Dixon: Χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ ή χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης τα σενάρια για την Ελλάδα

Για έλλειψη στρατηγικής και εναλλακτικού σχεδίου σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδος κάνει λόγο ο αρθρογράφος των New York Times, Hugo Dixon.

Η στρατηγική είναι λέξη με ελληνικές ρίζες. Ωστόσο, δυστυχώς, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα μοιάζει να μην έχει στρατηγική που θα βγάλει τι χώρα από την επικίνδυνη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται.

Όπως φαίνεται, η από την ελληνική κυβέρνηση λείπει ένα αξιόπιστο σχέδιο που θα οδηγήσει σε συμφωνία με τους πιστωτές της, τους Ευρωπαίους και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Επίσης, δεν φαίνεται να έχει ούτε ένα εφεδρικό σχέδιο για το πώς θα μπορούσε να χρεοκοπήσει περιορίζοντας τις απώλειες.
Η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά έχει ανακάμψει από τότε που ανακοινώθηκε ότι ο ρόλος του Γιάνη Βαρουφάκη, του υπουργού Οικονομικών, υποβαθμίστηκε στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της χώρας.

Μπορεί όμως η νέα ομάδα διαπραγμάτευσης να έχει πράγματι φέρει κάποια αποτελέσματα, αλλά ακόμη υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες, ενώ οι προσδοκίες για μια συμφωνία σήμερα είναι πολύ χαμηλές.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, πίστευε ότι θα μπορούσε να λάβει τα κεφάλαια διάσωσης και επιτύχει μερική άφεση χρέους, χωρίς να προχωρήσει σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις.

Αυτές οι ελπίδες αποδείχθηκαν φρούδες.

Επίσης, δεν είχε υπολογίσει πόσο ζημιά θα γινόταν στην οικονομία λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας και της κρίσης ρευστότητας.
Η ανακοπή της ανάκαμψης σημαίνει ότι η Αθήνα θα δυσκολευθεί ακόμη περισσότερο να φτάσει σε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.
Ακόμη και αν μειωθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος για φέτος, η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει νέα μέτρα λιτότητας για να μπορέσει να πετύχει τους στόχους.

Η κατάσταση της οικονομίας και των δημόσιων ταμείων είναι απελπιστική.
Για να μπορέσει η κυβέρνηση να λάβει κάποια κεφάλαια τις επόμενες εβδομάδες και να αποφύγει τη χρεοκοπία, θα πρέπει να πατήσει κόκκινες γραμμές, σε θέματα όπως οι συντάξεις, τα εργασικά και ο ΦΠΑ.

Επίσης, ακόμη και αν αποφύγει τη στάση πληρωμών, θα δυσκολευτεί να φτάσει σε μία μακροπρόθεσμη συμφωνία.
Το πρόβλημα δεν είναι ο χρόνος.
Είναι και τα χρήματα.

Το επόμενο πακέτο διάσωσης πιθανότατα να περιλαμβάνει πακέτο διάσωσης ίσως και πάνω από 50 δισ. ευρώ.
Για να μπορέσουν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης να συνεισφέρουν τέτοια χρήματα, πρέπει η Ελλάδα να δείξει καλή θέληση για μεταρρυθμίσεις.

Έτσι, υπάρχουν δύο εναλλακτικά σενάρια: χρεοκοπία και έξοδος από το Ευρώ, ή χρεοκοπία και παραμονή στη νομισματική ένωση.

Αναφερόμενος στο σενάριο της χρεοκοπίας εντός της Ευρωζώνης ο Dixon θεωρεί ότι θα ήταν η λιγότερο άσχημη- παρότι απέχει από το να είναι καλή.

«Στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση για περιορίζει τις ζημιές θα έπρεπε να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, καθώς η χρεοκοπία της χώρας θα τις καθιστούσε αφερέγγυες.

Αν δεν το έπραττε, η ΕΚΤ θα έκοβε την παροχή ρευστότητας, οι τράπεζες θα κατέρρεαν και η οικονομία της χώρας θα γλιστρούσε βαθύτερα στην άβυσσο» τονίζει.

Όπως εξηγεί ωστόσο, η η Αθήνα στην περίπτωση αυτή δεν θα είχε τα χρήματα να το πράξει και ούτε θα μπορούσε να βρει χρήματα από το εξωτερικό.
«Η μόνη επιλογή της κυβέρνησης θα ήταν πάρει μέρος των ιδιωτικών καταθέσεων και να τις μετατρέψει σε νέες τραπεζικές μετοχές» υπογραμμίζει.

«Εάν η Αθήνα χρεοκοπήσει, θα πρέπει να ζήσει με τα δικά της μέσα.
Παρότι η κυβέρνηση δεν θα χρειαζόταν πλέον να βρίσκει χρήματα για να πληρώνει τους πιστωτές της, πάλι θα χρειαζόταν να κόψει μισθούς και συντάξεις, καθώς τα φορολογικά έσοδα θα υποχωρούσαν λόγω της παρακμάζουσας οικονομίας», λέει ο Dixon.

Ο αρθρογράφος θεωρεί κακή ιδέα τις προτάσεις για πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων με IOU, καθώς οι Έλληνες θα τα αντιμετώπιζαν σαν προπομπό της δραχμής, τα οποία σε μεγάλο βαθμό θα τα απέρριπταν.

«Τα φορολογικά έσοδα θα κατρακυλούν – εν μέρει επειδή η οικονομία θα συρρικνώνεται και εν μέρει διότι οι πολίτες θα είναι απρόθυμοι να πληρώσουν φόρους σε ευρώ, αν θα θεωρήσουν ότι η δραχμή θα περιμένει είναι τη γωνία.
Έτσι, η κυβέρνηση θα πρέπει να εκδώσει ακόμη περισσότερα IOU, κάτι που θα οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο στον οποίο η εγκατάλειψη του ευρώ θα μπορούσε να γίνει ως μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία», αναφέρει το άρθρο.

Όμως ούτε αυτό θα ήταν μια καλή επιλογή, συνεχίζει ο Dixon.

«Πέρα από το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να εγκαταλείψουν το ενιαίο νόμισμα, η μετάβαση στη δραχμή θα ήταν εφιαλτική. Ακόμη και αν το νόμισμα εισήχθη εκ νέου, θα υπάρχει μικρή πιθανότητα να τρέξει η κυβέρνηση μια υπεύθυνη οικονομική πολιτική.
Θα ήταν πιθανόν να εκτυπώσει χρήματα, τροφοδοτώντας έναν φαύλο κύκλο πληθωρισμού και υποτίμησης».

Καταλήγοντας, ο αρθογράφος θεωρεί ότι «με δεδομένο ότι ακόμη και το καλύτερο σχέδιο Β είναι δύσκολο, ο κ Τσίπρας θα προσπαθήσει να βρει μια ρεαλιστική στρατηγική για το πώς πρόκειται να έρθει σε συμφωνία με τους πιστωτές του.
Και θα το κάνει γρήγορα».