Αισιοδοξία Mohamed El – Erian για τις ανεπτυγμένες οικονομίες

Σε άρθρο του στους Financial Times, ο Mohamed El-Erian, πρόεδρος του Queens’ College του Cambridge και σύμβουλος των Allianz και Gramercy, δηλώνει αισιόδοξος για τις οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών. Όπως μάλιστα αναφέρει ο ίδιος είναι αισιόδοξος για πρώτη φορά μετά από δύο δεκαετίες.

O Mohamed El-Erian κάνει την διαπίστωση πως η ανεπαρκής ανάπτυξη έχει υπονομεύσει την οικονομική ευημερία, έχει αποδυναμώσει διαρθρωτικά τα όλο και πιο εύθραυστα δημόσια οικονομικά, έχει επιδεινώσει την ανισότητα και έχει κάνει πιο δύσκολη την αντιμετώπιση παγκόσμιων απειλών για τις ζωές και τα μέσα διαβίωσης, όπως η κλιματική αλλαγή και οι πανδημίες.

Και αναφέρεται στις ρίζες του προβλήματος, οι οποίες για τον ίδιο εντοπίζονται στις αρχές αυτού του αιώνα. Και υποστηρίζει πως αντί οι πολιτικές να επικεντρωθούν σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την παραγωγικότητα, πάρα πολλές χώρες ερωτεύτηκαν τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες ως συντόμευση για την ανάπτυξη. Μερικοί μάλιστα ενήργησαν σαν τα χρηματοοικονομικά να παρείχαν το επόμενο στάδιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης — τη γεωργία, τη βιομηχανία, τις υπηρεσίες και, τώρα, τη χρηματοδότηση.

Αφού υπέστησαν τις συνέπειες, ένας αυξανόμενος αριθμός κυβερνήσεων τοποθετούν τώρα την ανάπτυξη στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας. Μια ανανεωμένη κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι πιθανό να ακολουθήσει το παράδειγμά της.

Αυτή η εξέλιξη είναι μόνο ένα μέρος του λόγου που ο Mohamed El-Erian είναι πιο αισιόδοξος για τη μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη. Το άλλο είναι η συνειδητοποίηση ότι χρειάζονται ισχυρά κίνητρα για μελλοντική ανάπτυξη.

Φαινομενικά κάθε χρόνο, υπάρχουν περισσότερες εντυπωσιακές καινοτομίες σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, οι βιοεπιστήμες και η βιώσιμη ενέργεια. Το καθένα βελτιώνει όχι μόνο το «τι» κάνουμε αλλά και το «πώς» το κάνουμε. Η τάση υποκινείται από την άφθονη χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα, τη σημαντική ανθρώπινη τεχνογνωσία και την επέκταση της ισχύος των υπολογιστών.

Μαζί με αυτούς τους παράγοντες, υπάρχουν και άλλες πηγές δυνητικής ανάπτυξης από την αναδιάρθρωση συγκεκριμένων τομέων, δημιουργώντας ευεργετικές επιπτώσεις στην ευρύτερη οικονομία. Αυτό ισχύει για την υγειονομική περίθαλψη, την επισιτιστική ασφάλεια και την άμυνα όπου υπάρχει σημαντικό περιθώριο για άμεσες και έμμεσες αυξήσεις παραγωγικότητας.

Βέβαια προσθέτει ότι αυτή η αισιοδοξία δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Μία τέτοια είναι να μην δοθεί η απαιτούμενη προτεραιότητα  ενώ στην Ευρώπη είναι οι αυστηρές ρυθμιστικές αρχές. Επίσης υπάρχει η πρόκληση της αποφυγής επανάληψης του λάθους να μην γίνουν σωστή διανομή. Το δυναμικό αύξησης του εργατικού δυναμικού και όχι ο κίνδυνος εκτόπισης εργατικού δυναμικού αυτών των καινοτομιών πρέπει να τονιστεί έγκαιρα και με διαρκή τρόπο. Η ηγεσία με οραματισμό θα διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο εδώ, καθώς και στην πλοήγηση σε έναν κατακερματισμένο κόσμο, στον οποίο η δυνατότητα για αμοιβαία συνεργασία έχει δώσει τη θέση της στην απόκλιση και τον κατακερματισμό.