μπγιερν Χέκε, πρόεδρος της ΚΟ του AfD στο τοπικό κοινοβούλιο της Θουριγγίας, έχει χρησιμοποιήσει τόσο προωθημένο ναζιστικό λεξιλόγιο και διατηρεί επαφές με ανοιχτά νεοναζιστικές ομάδες που η Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος τον έχει θέσει, όπως και ολόκληρο το κόμμα, υπό παρακολούθηση. Μάλιστα σύμφωνα με διοικητικό δικαστήριο μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει «ναζί» χωρίς τον κίνδυνο να διωχθεί.

Η «Εναλλακτική για τη Γερμανία», ένα κόμμα και με ναζιστικά σταγονίδια; Πώς στέκεται ο Ρόμπερτ Λάμπρου απέναντι σε όλα αυτά; Με ασκήσεις γλωσσικής μετριοπάθειας. «Το κόμμα βρίσκεται σε φάση ωρίμανσης» αρκείται να πει. Βαθιά στην καρδιά δεν μπορεί να κοιτάξει κανείς μετά από συνάντηση 4 ωρών. Γι αυτό και για πολλά άλλα το να είσαι μάχιμος πολιτικός της AfD έχει και το κόστος του. Ο Λάμπρου κάνει συνεχώς λόγο για στιγματισμό και δυσφήμηση του κόμματος και των πολιτικών του. Για τους κινδύνους που διατρέχει για την προσωπική του ασφάλεια. «Σαν πολιτικός πρέπει και θέλω να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο, αλλά πρέπει να υπολογίζω και τους κινδύνους. Όταν πηγαίνω με τα πόδια προσέχω τι συμβαίνει σε ακτίνα 360 μοιρών …. Και επειδή μένω κοντά σε άλλο κρατίδιο φορώ καπέλο και πηγαίνω εκεί για βόλτα που κανείς δεν με αναγνωρίζει». Τι λέει ο πατέρας του για όλα αυτά;

«Στην αρχή το αντιμετώπισε με πολύ σκεπτικισμό γιατί στην Ελλάδα το AfD έχει πολύ αρνητική εικόνα, αλλά με τα χρόνια αντελήφθη ότι υποστηρίζει λογικές θέσεις».