Αύξηση 1,2% παρουσίασε η παραγωγή ασφαλίστρων το ενδεκάμηνο του 2017

Αύξηση 1,2% παρουσίασε η παραγωγή ασφαλίστρων το ενδεκάμηνο, αγγίζοντας τα 3,452 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τη μελέτη της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας (ΕΑΕΕ) για την παραγωγή εγγεγραμμένων ασφαλίστρων Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2017.

Ειδικότερα, στον κλάδο ζωής η παραγωγή κυμάνθηκε περίπου στα 1,715 δισ. ευρώ, σημειώνοντας μικρή μείωση της τάξης του 0,1% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2016. Σε ό,τι αφορά τον κλάδο για τις ασφαλίσεις ζωής συνδεδεμένες με επενδύσεις (unit link), κατέγραψε αύξηση 18,7%, ενώ ο κλάδος ασφαλίσεις ζωής μείωση 3,8%.

Στον κλάδο ζημιών παρουσιάστηκε αύξηση 2,5% με την παραγωγή να κυμαίνεται περίπου στα 1,737 δισ. ευρώ. Όσο αφορά την αστική ευθύνη οχημάτων, η παραγωγή άγγιξε περίπου τα 662,041 εκατ. ευρώ παρουσιάζοντας μηδενική μεταβολή σε σχέση με το 2016, ενώ η παραγωγή στους λοιπούς κλάδους ζημιών αυξήθηκε κατά 4,1%, φθάνοντας στο 1,075. ευρώ.

Τον Νοέμβριο του 2017, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2016, οι ασφαλίσεις ζωής μείωσαν την παραγωγή τους σε μηνιαία βάση (-10,2%). Αντιθέτως, οι ασφαλίσεις κατά ζημιών αύξησαν την παραγωγή τους σε μηνιαία βάση (+5,6%) για έβδομο συνεχόμενο μήνα.

Συνολικά, η παραγωγή ασφαλίστρων του Νοεμβρίου μειώθηκε κατά 3% έναντι του Νοεμβρίου του 2016.

Συνήγορος του Καταναλωτή

Οι προσφυγές για ασφαλίσεις ζωής πρωταγωνιστούν στον Συνήγορο του Καταναλωτή. Αυτό ανέφερε, μιλώντας στο Underwriter.gr, ο Συνήγορος του Καταναλωτή, Λευτέρης Ζαγορίτης, ενώ σημείωσε πως εδώ και λίγο καιρό, με τον ν. 4512/2018, η προσφυγή σε εναλλακτικούς φορείς επίλυσης διαφορών πριν την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, είναι πλέον υποχρεωτική για κατηγορίες υποθέσεων όπως απαιτήσεις από τις συμβάσεις αυτοκινήτων. Αν και κατά την άποψή του, «διαμεσολάβηση με το ζόρι δεν νοείται. Στη διαμεσολάβηση πρέπει να προσφεύγεις επειδή το θέλεις».

Όπως τόνισε ο ίδιος, είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι πριν από την προσφυγή στη δικαστική κρίση, ο ασφαλισμένος-καταναλωτής διαθέτει την ασφαλιστική δικλείδα της ενεργοποίησης της ταχείας και χωρίς κόστος διαμεσολαβητικής διαδικασίας, ενώπιον του Συνηγόρου του Καταναλωτή, με όλα τα εχέγγυα που αυτός ο θεσμός διαθέτει.

Θεωρεί, ωστόσο απαραίτητο, τόσο η ΕΑΕΕ όσο και η Τράπεζα της Ελλάδος, να προτρέψουν τις ασφαλιστικές εταιρείες αρχικώς να αξιοποιούν την εσωτερική λειτουργία διαχείρισης αιτιάσεων, που έτσι κι αλλιώς επιβάλλεται από το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο: «Αρκετές διαφορές θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν οίκοθεν, μέσω μίας διαδικασίας αυτορρύθμισης. Αν δεν υπάρχει επίλυση, τότε πλέον υπάρχει δυνατότητα να προσέρχονται στο τραπέζι της διαμεσολάβησης του Συνηγόρου».

Ο Συνήγορος του Καταναλωτή έχει προτρέψει την ΕΑΕΕ να εντάξουν οι εταιρείες στους όρους των ασφαλιστικών συμβάσεων ρητή πρόβλεψη για δυνατότητα προσφυγής των μερών ενώπιον της ανεξάρτητης Αρχής για την επίλυση διαφορών που προκύπτουν από τις συμβάσεις.

Οι ασφαλιστικές υποθέσεις που φθάνουν στον Συνήγορο του Καταναλωτή

Οι διαφορές που φθάνουν στον «Συνήγορο του Καταναλωτή» επιλύονται το πολύ μέσα σε τρεις μήνες ανά μέσο όρο. Εάν υπάρξουν μικρές καθυστερήσεις, αυτές οφείλονται στην αρχικά ελλιπή συγκέντρωση στοιχείων ή στο γεγονός ότι συχνά ο Συνήγορος χρειάζεται τη συνδρομή και άλλων δημόσιων υπηρεσιών, προκειμένου να διερευνηθούν υποθέσεις. «Σε σχέση, πάντως, με την προσφυγή στα δικαστήρια δεν υπάρχει σύγκριση. Ο Συνήγορος του Καταναλωτή κινείται πολύ πιο γρήγορα» υποστήριξε ο κ. Ζαγορίτης.

Οι διαφορές αφορούν άρνηση μερικής ή ολικής κάλυψης ζημιών, διακοπή ενεργοποίησης καλύψεων απαλλαγής πληρωμής ασφαλίστρων, άρνηση αναγνώρισης μόνιμης ή μερικής ολικής ανικανότητας, χρονικές καθυστερήσεις στην καταβολή ασφαλίσματος, αμφισβήτηση αξιών εξαγοράς, καταγγελία συμβάσεων και αιτιάσεις για μη επαρκή ή παραπλανητική ενημέρωση σε ασφαλιστικά συμβόλαια ζωής συνδεδεμένα με επενδύσεις, και τέλος, αιτιάσεις για αναπροσαρμογές ασφαλίστρων δυνάμει καταχρηστικών όρων.

Σε ποσοστό περίπου 30% έχουν να κάνουν με τις ασφαλίσεις κατοικίας-ιδιοκτησίας, 20% με τις ασφαλίσεις υγείας-ατυχημάτων, ενώ οι περισσότερες, σε ποσοστό 37%, αφορούν στις ασφαλίσεις ζωής. Μόλις 5,4% αφορά επενδυτικά ή συνταξιοδοτικά προϊόντα συνδεδεμένα με ασφαλίσεις ζωής, ενώ μόλις 0,9% έχει να κάνει με ασφάλιση μεταφορών και ταξιδιών (ποσοστά 2017).

Στα δώδεκα χρόνια λειτουργίας του, ο Συνήγορος του Καταναλωτή έχει αντιμετωπίσει περί τις 4.300 ασφαλιστικές υποθέσεις. Μία στις δύο (49,5%) καταλήγει υπέρ του καταναλωτή, 20% υπέρ των ασφαλιστικών εταιρειών, ενώ 1/3 των υποθέσεων (30%) δεν επιλύεται εξωδικαστικά και συνήθως καταλήγει στα δικαστήρια.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι «άλυτες» υποθέσεις είναι περισσότερες στον ασφαλιστικό κλάδο σε σχέση με άλλους κλάδους. Σύμφωνα με τον κ. Ζαγορίτη, ενώ γενικά το ποσοστό επίλυσης υπερβαίνει το 82%, στις ασφαλιστικές φθάνει μόλις το 68,8 %. Ομοίως, ο αριθμός των υποθέσεων που επιλύονται υπέρ του καταναλωτή, ενώ γενικά ξεπερνά το 70%, στις ασφαλιστικές υποθέσεις φθάνει μόλις το 49,5%.

«Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει βελτίωση στο ποσοστό επίλυσης των υποθέσεων, κάτι στο οποίο μπορούν πρωτίστως να βοηθήσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες» επισημαίνει ο κ. Ζαγορίτης, ξεκαθαρίζοντας ότι οι διαφορές δεν έχουν να κάνουν με την πολυπλοκότητα των ασφαλιστικών συμβάσεων ή με την αδυναμία των καταναλωτών να τις κατανοήσουν πλήρως:

«Η μελέτη και η κατανόηση του περιεχομένου της ασφαλιστικής σύμβασης δεν είναι, βεβαίως, πάντοτε εύκολη για τον μέσο καταναλωτή. Όμως, από την ασφαλιστική νομοθεσία μας, τη νομοθεσία για την προστασία του καταναλωτή που ενσωματώνει σε μεγάλο βαθμό το ευρωπαϊκό δίκαιο αλλά και τη νομολογία, δημιουργείται ένα ισχυρό προστατευτικό πλέγμα υπέρ του ασφαλισμένου. Υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες που πρέπει να υπερβεί ο μέσος ασφαλισμένος που δεν έχει ιδιαίτερες γνώσεις, αλλά φυσικά μπορεί να δικαιωθεί» σύμφωνα με τον Συνήγορο του Καταναλωτή. Από την άλλη, το γεγονός ότι ένας ασφαλισμένος προσφεύγει κατά μίας ασφαλιστικής εταιρείας δεν συνεπάγεται εκ προοιμίου ότι οι αιτιάσεις του ευσταθούν πάντα.

Σύμφωνα με τον κ. Ζαγορίτη, η πλειονότητα των ασφαλιστικών εταιρειών συμμορφώνεται προς τα πορίσματα, τις συστάσεις και τις υποδείξεις της Αρχής, γεγονός που βελτιώνει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών αλλά και την ομαλή λειτουργία της ασφαλιστικής αγοράς.